Reisverslag Amerika 2005 Voorwoord: Dit jaar heb ik van 9 juni t/m 9 juli mijn 10e reis naar Amerika gemaakt. Vorig jaar had ik al een idee over de route van dit jaar, nog voordat ik toen naar Amerika ging. Dat idee liet me niet meer los en was dus de basis voor deze reis. Oorspronkelijk was het plan om te beginnen in Denver, CO. In november 2004 zag ik echter een mooie aanbieding voor een vlucht naar Phoenix, AZ. De reis gaat dit jaar daarom in Phoenix beginnen. De ticketprijs gaf hierbij de doorslag. In november 2004 heb ik een optie genomen op een ticket van United Airlines voor € 400,00 (excl. € 65,82 luchthavenbelasting). Op 31 december 2004 heb ik mijn optie definitief gemaakt en gelijk een full size auto bij Dollar Rent a Car gehuurd. De volgende 10 staten wil ik dit jaar bezoeken: Arizona, New Mexico, Texas, Oklahoma, Kansas, Colorado, Nebraska, South Dakota, Wyoming, en Utah (ook in deze volgorde, zie kaartje hieronder).
Dag 1 - donderdag 9 juni - Lelystad - Scottsdale, AZ Na een kort nachtje slapen sta ik deze dag vroeg op. Vandaag begint mijn 10e reis naar Amerika. Gisteravond heeft mijn broer uit Lelystad mij al opgehaald uit Heerenveen. We willen op tijd uit Lelystad vertrekken omdat we de nodige files verwachten. Maar juist als je overal rekening mee houdt, blijkt het in de praktijk vaak mee te vallen. Zo ook nu, rond 08.00 uur zijn we al op Schiphol. Bij de incheckbalies van United Airlines is het nog niet druk. Ze gaan juist open. Omdat ik zo vroeg incheck, krijg ik op mijn verzoek om meer beenruimte, een plaatsje in de Economy Plus klasse (stoel 22A). Qua beenruimte heb je hier een prima plaats. Ook voor mijn volgende vlucht, van Washington DC naar Phoenix, krijg ik een plaats met meer beenruimte (11A). Om 08.15 uur ben ik al ingecheckt voor vlucht UA947 die om 12.50 uur vertrekt naar Washington, DC. Samen met mijn broer Piet en zijn
zoontje Tim gaan we eerst naar het panoramarestaurant waar we nog even gezellig
bijkletsen onder het genot van een kop koffie en een broodje. Hierna gaan we het
panoramaterras op. Het is schitterend weer en we genieten volop van alle
vliegtuigen. Tim, die juist 3 jaar geworden is, is ook helemaal weg van de
vliegtuigen.
Tegen elf uur ben ik bij gate G6. Ik zie dat men al begonnen is met de securiteitprocedure. Het gaat allemaal heel vlot en 5 minuten later zit ik al in de wachtruimte bij de gate. Even na twaalven begint het boarden. Als we bijna weg zullen gaan, blijkt er nog een late passagier aan boord te komen waardoor we toch nog met ruim 10 minuten vertraging vertrekken vanaf de gate. We moeten helemaal naar de Polderbaan taxiën alwaar we opstijgen. Al met al een vertraging van zo'n 30 minuten. De vlucht naar Amerika verloopt voorspoedig en het eten smaakt prima. Er is keuze uit chicken of pasta, ik kies voor chicken. Na het eten lukt het me zowaar even te slapen. Als we eindelijk in de buurt van Washington, DC zijn, worden we naar een stuk luchtruim boven zee geleid. Vanwege het slechte weer heeft men te kampen met problemen op Dulles International Airport en worden we dus in de wacht gezet. Hierdoor landen we pas 16.00 uur in plaats van de oorspronkelijke aankomsttijd van 15.10 uur, terwijl mijn vliegtuig naar Phoenix, vlucht UA233, al om 16.50 uur gaat. Het lijkt erop dat ik deze vlucht ga missen. Gelukkig ben ik vlot het vliegtuig uit en hoef ik bij de immigratiedienst niet al te lang te wachten. Na mij begint het aan te lopen, ik heb dus geluk. Als ik aan de beurt ben maak ik voor het eerst mee dat er vingerafdrukken en een foto van mij gemaakt worden. Het gaat allemaal heel vlot en neemt echt niet veel meer tijd in beslag dan voorheen. Daarna kan ik op zoek naar mijn koffer. Die staat gelukkig al klaar. US Customs is ook vlot gepasseerd en ik kan de koffer alweer afgeven voor de doorvlucht. Het is hier druk en chaotisch en ik vraag mij af of mijn koffer het wel haalt om op tijd bij het vliegtuig afgeleverd te worden. Veel tijd om mij daar druk over te maken heb ik niet, ook ikzelf moet zien dat ik bij het vliegtuig kom. Ik moet flink draven om op tijd bij gate D15 te komen, natuurlijk helemaal aan de andere kant van de terminal. Het is 16.45 uur als ik het vliegtuig instap. Drie kwartier na aankomst zit ik dus alweer in het vliegtuig naar Phoenix, niet gek gedaan al zeg ik het zelf. Helaas wordt het weer slechter en het vliegverkeer op Dulles International Airport loopt helemaal vast. Op het moment dat ik dit schrijf is het inmiddels 19.15 uur en we staan nog steeds op de taxibaan. Linden Airport in New Jersey zou dicht zijn en men heeft nieuwe vliegroutes nodig. Ik luister op kanaal 9 van de radio in het vliegtuig, mee met de Air Traffic Control en het klinkt niet allemaal niet goed. De één na de andere vlucht wordt in de wacht gezet en zo af en toe zie ik een vliegtuig opstijgen. Op dit moment kan men nog niet zeggen wanneer we wel vertrekken. Omdat we zolang moeten wachten, zet men vast een film op. De film The Pacifier hebben we inmiddels al helemaal gezien en zojuist is men met de 2e film begonnen: Robots. Geduld is een schone zaak. Wordt vervolgd... Pas om 19.35 uur zijn we vertrokken vanaf Dulles International Airport. Een vertraging van bijna 3 uur en al die tijd zaten we al in het vliegtuig. De vlucht naar Phoenix zal naar verluid zo'n 4,5 uur duren. Gelukkig is het vliegtuig niet vol. De indeling is 2x3 en bij de meeste passagiers is een stoel leeg gelaten waardoor iedereen ruim kan zitten. Ik zit ook nog bij een Exit en ik heb daar meer dan genoeg beenruimte. Gelukkig lukt het mij om weer even te slapen. Rond 21.00 uur landen we dan eindelijk op Sky Harbor International Airport in Phoenix. Eerst maar eens zien of mijn koffer nog meegekomen is. Na een kwartiertje komt de bagage uit ons vliegtuig bij de "bagage claim". Als één van de eersten komt mijn koffer er al aan. Dat scheelt weer een hoop zoekwerk en ik begeef mij naar de uitgang waar ik op de shuttlebus van Dollar Rent A Car wacht. Ik hoef niet lang te wachten en samen met 2 andere stellen worden we naar Dollar gebracht. Daar ben ik gelijk aan de beurt. De full size auto die ik gehuurd heb zal een Ford Taurus worden. Aangezien dit me niet echt zint, ik heb bij Hertz al enkele keren deze auto gehuurd, vraag ik of ze de Dodge Magnum al hebben. Sinds kort worden deze auto's bij Dollar verhuurd. De baliemedewerker geeft aan dat deze er wel is en of ik misschien ook een Chrysler 300 of een Jeep Grand Cherokee wil hebben. Ik geef aan graag de Jeep te willen hebben. De meerprijs zou $ 25,00 per dag zijn. Maar, zoals de baliemedewerker mij verteld, omdat ik een voucher heb, mag ik 'm voor $ 11,00 per dag mee hebben. Precies de prijs die ik ook in gedachten had. Buiten wijst hij me de auto's aan waar ik een keuze uit mag maken. Daar staat geen Jeep bij, wel een drietal Dodge Durango's. Deze zijn nog groter dan de Jeep Grand Cherokee. Ik kies voor de Durango met een donkerblauwe metallic kleur. De auto ziet er zeer mooi uit, leren bekleding, een 6 CD-wisselaar die ook MP3-songs kan afspelen, een schuifdakje. In deze 4x4 kan ik mij wel vermaken de komende 4 weken. Ik installeer de PDA en stel de route naar de Days Inn in Scottsdale in. Zonder problemen wijst "Connie" (de engels sprekende stem) mij de weg naar het motel. Rond 22.30 uur check ik daar in en ik ben blij dat deze vermoeiende dag er bijna op zit. Ik pleeg nog enkele telefoontjes naar het thuisfront om te melden dat ik goed aangekomen ben. Stap nog even onder de douche en na het bijwerken van het verslag ga ik naar bed. Het is een lange dag geweest. Al met al ben ik nu al zo'n 29 uur op.
Dag 2 - vrijdag 10 juni - Scottsdale - Safford Het is nog maar 05.00 uur als ik al wakker ben deze 2e dag van de vakantie. Ik probeer nog wat te slapen maar dat wil niet echt meer. Nu ik éénmaal in Amerika ben, wil ik eigenlijk zo snel mogelijk "los". Even na half zes ga ik er dan ook maar af. Het motel biedt een gratis ontbijt aan en ik laat het mij goed smaken. Drie jaar geleden heb ik ook al eens bij dit motel geslapen en het is nog steeds allemaal dik in Orde. Een prima begin van de vakantie dus.
In de giftshop annex restaurant
neem ik een hapje eten. Op de muren en het plafond zijn allemaal 1
dollarbiljetten geplakt van gasten die hier geweest zijn. De krukken rondom de
bar zijn vervangen door zadels. Het ziet er allemaal heel bijzonder en leuk uit.
Na het eten, dat overigens prima smaakte, ga ik verder richting de
Theodore
Roosevelt Dam. De Apache Trail is vanaf Tortilla Flat onverhard. Toch is de
weg prima te berijden en na 22 mijl ben ik bij de dam. Onderweg ben ik diverse
malen gestopt om van het uitzicht te genieten. Helaas kun je de dam niet op,
maar op afstand is de dam ook heel goed te bewonderen. Het blijft altijd heel
bijzonder zo'n dam te zien. Even na 17.00 uur ben ik in Safford waar ik incheck bij Comfort Inn. Via internet had ik dit motel reeds gereserveerd voor 2 nachten zodat ik ook nog een speciale internetrate krijg. Ik kan hier terecht voor $ 66,96 per nacht. De kamer ziet er prima uit. Een grote kingsize bed en er staat zelfs een grote bank in de kamer. Door het warme weer van vandaag heb ik wel even zin in een frisse duik in het zwembad van het motel. Na deze verfrissende duik krijg ik zin in eten en ik ga naar het naast het motel gelegen "Jerry's Restaurant". Voor iets meer dan $ 10,00 heb ik een prima maaltijd. Na het eten werk ik mijn verslag bij op de kamer en besluit vroeg naar bed te gaan. De 2 korte nachten eisen hun tol.
Dag 3 - zaterdag 11 juni - Safford - Mt. Graham - Safford Gisteravond was ik zo moe dat ik al om 21.00 uur op één oor lag. Om 03.30 uur werd ik alweer wakker en hoewel het even duurde, viel ik toch weer in slaap. Om 06.30 uur ging de wekker en ben ik opgestaan. Vandaag staat een tour van Discovery Park op het programma, de Mount Graham International Observatory Tour (MGIO Tour). De tour is een tocht naar de top van Mt. Graham om de Vatican Advanced Technology Telescope, de Heinrich Hertz Submillimeter Telescope en de Large Binocular Telescope te bezichtigen. Voordat ik vertrek ga ik eerst ontbijten. Ook dit motel biedt een gratis ontbijt aan. Er is volop keuze uit eten en je kunt zelfs je eigen wafels bakken. Ik houd het op geroosterd brood en cornflakes. Na het eten stuur ik een sms-je naar mijn broer in Nederland zodat hij mij even kan bellen op mijn motelkamer. Vijf minuten later gaat de telefoon al over en we praten even gezellig bij. Dit is verreweg de goedkoopste manier om even met het thuisfront te bellen. Ik zal dit nog vaker gaan doen deze vakantie. Ik word om 09.00 uur bij Discovery Park hier in Safford verwacht. Even na half negen ga ik dan ook op weg. De PDA leidt me eerst naar een doodlopende weg maar heeft de juiste route zo weer gevonden. Stipt om 09.00 uur stap ik het gebouw van Discovery Park binnen. De groep bestaat uit 6 personen plus 2 begeleiders. We krijgen eerst een 3-tal PowerPoint presentaties te zien over de tour en wat we allemaal kunnen verwachten. Rond 09.45 uur vertrekken we met een busje van MGIO Tours voor de tocht naar de observatieposten op Mt. Graham op 10.500 ft. Het is een flinke rit maar onderweg valt er genoeg te zien. Rond 11.30 uur zijn we bovenop de berg. Voordat we naar de observatieposten gaan, rijden we eerst naar een picknickplaats waar we onze lunch, die we op weg hiernaartoe opgehaald hebben, gaan nuttigen. Ondanks dat we op 10.500 ft hoogte zitten, is de temperatuur hier heel aangenaam. Na een half uurtje heeft iedereen zijn of haar lunch op en gaan we naar de observatieposten. De weg er naartoe is door
middel van een
slagboom afgesloten voor het gewone verkeer. Zonder toestemming mag je hier dus
niet verder. De chauffeur meld via walkietalkie dat we de smalle weg op gaan.
Elkaar passeren is hier niet mogelijk. Dat men de beveiliging van de posten
serieus neemt, blijkt wel uit het feit dat onze namen al voordat we met de tour
begonnen, gecontroleerd zijn door de autoriteiten. Bovendien is bij de posten 24
uur per dag bewaking met K-9 honden. We gaan als eerste naar de Vatican Advanced
Technology Telescope.
Met ons bezoek aan de Large Binocular Telescope is er tevens een einde aan de tour gekomen. Even na 15.30 uur is de tour afgelopen en beginnen we aan de rit terug naar Safford. Rond 17.00 uur zijn we terug bij Discovery Park. Van één van de begeleiders krijg ik nog de tip om ergens te gaan eten. Ze schijnen daar hele lekkere spareribs te hebben. Voor mij als liefhebber van spareribs natuurlijk een buitenkansje. Nadat ik mij nog even opgefrist heb op de motelkamer, ga ik eerst nog even naar een Wal*Mart voor een nieuwe zak met ijs voor in de koelbox. Daarna ga ik naar het restaurant, The Branding Iron Steakhouse & Lounge. Het is er druk op deze zaterdagavond. Ik krijg een tafel bij het raam en ik heb zo een prachtig uitzicht op Safford en de bergen. Het restaurant ligt nl. iets buiten het stadje op een berg. Door de drukte duurt het wat langer voordat ik kan genieten van de spareribs. Het is het wachten meer dan waard, de spareribs smaken voortreffelijk. Een aanrader voor iedereen die naar Safford gaat. Even na 20.00 uur ben ik weer terug op de motelkamer. Als ik nog even naar de auto loop om de mijlstand op te nemen, sluit ik mijzelf per abuis buiten de kamer. Gelukkig kan ik zonder problemen een nieuwe toegangspas voor de kamer krijgen. Terwijl ik het lokale nieuws op Fox 10 News op de tv aan heb staan, werk ik het verslag van vandaag bij. Het is een reuze interessante en leerzame dag geweest. De tour is zeker voor herhaling vatbaar als de Large Binocular Telescope volledig in gebruik is. Men verwacht dan ook veel meer bezoekers en misschien gaat men dan ook vaker per week tours organiseren. Nu kan dat enkel op zaterdagen. Er zal dan ook meer reclame voor de tour gemaakt worden. In februari van dit jaar had ik mij al aangemeld voor deze tour. Juist omdat het nog zo onbekend is bij veel mensen, maakt deze tour voor mij heel bijzonder.
Dag 4 - zondag 12 juni - Safford - Chandler
Het is niet druk op de weg en terwijl ik luister naar een van de vele radiozenders, geniet ik volop van het rijden door het prachtige landschap hier in Arizona. Via de US-70 rijd ik eerst richting Globe. Hier stop ik bij een Fry's Marketplace voor een sanitaire stop en een kop koffie. De koffie is van Seattle's Best en smaakt heerlijk. Samen met de koffie van Starbucks is dit toch wel één van de lekkerste soorten koffie hier in Amerika. Hierna rijd ik verder via de US-60 en de SR-87 naar Chandler. In Superior aan de US-60 stop ik even bij een rest area. Het uitzicht op de bergen is hier heel mooi. Ik neem wat foto's en na een kleine 10 minuten vervolg ik mijn weg. De rit verloopt vlot en even na 11.00 uur ben ik bij Daniëlle en Jim in Chandler. We hebben elkaar nog niet eerder ontmoet, enkel via internet. De ontvangst is echter aller hartelijkst. We praten even bij om verder kennis met elkaar te maken en na een lunch gaan we met z'n drieën naar Chandler om een Best Buy en een mall, de Chandler Fashion Center te bezoeken. Het is altijd wel leuk om in een Best Buy rond te snuffelen. De Chandler Fashion Mall ziet er van binnen prachtig uit en is heel groot. Bij het verlaten van de mall gaan we nog even bij een Starbucks aan. Hier neem ik voor het eerst een Caramel Frappuccino. Al heel vaak heb ik getwijfeld of het we lekker zou zijn. Ik heb voor niets zo getwijfeld. De Frappuccino smaakt overheerlijk. Zeker met het warme weer hier, is de Frappuccino precies wat je nodig hebt. Dit zal vast niet de laatste zijn die ik deze vakantie neem. We gaan ook nog even naar Arizona Mills, een mall in Tempe. Dit is ook een mooie mall en bij Old Navy koop ik aantal T-shirts. Daarna rijden we terug naar Chandler Fashion Center omdat we daar bij Famous Dave's gaan eten. De spareribs zijn bijzonder lekker hier en de bediening is reuze vlot. Na het eten gaan we terug naar Daniëlle en Jim's huis. Om ongeveer 19.45 uur gaan we weer op pad. Het lijkt mij namelijk wel leuk om Phoenix vanaf de bergen te bekijken in het donker. Hiervoor moeten we een stukje de bergen in. Als we bijna bij de bergen zijn, blijkt de weg er naartoe afgesloten te zijn. Dat is heel jammer want het is de enigste weg die we kunnen nemen naar het punt waar we heen willen. Het is niet anders en onverrichte zaken gaan we terug naar Chandler. Thuis praten we nog even bij en neem ik alvast afscheid van Daniëlle. Zij staat morgen al vroeg op om naar haar werk te gaan en zal daarom al vertrokken zijn voordat ik opsta. Ook ik ga naar bed want ik heb met Jim afgesproken morgenvroeg ergens te gaan ontbijten. Hoewel ik Daniëlle en Jim nog niet zo goed kende, hebben we een hele gezellige middag en avond gehad. Omdat ik 4 weken lang van motel naar motel reis, is het ook leuk om eens te zien hoe men hier woont. Dat zie je niet zo vaak tijdens de vakanties in Amerika.
Dag 5 - maandag 13 juni - Chandler - Tucson Het is nog vroeg als ik vandaag opsta. De reden daarvoor is dat ik rond 08.00 uur wil vertrekken richting Kitt Peak National Observatory. Maar voordat ik vertrek, ga ik eerst samen met Jim nog ontbijten bij het vliegveld van Chandler. Daniëlle is al op weg naar haar werk. In Jim's Corvette gaan we even na 06.30 uur op weg voor ons ontbijt. Bij het restaurant kunnen we buiten zitten we en hebben een prachtig uitzicht op het vliegveld. Op dit vroege uur is er al veel bedrijvigheid op het vliegveld. Mijn eerste echte Amerikaanse ontbijt dit jaar smaakt voortreffelijk. Na het eten rijden we terug naar het huis van Daniëlle en Jim. Op een rustig stuk weg laat Jim even zien wat voor acceleratie de Corvette heeft. In luttele seconden zitten we al boven de 90 Mph en worden we helemaal weggedrukt in de stoelen. Het geluid van de motor van de Corvette klinkt geweldig. Wat een power heeft deze auto! Weer een leuke ervaring rijker, zijn we rond 08.00 uur terug bij Daniëlle en Jim's huis. Aan mijn bezoek aan Jim en Daniëlle is nu alweer een eind gekomen. Omdat ik hen enkel nog maar via internet kenden, was het heel leuk om ze ook in levende lijve te ontmoeten.
Via de SR-86 en SR-386 kom ik rond 11.30 uur aan bij Kitt Peak National Observatory. Daar kan ik nog net mee met de tour die juist begonnen is. Eerst krijgen we binnen uitleg over Kitt Peak. Daarna gaan we één van de telescopen bezichtigen. Het is een leuke tour en ik verbaas me over het groot aantal telescopen dat hier opgesteld staat. Na de tour ga ik nog naar de McMath-Pierce Solar Telescope. Je mag hier vrij rondlopen over het terrein van Kitt Peak Nationale Observatory. Heel anders dan bij Mt. Graham waar alles heel goed beveiligd was. Even na 13.00 uur heb ik alles gezien en ga ik naar Tucson.
Nadat ik ingecheckt heb en de spullen naar mijn kamer gebracht heb, ga ik naar Park Place Mall hier in Tucson. Bij deze mall is een grote bioscoop en net als vorig jaar heb ik wel even zin om vanavond naar de film te gaan. Ik koop alvast een kaartje voor de film Mr. and Mrs. Smith die juist dit weekend hier in Amerika in première is gegaan en een heel goed openingsweekend heeft gehad. Ik loop nog een ronde door de mall, en ga dan nog even terug naar het motel. Vanmiddag had ik op weg naar het motel een Tony Roma's gezien en voor de derde achtereenvolgende dag ga ik voor de Spare Ribs. Vorig jaar heb ik ook bij een Tony Roma's gegeten en uit ervaring weet ik dat de Spare Ribs hier erg lekker zijn. Even na 18.00 uur ben ik bij het restaurant en geniet wederom van overheerlijke Spare Ribs. Rond 19.00 uur ben ik terug bij de mall voor de film die om 19.45 uur begint. De zaal is redelijk gevuld en gewapend met een grote zak popcorn en dito beker Coca Cola neem ik plaats in de bioscoop. De film is heel leuk en grappig. Een goede keuze dus. Ik geniet weer volop van een avondje Amerikaanse bioscoop. Even na tienen is de film afgelopen en ga ik terug naar mijn motelkamer. Terwijl Jay Leno op de tv is, werk ik het verslag voor vandaag weer even bij. Door de film is het wat later geworden vanavond. Tegen 00.00 uur ga ik naar bed. Maar eens zien of ik vannacht wat beter kan slapen dan de afgelopen nachten. Tot nu toe ben ik steeds voordat de wekker ging, wakker geworden.
Dag 6 - dinsdag 14 juni - Tucson - Silver City, NM
Dan is het tijd om op weg te naar Tombstone, een oud wild west stadje in het zuiden van Arizona. Via de I-10 en de SR-80 rijd ik in een uur en een kwartier naar Tombstone, waar ik rond 10.00 uur aankom. Net voor Tombstone ligt Boothill Graveyard, een kerkhof waar mensen uit de tijd van het wilde westen begraven liggen. Hier ga ik eerst even kijken. Op de grafstenen, waarvan de meeste trouwens van hout zijn, staan aparte teksten, zoals: "Here lies George Johnson hanged by mistake 1882. He was right we was wrong but we strung him up and now he's gone..." of "Here lies Lester Moore four slugs from A44. No les no more...". Na dit bijzondere bezoek ga ik naar Tombstone Courthouse State Historic Park. De oude rechtbank is nu een museum. Het is allemaal erg interessant om te bekijken. Na een half uurtje ben ik uitgekeken en ga ik het stadje zelf verkennen. Hoewel het erg toeristisch aandoet, is het toch wel leuk om te bekijken. Veel toeristen zijn er nog niet en er vinden op dit moment ook nog geen shows plaats.
Door het tijdsverschil is het nu inmiddels al 16.30 uur geweest. Het is druk in Silver City en bij het Super 8 motel moet ik geruime tijd wachten voordat ik aan de beurt ben. Gelukkig hebben ze nog een kamer over voor mij. De prijs valt reuze mee, met de coupon kan ik de kamer voor $ 45,44 krijgen. Geen gekke prijs, temeer omdat ik later op de avond zie dat ze de normale prijs van $ 49,99 naar $ 59,99 (excl. TAX) verhoogd hebben, wellicht door de grote toeloop. Voor het avondeten kies ik vandaag voor een makkelijke hap bij Taco Bell. Na de uitgebreide maaltijden van afgelopen dagen is dit ook wel weer eens lekker. De avond besluit ik met wat tv kijken. Ik zal het vanavond niet te laat maken zodat ik morgen weer vroeg op pad kan.
Dag 7 - woensdag 15 juni - Silver City - Socorro Deze ochtend sta ik weer heel vroeg op. Om 05.30 uur gaat de wekker al. Buiten is het zelfs nog donker. Vandaag staat een flinke rit op het programma. Niet zozeer qua afstand als wel de tijd die het in beslag neemt. Via de US-180 en SR-12 ga ik een bezoek brengen aan The Very Large Array (VLA), nabij Magdalena hier in New Mexico. Het motel biedt een gratis ontbijt aan, maar het smaakt mij niet. Ik houd het enkel op een kop koffie en jus d'orange. Onderweg maar eens uitzien naar een ontbijt.
Na het eten ga ik op zoek naar .... ? Tja, hoe heette dat ook alweer? Tijdens de planning van de reis was ik een trail bij Glenwood tegengekomen. Om de één of andere reden heb ik het helaas niet genoteerd en nu ik hier ben kan ik niet meer op de naam komen. (Achteraf bleek dit de Catwalk Trail te zijn). Het zou hier ergens in de buurt moeten zijn en ik weet zo ongeveer de locatie. Na een paar mijl sla ik een weggetje in, de SR-159, ervan uitgaande dat dit de weg ernaar toe is. De weg gaat een eind de bergen in en er lijkt geen eind aan te komen. Op een gegeven moment wordt de weg zelfs zo smal dat auto's elkaar hier slechts met moeite kunnen passeren. De hele rit naar boven kom ik echter geen auto tegen. Na ongeveer 10 mijl kom ik in het plaatsje Mogollon aan, een piepklein dorpje. De weg gaat nu onverhard verder en even later mag ik niet verder, getuige het bord "No Trespassing". Dit kan niet de goede weg zijn en ik besluit maar terug te gaan naar de US-180. Daar aangekomen probeer ik een stukje terug nog een andere weg. Ook nu weet ik niet zeker of ik wel goed zit. De weg gaat ook nog over in een stuk privé land en ik geef het maar op. Achteraf had ik hier thuis wat beter naar moeten kijken op het internet. Bovendien is het inmiddels 10.00 uur geweest. Helemaal voor niets is het niet geweest, ik ben in ieder geval weer door een mooi stukje natuur gereden. Ik rijd weer verder naar het noorden via de US-180 tot de kruising met de SR-12. Hier ga ik via de SR-12 naar het oosten. Al van ver af kun je de 27 grote radioantennes zien staan, maar het duurt nog geruime tijd voordat ik ter hoogte van de antennes ben. Om 12.45 uur ben ik eindelijk bij de VLA. Hier stop ik om de 27 immens grote radioantennes van afstand te bewonderen en te fotograferen. Een paar mijl verder gaat een weggetje naar het visitor center. er zijn slechts een drietal bezoekers. Nadat ik een korte film gezien heb ga ik verder langs de expositie hier in het vistor center. In het gastenboek schrijf ik mijn naam bij en ik zie dat Raymond (van de discussiegroep) dat op 6 juni ook gedaan heeft. Hij heeft enkele weken voor mij ook een tour door Amerika gemaakt en is hier 9 dagen geleden ook geweest.
Tegen drieën verlaat ik de VLA om weg te gaan naar Socorro. Rond 16.00 uur ben ik daar en ik ga eerst maar weer eens op zoek naar een onderkomen voor vannacht. De Days Inn wordt verbouwd en lijkt gesloten te zijn. Daarom probeer ik het eens bij de Holiday Inn Express. De prijs van $ 90,00 die ze voor een kamer vragen is me teveel en zelfs als ze 10% korting bieden, vind ik het nog teveel. Bij het Super 8 Motel is het beter, voor $ 55,80 kan ik hier terecht. De kamer ziet er zeer goed uit en is ruim genoeg. 's Avonds eet ik bij een K-BOB'S Steakhouse naast het motel. Terug op de kamer schrijf ik de kaarten voor het thuisfront en werk ik mijn verslag weer bij. Opnieuw een dag met mooie natuur en een heel leuk bezoek aan de VLA.
Dag 8 - donderdag 16 juni - Socorro - Alamogordo Net als de afgelopen dagen, sta ik ook vandaag weer vroeg op. Het vroege opstaan bevalt me prima. Rond 07.00 uur check ik uit bij het Super 8 motel hier in Socorro. Voor het ontbijt ga ik naar een Denny's, de eerste keer deze vakantie, en ik geniet van mijn favoriete ontbijt, de All American Slam. Na het ontbijt ga ik naar de Wal Mart om het ijs voor de koelbox aan te vullen. Ook de auto heeft weer dorst. Bij Premier Food Store gooi ik de tank weer vol voor $ 2,139 per gallon. Dan ga ik op weg naar Alamogordo via de I-25, US-380 en de US-54.
Terug in Alamogordo ga ik naar The New Mexico Museum of Space History. Bij The IMAX Dom Theater, dat naast het museum zit, koop ik een kaartje voor de film van 14.00 uur. Omdat het nog drie kwartier duurt voordat de film begint, ga ik eerst naar het museum. Het is een leuke tour door het museum die bovenin begint en waar je, al lopend, uiteindelijk beneden weer uitkomt. Daarna is het tijd om naar het IMAX-theater te gaan voor de film Cosmic Voyage. De film gaat over de vraag: "Waar precies staan wij in de uitgestrektheid van het heelal?" Met behulp van computertechnieken wordt dat in de film heel mooi uitgebeeld en het sluit ook nog eens mooi aan op mijn bezoeken aan Mount Graham International Observatory, Kitt Peak International Observatory en The Very Large Array van de afgelopen week. COSMIC VOYAGE begins on Earth, firmly grounded in human perspective, and asks a fascinating question: Where exactly do we stand in the vastness of the cosmos? Where, between quark and quasar, is our place in space and time? You depart from Venice, where Galileo first demonstrated the use of the telescope. In 26 "powers of ten" stages, you ascend through our solar system and the Milky Way to the outer edges of the observable universe. Returning to Earth, you enter a drop of water and descend through sixteen ever-diminishing circles to the universe's tiniest particle, a quark. The film features a "cosmic zoom" as viewers are transported across millions of years as galaxies collide, the solar system forms and life begins on a young planet Earth. Bron: http://www.spacefame.org/movie.html De film duurt zo'n 40 minuten en is heel interessant. Je krijgt een aardige indruk hoe groot het heelal wel niet moet wezen, voor zover je je daarbij een trouwens voorstelling van kunt maken, en dat de aarde in het niet valt bij de omvang hiervan.
Vandaag was een dag dat ik het rustig aangedaan heb, niet onverstandig met een temperatuur van 104°F. Het hoogtepunt was wel de tocht van vanavond door de duinen. Ik ben dan ook heel gelukkig dat ik deze tocht gemaakt heb, een aanrader voor iedereen die naar White Sands National Monument gaat.
Dag 9 - vrijdag 17 juni - Alamogordo - Carlsbad Ook deze ochtend sta ik weer vroeg op. Vannacht heb ik heel goed geslapen. Nadat ik uitgecheckt heb bij Motel 6, rijd ik naar de Denny's vlakbij het motel. Ik laat mij de All American Slam weer goed smaken. Na het eten gooi ik de tank van de auto weer vol bij een Shell tankstation voor slechts $ 1,999 per gallon. Zo goedkoop heb ik het deze vakantie nog niet gezien.
Na het bezoek aan het museum haal ik een Starbucks koffie en een Caramel Frappuccino bij een Albertsons. Terwijl ik geniet van de Frappuccino bel ik even naar mijn broer in Nederland met behulp van een zogenaamde Prepaid Phone Card. We kletsen even gezellig bij. Daarna ga ik op weg naar mijn tweede bestemming en tevens einddoel van vandaag, Carlsbad en Carlsbad Caverns National Park. Rond 13.00 uur ben ik in Carlsbad waar ik alvast een motel opzoek, zodat ik straks alle tijd heb om naar Carlsbad Caverns National Park te gaan. Voor een redelijke prijs kan ik terecht bij Days Inn. Het motel ziet er heel mooi uit en ook de kamer is dik in orde.
Rond 18.15 uur ga ik weer terug naar het motel. Eenmaal terug bij het motel kan ik in de lobby van het motel even internetten. De rest van de avond besteed ik weer aan het bijwerken van het verslag en wat tv kijken. Ook zet ik, net als de vorige avonden, de foto's op mijn Mobiele Jukebox, een MP3-speler die tevens dient voor opslag van foto's, met een capaciteit van 20Gb. Zo begin ik elke dag met een lege geheugenkaart in mijn fotocamera, een Fuji FinePix S-7000 die ik speciaal voor deze reis aangeschaft had en waar heel tevreden over ben. Tot nu toe heb ik zo'n 640 foto's gemaakt in 9 dagen tijd.
Dag 10 - zaterdag 18 juni - Carlsbad - Arlington, TX Deze dag sta ik extra vroeg op. Er wacht mij een lange rit naar Arlington, TX en in Texas gaat de klok ook nog een uur vooruit. Het is dan ook nog maar 04.30 uur als de wekker gaat. Nadat ik een douche genomen heb, belt mijn broer uit Nederland mij op de motelkamer. Gisteravond heb ik hem het telefoonnummer van het motel en het kamernummer gemaild. De receptie verbond hem eerst door naar de verkeerde kamer. De mensen in die kamer zullen daar wel niet zo blij mee geweest zijn op dit vroege tijdstip... We praten even bij in een kleine 20 minuten. Stipt om 06.00 uur ga ik naar de lobby van het motel voor het gratis ontbijt. Het smaakt weer prima. Rond 06.45 uur check ik uit en vertrek ik naar alweer een nieuwe staat voor mij: Texas. Tom Tom USA leidt mij via de US-285 eerst naar het zuiden. Na ruim 85 mijl kom ik uit bij de I-20. Ik ben inmiddels in Texas en de klok is dus een uur vooruit gegaan. Als ik de I-20 East oprijd, geeft de PDA aan dat de volgende afslag over 377 mijl is... De rit verloopt voorspoedig, bijna overal mag je 70 Mph. Ik stop een paar keer voor een sanitaire stop en bij een Subway haal ik een 6" Sub voor later onderweg. Ongeveer 200 mijl voor Arlington houd ik even pauze bij een rest area en eet ik op mijn gemak de lekkere sub op. Het is 16.10 uur als ik het parkeerterrein van StudioPLUS in Arlington oprijd. Als ik de auto uitstap merk ik dat de luchtvochtigheid hier in Texas heel hoog is en bij een temperatuur van 100° F voelt het klam aan. De kamer is heel ruim en ziet er prima uit. Er is een apart slaapgedeelte, een woonkamer, een keuken (compleet met vaatwasser en een supergrote koel/vriescombinatie) en natuurlijk een eigen douche en toilet. Omdat ik hier de komende drie nachten blijf is al die luxe wel fijn.
Even na 22.30 uur ben ik terug op de motelkamer. Alweer is er een geweldige dag voorbij die ik, ondanks de rit van ruim 500 mijl, niet graag had willen missen.
Dag 11 - zondag 19 juni - Arlington - Dallas - Allen - Arlington Vanochtend ga ik wat later van bed af dan de afgelopen dagen. Omdat ik in de buurt blijf vandaag, kan ik het rustig aan doen. Tegen achten verlaat ik de motelkamer en ga ik op zoek naar een restaurant. Ik rijd wat door de buurt en ontdek een Waffle House. Deze eetgelegenheid heb ik al vaker gezien hier in Amerika maar ik heb er nog nooit gegeten. Tijd om daar eens verandering in te brengen. Het ontbijt smaakt prima hier. Zeker een restaurant om eens vaker te gaan eten.
Even na 13.00 uur heb ik alles bekeken en zoek via de PDA een shoppingmall op. Die is hier niet zo ver vandaan. De mall stelt echter niet zoveel voor en ik ga op zoek naar een andere mall. Met de PDA vind ik een outletcenter hier in de buurt, Allen Premium Outlets. Het blijkt een hele grote outletcenter te zijn. Zo te zien is het nog niet eens zo lang open want er wordt nog een hele vleugel bijgebouwd. Als die klaar is staan alle winkels om het grote parkeerterrein heen. Bij Tommy Hillfinger koop ik een korte broek en enkele poloshirts. Ik ben eigenlijk nog niet uitgeshopt en zoek via de PDA Collin Creek Mall op, een grote mall in Plano. Hier koop ik bij Champs Sports twee mooie shirts van de Texas Rangers en de LA Dodgers. Omdat het inmiddels aan het eind van de middag is, haal ik bij de Panda Express in de mall mijn eten en eet dat in de food court op. Daarna ga ik nog naar een Best Buy vlakbij de mall en daar koop ik 24, Season 3. Een spannende serie met Kiefer Sutherland. De vorige twee seizoenen heb ik de afgelopen twee jaar ook al in Amerika gekocht. Nu ben ik wel zo'n beetje uitgeshopt voor vandaag en ik ga via de US-75 en I-30 weer terug naar het motel. Als ik de tv aanzet op de kamer begint er op Discovery Channel toevallig net een documentaire over de moord op J.F. Kennedy. Juist omdat ik vanochtend nog op de bewuste plek geweest ben, is het reuze interessant deze documentaire te bekijken. De rest avond breng ik ook op de kamer door, bijkomen van een dag vol met nieuwe indrukken.
Dag 12 - maandag 20 juni - Arlington (Six Flags over Texas) Vanochtend slaap ik eerst eens uit. Om 09.00 uur rijd ik naar een tankstation in de buurt om alvast te tanken voor de rit van morgen. Ook haal ik hier een kop koffie en een muffin als ontbijt. Ik ga nog even terug naar de motelkamer en rond 10.00 uur ga ik naar Six Flags over Texas, dat hier op slechts 3 mijl vandaan zit. De entree voor het park is ruim $ 45,00. Als ik in de rij voor het loket sta, vind ik een kortingsbon van $ 15,00. Nu kan ik voor iets meer dan $ 30,00 het park in. Zo heb ik toch maar mooi $ 15,00 bespaard. Het is nog rustig in het park. Als eerste ga ik naar Runaway Mountain als opwarmertje. Het is een rollercoaster in het donker en daarom toch wel leuk omdat je totaal niet ziet waar je heengaat. Dan wil ik naar Texas Giant, een grote houten rollercoaster. Deze is echter nog gesloten tot 12.00 uur. Ik besluit naar de andere kant van het park te gaan. Hier ga ik in Batman The Ride, een mooie achtbaan waar de zitplaatsen onder de rails zitten. Een hele mooie en gave achtbaan. Daarna is het tijd voor wat verkoeling in Splash Water. In deze attractie blijf je niet droog. Dat geeft ook niet want de temperatuur is inmiddels rond de 100°F. Vervolgens ga ik naar Titan, een achtbaan je eerst een heel stuk omhoog gaat en vervolgens bijna loodrecht naar beneden suist. Deze achtbaan is heel erg snel en heeft veel scherpe bochten. De leukste attractie die ik vandaag gedaan heb. Hierna ga ik weer naar Texas Giant, de houten rollercoaster. Deze attractie leek mij heel erg leuk maar blijkt een grote tegenvaller te zijn. De rit is zo ruw dat je echt helemaal door elkaar geschut wordt. Echt op een onprettige manier. Zo erg heb ik dat nog nooit meegemaakt in een houten roller coaster. Omdat ik nu even genoeg heb van de achtbanen, ga ik het park verder verkennen en haal ik wat te eten. Later ga ik nog enkele keren in Splash Water om af te koelen. Het is inmiddels bijna 16.30 uur en ik besluit het park te verlaten en terug te gaan naar het motel. Terug in het motel draai ik nog twee wasmachines en doe het de rest van de avond lekker rustig aan. Morgen wacht weer een flinke rit.
Dag 13 - dinsdag 21 juni - Arlington - Oklahoma City, OK - Salina, KS Om 05.00 uur gaat de wekker alweer vanochtend. Ik heb weer een flinke rit voor de boeg en wil op tijd vertrekken. Even na 06.00 uur check ik uit en zet ik koers richting Oklahoma via de I-30 West en I-35W North. Gelukkig heb ik geen last van files en na een kleine drie kwartier ben ik de stad uit en zoek ik een eetgelegenheid op. In Denton zie ik een Denny's waar ik ga ontbijten.
Tegen 17.00 uur ben ik in Salina en ik rijd gelijk door naar de Traveler's Lodge. Het valt mij niet tegen en ik besluit hier vannacht te slapen. Voor $ 40,32 kan ik hier terecht. Het is allemaal wat minder luxe dan de afgelopen drie nachten, maar voor deze ene nacht kan het prima. De avond breng ik op de kamer door. Uitrusten van de lange rit van vandaag. Vandaag kan ik opnieuw twee staten aan mijn lijstje toevoegen, Oklahoma en Kansas. Later op de avond begint het plotseling hard te regenen. Met bakken komt het uit de lucht. Na een kwartiertje is het echter alweer droog en is het buiten heerlijk opgefrist.
Dag 14 - woensdag 22 juni - Salina - Colorado Springs, CO Na een goede nachtrust sta ik vandaag weer lekker vroeg op. De derde lange rit van de vakantie staat op het programma. De rit van vandaag zal zo'n 450 mijl zijn, schat ik zelf. Even na 06.00 uur zit ik al in de auto. Via een klein stukje I-135 kom ik op de I-70 uit die ik helemaal tot Limon, CO zal volgen. Na een uurtje ben ik bij Bunker Hill. Daar stop ik om te tanken en om mijn ontbijt te nemen in het truckerscafé. Het smaakt prima en de service is vlot. Na een half uurtje rijd ik weer verder.
Dan is het bijna weer etenstijd en ik heb wel zin om vanavond bij een Applebee's te eten. Via de PDA zoek ik er één op in Colorado Springs. Het eten smaakt er prima. Voor de verandering eet ik weer eens spareribs. Na het eten haal ik bij een Starbucks weer een lekkere Frappuccino als toetje. Ik ben helemaal verslaafd geraakt aan deze lekkernij. Even na 19.00 uur ben ik weer terug op de motelkamer. Het is weer een hele leuke dag geweest en ondanks de flinke rit van vandaag, voel ik mij nog helemaal fit.
Dag 15 - donderdag 23 juni - Colorado Springs - Canon City - Aurora
Dan ga ik naar Canon City via de I-25, SR-115 en US-50 om een bezoek te brengen aan de Royal Gorge Bridge. Het is niet zo heel ver rijden, maar toch is het al 10.00 uur geweest als ik aankom bij Royal Gorge Bridge and Theme Park. Mijn bezoek richt zich voornamelijk op de Royal Gorge Bridge, "world's highest Suspension Bridge". Er is veel te doen rondom de brug. Men heeft er een thema park van gemaakt. Je moet dan ook entree betalen om bij de brug te komen en om gebruik te kunnen maken van de Incline Railway en de Aerial Tram (kabelbaan). Dat er entree zou worden geheven had ik wel verwacht, maar niet dat dat maar liefst $ 20,00 zou zijn. Toch wil ik de brug graag zien en ik ben hier nu toch. Voor mij alleen is dit $ 20,00 makkelijk op te brengen, maar ik zie gezinnen die ook schrikken van de toegangsprijs. Voor die $ 20,00 mag je overigens overal gebruik van maken en hoef je straks niet meer apart kaartjes te kopen.
Ik ga nu naar Aurora, nabij Denver, voor een bezoek aan Loek en Gepke die ik ken via de discussiegroep en het AllesAmerika.com Forum. Je kunt merken dat dit een toeristisch gebied is want het is superdruk op de weg. Het stuk tussen Colorado Springs tot Denver neemt daardoor wat meer tijd in beslag. Onderweg stop ik nog even om de benen te strekken. Rond 16.00 uur ben ik in de buurt van Aurora maar het is nog wat te vroeg om naar Loek en Gepke te gaan. Ik vermaak me daarom voorlopig eerst even bij een Barnes & Noble in Aurora bij shopping center en geniet alweer van een lekkere Frappuccino bij Starbucks. Even voor 17.00 uur ga ik naar Loek en Gepke. De PDA is weer heel behulpzaam en brengt mij keurig bij hun huis. Loek en Gepke zijn nog niet thuis van hun werk, maar Loek had al aangegeven dat dat zou kunnen gebeuren. Ik wacht daarom tot ze er zijn. Na een tijdje komen ze thuis en kan ik eindelijk in het echt met ze kennismaken. Ze krijgen regelmatig bezoek uit Nederland over de vloer, zo is enkele weken geleden Ronald hier nog geweest die een schitterende reis van de westkust naar de oostkust heeft gemaakt. Het is een leuke ontmoeting met Loek en Gepke. De avond vliegt voorbij en het is alweer tijd om naar bed te gaan. Vannacht zal ik hier blijven slapen en zaterdagavond ga ik nog met ze naar een baseballgame. Nadat ik het verslag heb bijgewerkt is het inmiddels alweer 00.00 uur geweest.
Dag 16 - vrijdag 24 juni - Aurora - Estes Park Loek en Gepke gaan al vroeg naar hun werk en daarom ben ik ook al vroeg op. Rond 07.45 uur neem ik afscheid van Loek, Gepke is dan al naar haar werk. Morgen zal ik ze weer ontmoeten tijdens de baseballwedstrijd waar we met z'n drieën naar toe zullen gaan.
Het is druk op de weg op dit vroege tijdstip. Via Colfax Ave (I-70) en tevens de langste straat van Amerika, rijd ik naar de US Mint. Rond 08.30 uur ben ik daar en ik parkeer de auto bij een public parking vlakbij de US Mint. Ik loop naar het gebouw van de US Mint en ik zie dat het daar al behoorlijk druk is met bezoekers. Als ik informeer of ik ook nog met de tour mee kan, krijg ik te horen dat alle (gratis) kaartjes al vergeven zijn voor vandaag. Dat is een flinke tegenvaller. Op de website had ik niets kunnen vinden over het van te voren reserveren. Het blijkt echter dat je slechts enkele dagen van tevoren kaartjes kunt reserveren. Hiervoor moet je persoonlijk naar de US Mint toe komen en ik had daar natuurlijk niet de gelegenheid voor. Een beetje teleurgesteld loop ik weer naar buiten en maak een praatje met een agent die iedereen controleert die naar binnen gaan voor de tour. Ook hij bevestigt dat alles al vergeven is voor vandaag. Ik blijf nog even in de buurt en kijk bij een muntenhandelaar die hier buiten allerlei bijzondere munten verkoopt. Plotseling komt de agent op me af en vraagt of ik ook legitimatie bij me heb. Dat heb ik en ik mag toch nog mee met de tour die zodadelijk gaat beginnen. Mijn dag is weer helemaal goed. Als laatste schuif ik aan bij de groep en de tour gaat beginnen. Per keer mogen er 45 personen mee.
Hierna haal ik bij Quiznos Sub, vlakbij de US Mint, een lekkere sub als ontbijt. Het is inmiddels al 10.45 uur en ik heb wel zin in wat. Ik zit tijdens het eten te bedenken wat ik zal doen voordat ik naar Estes Park ga voor een bezoek aan Rocky Mountain National Park. In een informatiegids over Denver zoek ik een mall op. Hier niet zover vandaan zit het Cherry Creek Shopping Center. Ook de PDA "kent" deze mall en met behulp van Tom Tom USA rijd ik naar de mall. Vooral in drukke steden is het navigatiesysteem een uitkomst. Cherry Creek Shopping Center is een hele grote mall en ik vermaak me hier de komende twee uur prima. De mall is zo groot dat ik even moeite heb om de juiste uitgang te vinden als ik weer weg wil. Inmiddels is het bijna 13.00 uur en ik besluit naar Estes Park te gaan.
Dag 17 - zaterdag 25 juni - Estes Park - Rocky Mountain National Park - Denver - Aurora Rond 05.00 uur loopt de wekker alweer af deze ochtend. Ik wil vandaag vroeg in het Rocky Mountain National Park zijn omdat ik vanmiddag terug naar Denver rijd om vanavond samen met Loek en Gepke een wedstrijd van de Colorado Rockies tegen de Kansas City Royals bij te wonen.
Onderweg zie ik veel herten en ook
enkele
Yellow Bellied Marmots. Bij eentje kan ik op slechts een meter afstand Rond 10.00 uur ga ik weer beginnen aan de terugtocht. Het is nu veel drukker op de weg. In lange stoeten rijden de auto's nu allemaal naar boven. Ook de parkeerplaatsen waar ik vanochtend stond en waar het toen nog helemaal leeg was, staan nu vol. Ik ben dan ook blij dat ik zo vroeg vertrokken ben, zo kon ik in alle rust van alles genieten. Ook terug in Estes Park is het zeer druk. Dit is echt een toeristisch stadje waar in het weekend veel bezoekers komen. Ik rijd daarom maar gelijk door richting Denver. In Boulder kom ik langs een autowasserette en ik laat mijn auto maar eens schoonmaken. Die is er de afgelopen twee weken niet schoner op geworden.
Dan is het inmiddels bijna 18.00 uur en lopen we naar het Coors Field dat hier vlakbij is. Het is een vrij nieuw stadion dat er zeer mooi uitziet. De wedstrijd is heel leuk om naar te kijken en ik geniet weer volop van de baseballgame. Het stadion is redelijk gevuld. We zitten, net als mijn vorige wedstrijd in Arlington bij de Texas Rangers, achter de slagplaat en hebben zo een uitstekend zicht op het spel. De Colorado Rockies winnen de wedstrijd met 4-2. Na de wedstrijd gaan we weer naar Loek en Gepke's huis. Daar bekijken Loek en ik de film I, Robot in Loek's mini bioscoop. Rond 23.30 uur ga ik naar bed.
Dag 18 - zondag 26 juni - Aurora - Scottsbluff, NE - Custer, SD Vandaag sta ik wat later op. Rond 08.00 uur ontbijten we gezamenlijk. We praten nog even gezellig bij en even na 09.00 uur neem ik afscheid van Loek en Gepke. Het was reuze gezellig bij ze. Ik heb een flinke rit voor de boeg. Vanuit Aurora wil ik vanavond uitkomen in Custer, SD.
Ter hoogte van Hot Springs, SD kom ik door Wind Cave National Park. Hier zie ik de eerste bizons in het wild rondlopen en even later tientallen prairie dogs. Als ik stop en uitstap om foto's te nemen, waarschuwen ze elkaar gelijk op de manier zoals prairie dogs dat doen. Staande op een heuveltje "roepen" ze naar elkaar via een high-pitched geluid dat wel een beetje op het blaffen van een hond lijkt.
Even na 23.00 uur ga ik naar bed. Het is weer een leuke dag geweest en ik heb weer veel nieuwe indrukken opgedaan. Morgen ga ik hier in de buurt de omgeving verkennen met als hoogtepunt het bezoek aan Mount Rushmore National Memorial.
Dag 19 - maandag 27 juni - Custer - Mount Rushmore National Memorial - Custer Vandaag zal ik in de buurt van Custer blijven. Het is rond 06.45 uur als ik het gratis ontbijt hier in het motel neem. Het smaakt prima en ik probeer eens een warme wafel, die je hier zelf kunt maken. De waffel is erg lekker.
Rond 12.00 uur ga ik weer verder. De volgende bestemming is Bear Country U.S.A. Een park waar je doorheen rijdt met de auto en zo midden tussen de beren, wolven, bizons, herten en andere dieren zit. De beren zijn vooral nieuwsgierig en mijn auto wordt grondig door één van de beren geïnspecteerd. Na deze leuke rit door het park kun je nog een mini dierentuin bezoeken met nog veel meer dieren. De baby beren, 13 stuks op dit moment, trekken de meeste aandacht.
Dag 20 - dinsdag 28 juni - Custers - Devils Tower, WY - Lovell Rond 06.00 uur deze ochtend sta ik alweer naast het bed. Ondanks dat het gisteren wat later is geworden, voel ik mij helemaal fit. Nadat ik alles weer ingepakt heb voor de rit van vandaag, neem ik weer een ontbijt in het motel. Om 07.45 uur ga ik op weg naar Devils Tower in Wyoming via de US-16, US-85, WY-85, een klein stukje I-90, US-14, WY-24 en WY-110. Deze rots is bij het grote publiek vooral bekend geworden door de film Close Encounters of the Third Kind.
Via de WY-24 en US-14 rijd ik naar de US-90. Als ik daar aankom, heeft de auto weer dorst en ik heb zelf ook wel trek in wat eten. Het is inmiddels al bijna 12.00 uur. In Moorcroft stop ik bij een Conoco om te tanken. Er is hier ook een Subway waar ik een lekkere Sub haal. Even na 12.30 uur ga ik verder voor het laatste stuk naar Sheridan via de I-90, een rit van zo'n 128 mijl. Het is niet druk op deze snelweg en met een gangetje van tegen de 80 Mph kan ik flink doorrijden. Het is net 14.00 uur geweest als ik al in Sheridan ben. Hier bezoek ik een visitor center en bel ik even naar mijn broer in Nederland. Omdat het nog vroeg is, besluit ik vast richting Bighorn Canyon National Recreation Area te rijden. Zo kan ik het morgen allemaal wat rustiger aandoen. Ik ga nog een stukje verder via de I-90 en ga vervolgens via de US-14 en de US-14A door een prachtig berglandschap. Het valt mij op dat het hier heel groen is en dat de bomen er hier heel gezond uitzien. Ik kan bijna geen dode bomen ontdekken. Schijnbaar heeft men hier geen last van zure regen en is het hier een gezond klimaat. Tijdens de rit door de bergen stop ik diverse malen. Het is een leuke rit door de bergen en veel auto's kom ik niet tegen. Naarmate ik meer naar het westen rijd, wordt de lucht steeds dreigender. Op een gegeven moment is de lucht bijna zwart. Een flinke regenbui kan dan ook niet uitblijven.
Dag 21 - woensdag 29 juni - Lovell - Bighorn Canyon National Recreation Area - Cody - Yellowstone National Park Vanochtend ben ik er even na 06.30 uur uit. Als ik de deur van de kamer open doe, zie ik dat het buiten regent. De eerste keer in drie weken tijd dat ik de dag begin met regen. Ik doe het rustig aan en nadat ik uitgecheckt ben, ga ik rond 07.45 uur op weg naar Bighorn Canyon National Recreation Area.
Dan ga ik op weg naar Yellowstone National Park. Als ik Cody bijna uit ben, zie ik een grote Wal Mart. Hier koop ik wat eten en spullen voor de komende dagen. Even na 14.30 uur rijd ik Cody uit de bergen in. Het is een mooie rit zo door de bergen. Onderweg regent het weer af en toe. Ik kom Yellowstone National Park binnen via de East Entrance. In het park is men met de weg bezig. Deze weg is daarom ook afgesloten van 20.00 uur tot 08.00 uur. Bij de ingang ben ik al gewaarschuwd voor oponthoud. De weg is op een gedeelte zelfs helemaal opgebroken. Met de regen is de onverharde weg in een grote blubber weg veranderd. De auto wordt nu pas echt smerig. Hij rijdt er gelukkig niet minder om. Na een stukje gaat de weg weer over in een asfalt weg en kan de lange stoet met auto's weer wat beter doorrijden. Onderweg zie ik de eerste geisers en bizons al. Even na 17.00 uur ben ik in Canyon Village waar ik voor drie nachten een cabin gereserveerd heb via Xanterra. De cabin is sober ingericht maar het kan er mee door. Veel zal ik toch niet in de cabin zijn de komende dagen. Nadat ik de spullen in de cabin gebracht heb, ga ik naar het nabij gelegen restaurant voor het avondeten. Zoals verwacht is het er druk en ik krijg een pager mee. Na een klein half halfuurtje is er een tafel voor mij beschikbaar. Na het eten ga ik terug naar de cabin. Het regent inmiddels weer en warm is het ook niet. In de cabin doe ik daarom voor het eerst deze vakantie de kachel aan in plaats van de airco. De cabins hebben geen tv. Dat is niet zo'n ramp. Ik ga vroeg naar bed om morgenochtend weer voor dag en dauw op te kunnen staan.
Dag 22 - donderdag 30 juni - Yellowstone National Park Om 05.00 uur gaat de wekker al deze ochtend. Ik wil graag vroeg op pad om optimaal van Yellowstone National Park te genieten. Even voor 06.00 uur zit ik dan ook al in de auto.
Als ik terug naar Canyon Village rijd, grazen er drie prachtige herten langs de kant van de weg. Ze trekken zich niets aan van de vele mensen die foto's nemen en grazen rustig door. Het levert weer een aantal mooie foto's op. Rond 19.30 uur ben ik weer terug bij de cabin. Ik werk mijn verslag bij en duik dan snel het bed in. Morgenochtend wil ik namelijk nog vroeger op pad dan vanochtend.
Dag 23 – vrijdag 1 juli – Yellowstone National Park
Rond 05.30 uur zit ik al in de auto. Ondanks het vroege tijdstip kom ik toch nog enkele auto’s tegen. Het weer is prima en onderweg zie ik veel dieren. Ze laten zich echter nog niet zo gemakkelijk op de foto zetten. Het is ongeveer 06.45 uur als ik bij Petrified Tree, nabij Tower-Roosevelt, ben. Hier heb ik drie jaar geleden diverse beren gezien en ik hoop ze nu ook weer te zien. De beren zijn echter nog niet te zien en ik loop daarom eerst maar eens naar de Petrified Tree. Als ik terug bij de auto ben, zijn er nog steeds geen beren te ontdekken. Ik besluit daarom eerst maar eens een ontbijt bij de Roosevelt Lodge te nemen. Dat is hier vlakbij.
Het ontbijt smaakt prima bij Roosevelt Lodge en na het eten ga ik hier even op het deck zitten om van het prachtige uitzicht te genieten. Plotseling zie ik opnieuw een black bear. Deze loopt ook al op z’n dooie gemak vlak langs de Lodge. Als ik weer verder wil met de auto, zie ik bij het Ranger Station, hier vlakbij, diverse auto’s staan en ik vermoed dat er weer beren te zien zijn. Opnieuw lopen er twee black bears, niet dezelfde die ik al gezien had, langs de kant van de weg in het gras. Zo heb ik in korte tijd al vijf stuks gezien. Daar ben ik bijzonder gelukkig mee, want ik het er toch wel op gerekend minstens één te zien. Ik rijd nogmaals naar de Petrified Tree in de hoop nog meer beren te zien. Nu zijn ze echter in geen velden of wegen te bekennen en ik ga daarom richting Tower Falls, een prachtige waterval. Deze heb ik drie jaar geleden ook al bewonderd maar ik wil de waterval graag nog een keer zien. Het is een flinke wandeling naar beneden maar dat heb ik er graag voor over. Als ik bij de waterval aankom, blijkt de wandelroute naar beneden deels onbegaanbaar te zijn door een aardverschuiving ten gevolge van overvloedige waterval eerder dit jaar. Dat is jammer maar gelukkig heb ik deze waterval al eens van dichtbij kunnen bewonderen. Ik ga daarom maar terug richting Mammoth Hot Springs. De weg is hier een paar mijl verderop afgesloten en ik kan dus niet verder. Bij Petrified Tree stop ik nog eenmaal in de hoop nog meer beren te zien. Ik ben echter net te laat. Hoog op een heuvel zie ik er net eentje in de verte verdwijnen. Toch ben ik niet ongelukkig met het aantal beren dat ik gezien heb vandaag.
Ik rijd weer verder en rond 15.15 uur ben ik weer bijna bij Canyon Village als ik plotseling mijn grote vriend, de Coyote, zie lopen. De eerste deze vakantie. Hij is, omdat hij op afstand loopt, niet goed te fotograferen maar filmen lukt heel goed. Nu is mijn dag natuurlijk helemaal goed. Terug bij de cabin rust ik eerst weer even uit, net als gisteren.
Dag 24 – zaterdag 2 juli – Yellowstone National Park – Grand Teton National Park – Jackson Hole Nadat ik de afgelopen twee dagen vroeg ben opgestaan, slaap ik vandaag uit. Hoewel, uitslapen? Het is even na 06.30 uur als ik opsta. Voordat ik vertrek, neem ik eerst een ontbijt in het restaurant van Canyon Village. Daarna check ik uit en rond 08.00 uur ga ik op weg naar Grand Teton National Park via de Grand Loop, de US-20 en de US-191.
Dan is het 17.30 uur en ga ik eten bij The Gun Barrel. Dit restaurant werd me aangeraden toen ik incheckte bij Motel 6 en ik vroeg naar een goed restaurant hier in de buurt. Het is een prachtig restaurant met diverse opgezette dieren aan de wand of staande op de grond. Het eten smaakt hier overigens prima. Vanavond eet ik voor de verandering weer eens Spare Ribs. Rond 18.30 uur ben ik weer terug op mijn motelkamer en ik doe het de rest van de avond weer rustig aan met wat tv kijken. Ook ben ik wel benieuwd naar het nieuws. De afgelopen drie dagen heb ik dat niet kunnen volgen.
Dag 25 – zondag 3 juli – Jackson Hole – Flaming Gorge National Recreation Area – Vernal, UT Het is bijna 06.30 uur als Marjan mij wakker belt vanuit Nederland. Ik had haar gisteren het telefoonnummer van het motel en het kamernummer ge-smst. We praten even gezellig bij over wat ik de afgelopen week beleefd heb. Hierna breng ik mijn spullen naar de auto en check ik uit. Bij Village Inn neem ik mijn ontbijt. Het smaakt weer goed en nadat ik bij Smith’s een lekkere kop koffie van Seattle’s Best heb gehaald, ga ik rond 09.00 uur op weg.
Het is 13.45 uur als ik bij de dam ben. De dam en het meer worden naast de opwekking van stroom voornamelijk gebruikt als waterreservoir. De dam is 502 feet (ruim 150 meter) hoog en heeft een lengte van 1285 feet (bijna 400 meter). In 1958 is men begonnen met de bouw en in 1964 was de dam gereed. In 1978 en 1984 zijn er diverse aanpassingen aan de dam gedaan, onder andere om ervoor te zorgen dat het water via een ingenieus stelsel op kan warmen voordat het de Green River instroomt. Dit is gedaan voor de vissen in de rivier die in het koude water moeilijk konden leven. Na deze aanpassing is de vissenpopulatie weer toegenomen.
Nadat ik terug ben op de motelkamer, bedenk ik mij dat ik nog wel even naar de bioscoop kan hier in Vernal. De film War of the Worlds van Tom Cruise en Steven Spielberg is op 29 juni in première gegaan. De bioscoop ligt op een steenworp afstand van het motel vandaan. De film begint om 21.00 uur en duurt tot ongeveer 23.00 uur. Het is een leuke film over een aanval van buitenaardse wezens op de aarde. Niet de beste film van Tom Cruise en Steven Spielberg, het slot is naar mijn mening iets te gemakkelijk. De special effects maken het meer dan goed en ik heb weer genoten van een avondje film. Na de film ga ik weer terug naar de motelkamer. Het is weer een leuke en afwisselende dag geweest, hoewel het weer niet altijd mee zat. Tijdens de tocht door de bergen regende het veel, maar toen ik in Vernal aankwam was het daar zonnig en warm, ongeveer 85°F / 30°C. Ik werk het verslag weer even bij en ga rond 24.00 uur naar bed.
Dag 26 – maandag 4 juli (Independence Day) – Vernal – Moab Deze ochtend heb ik de wekker weer vroeg staan. Al voor 07.30 uur zit ik bij JB’s Restaurant in Vernal aan een “all you can eat breakfast”. Er is volop keuze en het smaakt heerlijk.
Het is inmiddels halverwege de middag en ik besluit alvast in te checken bij Motel 6 waar ik voor twee nachten gereserveerd heb. De rest van de middag breng ik bij het motel door omdat ik mij niet helemaal fit voel. ’s Avonds eet ik bij een restaurant in Moab. Later op de avond wil ik zien of ik het vuurwerk op deze 4th of July ook kan meemaken hier in Moab.
Dag 27 – dinsdag 5 juli – Moab – Arches National Park – Moab Tja, en dan ben je ineens niet zo fit. Gistermiddag was het al begonnen. Nadat ik ingecheckt had bij het motel werd ik plotseling heel erg verkouden. Na een paar uur kwam daar nog een ontzettende hoofdpijn bij. Gisteravond ben ik nog wel naar het vuurwerk geweest, dat overigens prachtig was. Verder heb ik niet veel meer kunnen doen. Vanochtend ben ik, ondanks de zware verkoudheid en flinke hoofdpijn, toch vroeg opgestaan. Het doel is om naar Delicate Arch in Arches National Park te lopen. Ik zit daarom al vroeg bij Denny’s. Hoewel ik lang niet fit ben, heb ik toch wel trek in een ontbijt. Het wordt de vertrouwde All American Slam.
Dag 28 – woensdag 6 juli – Moab – Flagstaff, AZ
Even voorbij Blanding neem ik de SR-95. Dit is een leuke route en na ongeveer 29 mijl neem ik de SR-261. Via deze weg kom je bij de Mokee Dugway uit. Een stuk weg dat onverhard is en waar je op een enorme hoogte zit. Op het hoogste punt heb je een prachtig uitzicht op de Valley of the Gods, een beetje te vergelijken met Monument Valley. Ik neem de tijd om van het uitzicht te genieten voordat ik met de afdaling van de 3 mijl onverharde weg begin. Deze 3 mijl overbrug je een hoogteverschil van 1100 feet, heb je veel scherpe bochten en kun soms slechts stapvoets rijden. Toch is het allemaal heel goed te doen.
Omdat ik vanochtend vroeg vertrokken ben, lig ik flink voor op het schema van vandaag. Rond 14.00 uur ben ik al in Kayenta, AZ, mijn geplande eindbestemming van vandaag. Ik voel mij echter nog fit genoeg om nog een stuk te rijden ondanks de verkoudheid en ik annuleer daarom de overnachting bij Best Western Wetherill Inn hier in Kayenta. Dat kon ik tot 16.00 uur kosteloos doen. Bovendien spreekt Kayenta mij niet echt aan en voel ik mij er absoluut niet thuis. Als ik de auto uitstap word ik overduidelijk nagestaard door de lokale bevolking en komt er gelijk iemand naar mij toe, zogenaamd omdat hij hier gestrand is met zijn auto en geen geld heeft voor benzine. Jammer dat de bevolking hier zo is, het is voor mij een reden om hier niet langer dan noodzakelijk te blijven. Ik ben dan ook blij dat ik het motel heb kunnen annuleren.
Voor het avondeten ga ik naar Galaxy Dinner, het restaurant waar ik de vorige keer ook gegeten heb. Het is echt een typisch jaren 50 restaurant. Alleen daarom zou je er al heengaan. Het eten smaakt me hier dit keer helaas niet zo goed, kennelijk net het verkeerde gekozen. Drie jaar geleden smaakte het hier heel goed. ’s Avonds werk ik het verslag van twee dagen bij en toevallig of niet, op The History Channel is een leuke reportage over Route 66. De overbekende route tussen Chicago en Los Angeles en laat ik nu vanavond juist aan deze route slapen…
Dag 29 – donderdag 7 juli – Flagstaff – Phoenix Omdat ik gisteren al een flink stuk van de oorspronkelijke route van vandaag gereden heb, kan ik wat later opstaan. Maar alsof de duvel ermee speelt, ben ik om 04.00 uur al klaarwakker. Als ik de tv aanzet, zie ik op CNN dat Londen getroffen is door vier bomaanslagen, vermoedelijk het werk van Al-Quaida. Het afschuwelijke nieuws zal hier in Amerika de hele dag het nieuws overheersen. Even na 06.00 uur ga ik naar de lobby van de Days Inn voor het gratis ontbijt. Ze hebben er veel zorg aan besteed en er is volop keuze. Na het ontbijt check ik uit en klokslag 07.00 uur ga ik op voor de laatste rit deze vakantie. Omdat ik de hele rit naar Phoenix via de I-17 rijd, ben ik om 09.00 uur al bij de stadsgrenzen van Phoenix. Als ik op de thermometer van de auto kijk, zie ik dat het nu al 103°F / 40°C is. Dat belooft nog wat voor vandaag.
Het Super 8 motel ziet er prima uit. De kamer is heel ruim en ziet er netjes uit. Bij de receptie vraag ik hoe ver het is naar Dollar. Dollar zit zo’n beetje schuin achter het motel maar om er te komen moet je 1,5 mijl rijden. Omdat de temperatuur ondertussen gestegen is naar 117°F / 47°C, is mij dat net iets te ver om te lopen in deze hitte. Het Super 8 motel heeft een shuttle dienst naar het vliegveld en voordat ik er om kan vragen, biedt men aan mij op te halen bij Dollar als ik de auto ingeleverd heb. Daar ben ik natuurlijk heel erg blij mee.
’s Avonds eet ik bij Spinners Restaurant & Lounge dat bij het motel zit, een laatste maaltijd. Dit is ook typisch een jaren 50 restaurant, net als het restaurant van gisteravond. Terug op de motelkamer ga ik verder met het inpakken van de koffer en reistas, waar ik voor het eten al mee begonnen was. In tegenstelling tot vorig jaar zal ik deze avond niet extra vroeg naar bed gaan op deze laatste avond in Amerika. Vorig jaar kon ik niet in slaap vallen omdat ik nog klaarwakker was. Straks ga ik pas naar bed wanneer ik moe ben, net als de vorige avonden. De wekker is inmiddels gezet op 04.30 uur.
Motel
Dag 30 en 31 – vrijdag 8 juli en zaterdag 9 juli – Phoenix –
Amsterdam Deze
laatste ochtend in Amerika gaat de wekker al om 04.30 uur. Nog enkele uren en
dan zit mijn vakantie er helaas alweer op. Terwijl ik douche en mij daarna
aankleed, heb ik op de tv het nieuws aanstaan. Het nieuws bericht over een
schietpartij vannacht op
Sky Harbor
International Airport, het vliegveld waar ik straks van vertrek. De
verdachte is omgekomen en drie agenten zijn gewond geraakt. Ik ben benieuwd of
ik hier straks wat van merk als ik op het vliegveld ben.
Men is
bij United Airlines al begonnen met inchecken en ik ben vrijwel gelijk aan de
beurt. Op de vlucht van Washington, DC naar Amsterdam, vlucht UA946 kan ik weer
een plaatsje in de Economy Plus klasse krijgen, stoel 18C. Geen raamplaats dit
keer, maar een plaats aan het gangpad. Tijdens de vlucht van Phoenix naar
Washington, DC, vlucht UA234 krijg ik wel een plaats aan het raam, stoel 8A. Voor
06.00 uur ben ik al ingecheckt en ik ga nog even naar buiten. Daar zie ik een
groot aantal busjes van tv-stations staan en allemaal verslaggevers die hier
verslag uitbrengen van de schietpartij van vannacht. Afgezien daarvan merk je er
eigenlijk niets van van wat zich hier vannacht afgespeeld heeft.
Even na
08.30 uur begint het boarden en rond 09.00 uur vertrekken we richting
Washington, DC. Aan boord koop ik weer een box met eten voor $ 5,00. De muffin
op het vliegveld was toch niet voldoende. De vlucht verloopt voorspoedig en ik
probeer wat te slapen. Even na 16.00 uur landen we op Dulles International
Airport. Natuurlijk moet ik weer helemaal naar de andere kant van de terminal
lopen voor mijn aansluitende vlucht naar Amsterdam. Bij Starbucks staat een
lange rij en tijd om daar op te wachten heb ik niet. Een sigaretje kan nog net
en dan moet ik naar de gate voor mijn vlucht naar Amsterdam. Als ik daar kom, is
men al aan het boarden. Het vliegtuig is dit keer niet vol en rond 17.30 uur
vertrekken we richting Amsterdam. Ik zit
naast een meisje dat oorspronkelijk uit Georgië komt en we praten gezellig met
elkaar tijdens de vlucht. Zij woont al een tijdje in Amerika en gaat nu voor
drie maanden naar haar familie in Roemenië. Verder kijk ik naar een tweetal
films en probeer ik nog wat te slapen. Het eten smaakt weer goed deze vlucht. We
krijgen eerst een warme maaltijd en vlak voor de landing een lichte lunch.
Om
ongeveer 06.15 uur landen we op Schiphol. Ik wijs het meisje uit Georgië, dat naar
het transit gedeelte moet, de weg en neem afscheid van haar. De douane is vlot
gepasseerd en vervolgens is het wachten op de koffers. Zoals elk jaar, duurt het
op Schiphol weer eens heel lang voordat de koffers over de band rollen.
Eindelijk na bijna een uur wachten komt er beweging in de band. Gelukkig komen
mijn koffer en reistas als één van de eersten de band af rollen. Dan kan ik op
weg naar de aankomsthal waar mijn broer al staat te wachten. Alweer is er een
onvergetelijke vakantie voorbij. Ik heb weer enorm genoten van alles en kan
terugzien op een hele geslaagde reis. Waar de volgende reis naartoe zal gaan
weet ik op dat moment nog niet. Twee
weken later heb ik echter mijn volgende trip naar Amerika alweer geboekt. Van 9
oktober t/m 24 oktober 2005 ga ik naar New England voor de Fall Foliage… Motel * * * E I N D E * * * |