Reisverslag Amerika 2005

Voorwoord: Dit jaar heb ik van 9 juni t/m 9 juli mijn 10e reis naar Amerika gemaakt. Vorig jaar had ik al een idee over de route van dit jaar, nog voordat ik toen naar Amerika ging. Dat idee liet me niet meer los en was dus de basis voor deze reis. Oorspronkelijk was het plan om te beginnen in Denver, CO. In november 2004 zag ik echter een mooie aanbieding voor een vlucht naar Phoenix, AZ. De reis gaat dit jaar daarom in Phoenix beginnen. De ticketprijs gaf hierbij de doorslag. In november 2004 heb ik een optie genomen op een ticket van United Airlines voor € 400,00 (excl. € 65,82 luchthavenbelasting). Op 31 december 2004 heb ik mijn optie definitief gemaakt en gelijk een full size auto bij Dollar Rent a Car gehuurd. De volgende 10 staten wil ik dit jaar bezoeken: Arizona, New Mexico, Texas, Oklahoma, Kansas, Colorado, Nebraska, South Dakota, Wyoming, en Utah (ook in deze volgorde, zie kaartje hieronder).

 

Dag 1 - donderdag 9 juni - Lelystad - Scottsdale, AZ

Route dag 1

Na een kort nachtje slapen sta ik deze dag vroeg op. Vandaag begint mijn 10e reis naar Amerika. Gisteravond heeft mijn broer uit Lelystad mij al opgehaald uit Heerenveen. We willen op tijd uit Lelystad vertrekken omdat we de nodige files verwachten. Maar juist als je overal rekening mee houdt, blijkt het in de praktijk vaak mee te vallen. Zo ook nu, rond 08.00 uur zijn we al op Schiphol. Bij de incheckbalies van United Airlines is het nog niet druk. Ze gaan juist open. Omdat ik zo vroeg incheck, krijg ik op mijn verzoek om meer beenruimte, een plaatsje in de Economy Plus klasse (stoel 22A). Qua beenruimte heb je hier een prima plaats. Ook voor mijn volgende vlucht, van Washington DC naar Phoenix, krijg ik een plaats met meer beenruimte (11A). Om 08.15 uur ben ik al ingecheckt voor vlucht UA947 die om 12.50 uur vertrekt naar Washington, DC.

Samen met mijn broer Piet en zijn zoontje Tim gaan we eerst naar het panoramarestaurant waar we nog even gezellig bijkletsen onder het genot van een kop koffie en een broodje. Hierna gaan we het panoramaterras op. Het is schitterend weer en we genieten volop van alle vliegtuigen. Tim, die juist 3 jaar geworden is, is ook helemaal weg van de vliegtuigen. De Boeing 777-200 van United Airlines in de nieuwe kleuren.De Boeing 777 van United Airlines, waar ik straks mee naar Washington vlieg, staat er ook reeds. Het toestel is al in de nieuwe kleuren gespoten. We blijven een tijdje naar al dit moois kijken en gaan dan nog een ronde over Schiphol maken. Dan is het inmiddels 10.00 uur geweest en neem ik afscheid van Piet en Tim. Bij een taxfree-winkel koop ik nog wat spullen. Ik heb nog alle tijd en bij een bar vul ik vast de formulieren in, het groene visa waiver formulier en het witte formulier voor US Customs. Deze dient iedereen die Amerika binnenkomt in te vullen.

Tegen elf uur ben ik bij gate G6. Ik zie dat men al begonnen is met de securiteitprocedure. Het gaat allemaal heel vlot en 5 minuten later zit ik al in de wachtruimte bij de gate. Even na twaalven begint het boarden. Als we bijna weg zullen gaan, blijkt er nog een late passagier aan boord te komen waardoor we toch nog met ruim 10 minuten vertraging vertrekken vanaf de gate. We moeten helemaal naar de Polderbaan taxiën alwaar we opstijgen. Al met al een vertraging van zo'n 30 minuten.

De vlucht naar Amerika verloopt voorspoedig en het eten smaakt prima. Er is keuze uit chicken of pasta, ik kies voor chicken. Na het eten lukt het me zowaar even te slapen. Als we eindelijk in de buurt van Washington, DC zijn, worden we naar een stuk luchtruim boven zee geleid. Vanwege het slechte weer heeft men te kampen met problemen op Dulles International Airport en worden we dus in de wacht gezet. Hierdoor landen we pas 16.00 uur in plaats van de oorspronkelijke aankomsttijd van 15.10 uur, terwijl mijn vliegtuig naar Phoenix, vlucht UA233, al om 16.50 uur gaat. Het lijkt erop dat ik deze vlucht ga missen. Gelukkig ben ik vlot het vliegtuig uit en hoef ik bij de immigratiedienst niet al te lang te wachten. Na mij begint het aan te lopen, ik heb dus geluk. Als ik aan de beurt ben maak ik voor het eerst mee dat er vingerafdrukken en een foto van mij gemaakt worden. Het gaat allemaal heel vlot en neemt echt niet veel meer tijd in beslag dan voorheen. Daarna kan ik op zoek naar mijn koffer. Die staat gelukkig al klaar. US Customs is ook vlot gepasseerd en ik kan de koffer alweer afgeven voor de doorvlucht. Het is hier druk en chaotisch en ik vraag mij af of mijn koffer het wel haalt om op tijd bij het vliegtuig afgeleverd te worden. Veel tijd om mij daar druk over te maken heb ik niet, ook ikzelf moet zien dat ik bij het vliegtuig kom. Ik moet flink draven om op tijd bij gate D15 te komen, natuurlijk helemaal aan de andere kant van de terminal. Het is 16.45 uur als ik het vliegtuig instap. Drie kwartier na aankomst zit ik dus alweer in het vliegtuig naar Phoenix, niet gek gedaan al zeg ik het zelf.

Helaas wordt het weer slechter en het vliegverkeer op Dulles International Airport loopt helemaal vast. Op het moment dat ik dit schrijf is het inmiddels 19.15 uur en we staan nog steeds op de taxibaan. Linden Airport in New Jersey zou dicht zijn en men heeft nieuwe vliegroutes nodig. Ik luister op kanaal 9 van de radio in het vliegtuig, mee met de Air Traffic Control en het klinkt niet allemaal niet goed. De één na de andere vlucht wordt in de wacht gezet en zo af en toe zie ik een vliegtuig opstijgen. Op dit moment kan men nog niet zeggen wanneer we wel vertrekken. Omdat we zolang moeten wachten, zet men vast een film op. De film The Pacifier hebben we inmiddels al helemaal gezien en zojuist is men met de 2e film begonnen: Robots. Geduld is een schone zaak. Wordt vervolgd...

Pas om 19.35 uur zijn we vertrokken vanaf Dulles International Airport. Een vertraging van bijna 3 uur en al die tijd zaten we al in het vliegtuig. De vlucht naar Phoenix zal naar verluid zo'n 4,5 uur duren. Gelukkig is het vliegtuig niet vol. De indeling is 2x3 en bij de meeste passagiers is een stoel leeg gelaten waardoor iedereen ruim kan zitten. Ik zit ook nog bij een Exit en ik heb daar meer dan genoeg beenruimte. Gelukkig lukt het mij om weer even te slapen. Rond 21.00 uur landen we dan eindelijk op Sky Harbor International Airport in Phoenix. Eerst maar eens zien of mijn koffer nog meegekomen is. Na een kwartiertje komt de bagage uit ons vliegtuig bij de "bagage claim". Als één van de eersten komt mijn koffer er al aan. Dat scheelt weer een hoop zoekwerk en ik begeef mij naar de uitgang waar ik op de shuttlebus van Dollar Rent A Car wacht.

Ik hoef niet lang te wachten en samen met 2 andere stellen worden we naar Dollar gebracht. Daar ben ik gelijk aan de beurt. De full size auto die ik gehuurd heb zal een Ford Taurus worden. Aangezien dit me niet echt zint, ik heb bij Hertz al enkele keren deze auto gehuurd, vraag ik of ze de Dodge Magnum al hebben. Sinds kort worden deze auto's bij Dollar verhuurd. De baliemedewerker geeft aan dat deze er wel is en of ik misschien ook een Chrysler 300 of een Jeep Grand Cherokee wil hebben. Ik geef aan graag de Jeep te willen hebben. De meerprijs zou $ 25,00 per dag zijn. Maar, zoals de baliemedewerker mij verteld, omdat ik een voucher heb, mag ik 'm voor $ 11,00 per dag mee hebben. Precies de prijs die ik ook in gedachten had. Buiten wijst hij me de auto's aan waar ik een keuze uit mag maken. Daar staat geen Jeep bij, wel een drietal Dodge Durango's. Deze zijn nog groter dan de Jeep Grand Cherokee. Ik kies voor de Durango met een donkerblauwe metallic kleur. De auto ziet er zeer mooi uit, leren bekleding, een 6 CD-wisselaar die ook MP3-songs kan afspelen, een  schuifdakje. In deze 4x4 kan ik mij wel vermaken de komende 4 weken.

Ik installeer de PDA en stel de route naar de Days Inn in Scottsdale in. Zonder problemen wijst "Connie" (de engels sprekende stem) mij de weg naar het motel. Rond 22.30 uur check ik daar in en ik ben blij dat deze vermoeiende dag er bijna op zit. Ik pleeg nog enkele telefoontjes naar het thuisfront om te melden dat ik goed aangekomen ben. Stap nog even onder de douche en na het bijwerken van het verslag ga ik naar bed. Het is een lange dag geweest. Al met al ben ik nu al zo'n 29 uur op.

Motel

Brandstof Mijlen
Days Inn - 11
$ 48,48 -  
  -  

 

Dag 2 - vrijdag 10 juni - Scottsdale - Safford

Route dag 2

Het is nog maar 05.00 uur als ik al wakker ben deze 2e dag van de vakantie. Ik probeer nog wat te slapen maar dat wil niet echt meer. Nu ik éénmaal in Amerika ben, wil ik eigenlijk zo snel mogelijk "los". Even na half zes ga ik er dan ook maar af. Het motel biedt een gratis ontbijt aan en ik laat het mij goed smaken. Drie jaar geleden heb ik ook al eens bij dit motel geslapen en het is nog steeds allemaal dik in Orde. Een prima begin van de vakantie dus.

De Dodge Durango, mijn huurauto voor de komende 4 weken.Rond 07.45 uur check ik uit en besluit eerst eens een Wal Mart te zoeken voor de eerste inkopen. Achter in de Rand McNally Roadatlas vind ik een adres van een Wal Mart hier in Scottsdale. Ik voer het adres in op de PDA en Tom Tom USA brengt mij er keurig naartoe. Hier koop ik een koelbox, ijs voor in de koelbox, drinken en nog wat andere benodigdheden. Hierna ga ik naar een AAA voor wat landkaarten van de staten die ik ga bezoeken. Dan is het alweer 09.00 uur geweest en ga ik beginnen aan de rit van vandaag die o.a. langs de Apache Trail gaat. Via de AZ-101-Loop, US-60 kom ik op de SR-88 (de Apache Trail). Als eerste stop ik in Goldfield een oud mijnstadje en ghosttown. Het is er niet zo druk en ik loop op mijn gemak langs de oude huizen en winkeltjes. Daarna vervolg ik mijn weg richting Tortilla Flat. De laatst overgebleven Stagecoach stop langs de Apache Trail in de Superstition Mountain Wilderness. Tegenwoordig telt het plaatsje nog maar 6 inwoners.

In de giftshop annex restaurant neem ik een hapje eten. Op de muren en het plafond zijn allemaal 1 dollarbiljetten geplakt van gasten die hier geweest zijn. De krukken rondom de bar zijn vervangen door zadels. Het ziet er allemaal heel bijzonder en leuk uit. Na het eten, dat overigens prima smaakte, ga ik verder richting de Theodore Roosevelt Dam. De Apache Trail is vanaf Tortilla Flat onverhard. Toch is de weg prima te berijden en na 22 mijl ben ik bij de dam. Onderweg ben ik diverse malen gestopt om van het uitzicht te genieten. Helaas kun je de dam niet op, maar op afstand is de dam ook heel goed te bewonderen. Het blijft altijd heel bijzonder zo'n dam te zien.De Theodore Roosevelt Dam Na een half uurtje ga ik verder voor het laatste stuk deze dag. Via de SR-188 kom ik langs Globe waar ik voor de 1e maal deze vakantie tank. Hoewel de tank nog lang niet leeg is, rijd ik liever met een goed gevulde tank. Het is nu nog zo'n 75 mijl naar Safford. Via de US-70 vervolg ik mijn weg. Het is niet druk op de US-70 waardoor het lekker opschiet. Bijna het hele stuk mag je hier 65 mph rijden.

Even na 17.00 uur ben ik in Safford waar ik incheck bij Comfort Inn. Via internet had ik dit motel reeds gereserveerd voor 2 nachten zodat ik ook nog een speciale internetrate krijg. Ik kan hier terecht voor $ 66,96 per nacht. De kamer ziet er prima uit. Een grote kingsize bed en er staat zelfs een grote bank in de kamer. Door het warme weer van vandaag heb ik wel even zin in een frisse duik in het zwembad van het motel. Na deze verfrissende duik krijg ik zin in eten en ik ga naar het naast het motel gelegen "Jerry's Restaurant". Voor iets meer dan $ 10,00 heb ik een prima maaltijd. Na het eten werk ik mijn verslag bij op de kamer en besluit vroeg naar bed te gaan. De 2 korte nachten eisen hun tol.

Motel

Brandstof Mijlen
Comfort Inn Globe, AZ - Chevron 215
$ 66,96 $ 23,68  
  $ 2,199 p/g  

 

Dag 3 - zaterdag 11 juni - Safford - Mt. Graham - Safford

Route dag 3

Gisteravond was ik zo moe dat ik al om 21.00 uur op één oor lag. Om 03.30 uur werd ik alweer wakker en hoewel het even duurde, viel ik toch weer in slaap. Om 06.30 uur ging de wekker en ben ik opgestaan. Vandaag staat een tour van Discovery Park op het programma, de Mount Graham International Observatory Tour (MGIO Tour). De tour is een tocht naar de top van Mt. Graham om de Vatican Advanced Technology Telescope, de Heinrich Hertz Submillimeter Telescope en de Large Binocular Telescope te bezichtigen. Voordat ik vertrek ga ik eerst ontbijten. Ook dit motel biedt een gratis ontbijt aan. Er is volop keuze uit eten en je kunt zelfs je eigen wafels bakken. Ik houd het op geroosterd brood en cornflakes. Na het eten stuur ik een sms-je naar mijn broer in Nederland zodat hij mij even kan bellen op mijn motelkamer. Vijf minuten later gaat de telefoon al over en we praten even gezellig bij. Dit is verreweg de goedkoopste manier om even met het thuisfront te bellen. Ik zal dit nog vaker gaan doen deze vakantie.

Ik word om 09.00 uur bij Discovery Park hier in Safford verwacht. Even na half negen ga ik dan ook op weg. De PDA leidt me eerst naar een doodlopende weg maar heeft de juiste route zo weer gevonden. Stipt om 09.00 uur stap ik het gebouw van Discovery Park binnen. De groep bestaat uit 6 personen plus 2 begeleiders. We krijgen eerst een 3-tal PowerPoint presentaties te zien over de tour en wat we allemaal kunnen verwachten. Rond 09.45 uur vertrekken we met een busje van MGIO Tours voor de tocht naar de observatieposten op Mt. Graham op 10.500 ft. Het is een flinke rit maar onderweg valt er genoeg te zien. Rond 11.30 uur zijn we bovenop de berg. Voordat we naar de observatieposten gaan, rijden we eerst naar een picknickplaats waar we onze lunch, die we op weg hiernaartoe opgehaald hebben, gaan nuttigen. Ondanks dat we op 10.500 ft hoogte zitten, is de temperatuur hier heel aangenaam. Na een half uurtje heeft iedereen zijn of haar lunch op en gaan we naar de observatieposten.

De weg er naartoe is door middel van een slagboom afgesloten voor het gewone verkeer. Zonder toestemming mag je hier dus niet verder. De chauffeur meld via walkietalkie dat we de smalle weg op gaan. Elkaar passeren is hier niet mogelijk. Dat men de beveiliging van de posten serieus neemt, blijkt wel uit het feit dat onze namen al voordat we met de tour begonnen, gecontroleerd zijn door de autoriteiten. Bovendien is bij de posten 24 uur per dag bewaking met K-9 honden. We gaan als eerste naar de Vatican Advanced Technology Telescope. De Large Binocular TelescopeDeze observatiepost is helemaal door het Vaticaan bekostigd. Hier krijgen we de nodige uitleg hoe alles werkt en mogen we een kijkje nemen in de vertrekken waar de mensen wonen die hier (tijdelijk) onderzoek verrichten. Ook maken we een praatje met de mensen die hier nu voor onderzoek zijn. Er wordt ons uitgelegd hoe men van tevoren kan bepalen of men een heldere lucht, heel belangrijk voor dit werk, kan verwachten. Met behulp van een speciale website kan men dat precies berekenen. Daarna gaan we naar de volgende observatiepost, de Heinrich Hertz Submillimeter Telescope. Deze is nu in gebruik en terwijl we binnen zijn en tekst en uitleg krijgen, draait het hele gevaarte langzaam om zijn as om een nieuwe positie in te nemen. Dit gaat continu door zolang we binnen en buiten op de post staan. Het is een aparte gewaarwording, alsof buiten alles ronddraait. Het geeft de tour zo wel iets unieks om dit te mogen meemaken. Als laatste krijgen we een uitgebreide tour door het gebouw waar de Large Binocular Telescope staat. Momenteel is men nog druk bezig om deze post in te richten. De Telescope wacht nog op de 2e grote spiegel. De eerste grote spiegel is in oktober 2004 geplaatst en men verwacht de 2e voor het einde van dit jaar te plaatsen. Deze observatiepost is door de Amerikanen, Italianen en Duitsers betaald, totale kosten: $ 120 miljoen. De grote spiegels komen helemaal uit Italië. Als deze observatiepost straks volop in gebruik is, kan men veel betere onderzoeken naar de sterrenhemel doen. Hoewel de tour met veel technische begrippen gepaard gaat, heb ik enorm van deze tour genoten.

Met ons bezoek aan de Large Binocular Telescope is er tevens een einde aan de tour gekomen. Even na 15.30 uur is de tour afgelopen en beginnen we aan de rit terug naar Safford. Rond 17.00 uur zijn we terug bij Discovery Park. Van één van de begeleiders krijg ik nog de tip om ergens te gaan eten. Ze schijnen daar hele lekkere spareribs te hebben. Voor mij als liefhebber van spareribs natuurlijk een buitenkansje. Nadat ik mij nog even opgefrist heb op de motelkamer, ga ik eerst nog even naar een Wal*Mart voor een nieuwe zak met ijs voor in de koelbox. Daarna ga ik naar het restaurant, The Branding Iron Steakhouse & Lounge. Het is er druk op deze zaterdagavond. Ik krijg een tafel bij het raam en ik heb zo een prachtig uitzicht op Safford en de bergen. Het restaurant ligt nl. iets buiten het stadje op een berg. Door de drukte duurt het wat langer voordat ik kan genieten van de spareribs. Het is het wachten meer dan waard, de spareribs smaken voortreffelijk. Een aanrader voor iedereen die naar Safford gaat.

Even na 20.00 uur ben ik weer terug op de motelkamer. Als ik nog even naar de auto loop om de mijlstand op te nemen, sluit ik mijzelf per abuis buiten de kamer. Gelukkig kan ik zonder problemen een nieuwe toegangspas voor de kamer krijgen. Terwijl ik het lokale nieuws op Fox 10 News op de tv aan heb staan, werk ik het verslag van vandaag bij. Het is een reuze interessante en leerzame dag geweest. De tour is zeker voor herhaling vatbaar als de Large Binocular Telescope volledig in gebruik is. Men verwacht dan ook veel meer bezoekers en misschien gaat men dan ook vaker per week tours organiseren. Nu kan dat enkel op zaterdagen. Er zal dan ook meer reclame voor de tour gemaakt worden. In februari van dit jaar had ik mij al aangemeld voor deze tour. Juist omdat het nog zo onbekend is bij veel mensen, maakt deze tour voor mij heel bijzonder.

Motel

Brandstof Mijlen
Comfort Inn - 17
$ 66,96 -  
  -  

 

Dag 4 - zondag 12 juni - Safford - Chandler

Route dag 4

De Comfort Inn in Chandler waar ik de afgelopen 2 nachten sliep.Vandaag word ik alweer wakker voordat de wekker gaat. Toch heb ik heel goed geslapen. Nadat ik een douche genomen heb, ga ik eerst weer een ontbijt nemen bij het motel. Hierna laad ik mijn spullen in de auto en check ik uit. Het is pas half acht als ik al op weg ga richting Chandler voor een bezoek aan Daniëlle en Jim, een rit van ruim 160 mijl.

Het is niet druk op de weg en terwijl ik luister naar een van de vele radiozenders, geniet ik volop van het rijden door het prachtige landschap hier in Arizona. Via de US-70 rijd ik eerst richting Globe. Hier stop ik bij een Fry's Marketplace voor een sanitaire stop en een kop koffie. De koffie is van Seattle's Best en smaakt heerlijk. Samen met de koffie van Starbucks is dit toch wel één van de lekkerste soorten koffie hier in Amerika. Hierna rijd ik verder via de US-60 en de SR-87 naar Chandler. In Superior aan de US-60 stop ik even bij een rest area. Het uitzicht op de bergen is hier heel mooi. Ik neem wat foto's en na een kleine 10 minuten vervolg ik mijn weg. De rit verloopt vlot en even na 11.00 uur ben ik bij Daniëlle en Jim in Chandler.

We hebben elkaar nog niet eerder ontmoet, enkel via internet. De ontvangst is echter aller hartelijkst. We praten even bij om verder kennis met elkaar te maken en na een lunch gaan we met z'n drieën naar Chandler om een Best Buy en een mall, de Chandler Fashion Center te bezoeken. Het is altijd wel leuk om in een Best Buy rond te snuffelen. De Chandler Fashion Mall ziet er van binnen prachtig uit en is heel groot. Bij het verlaten van de mall gaan we nog even bij een Starbucks aan. Hier neem ik voor het eerst een Caramel Frappuccino. Al heel vaak heb ik getwijfeld of het we lekker zou zijn. Ik heb voor niets zo getwijfeld. De Frappuccino smaakt overheerlijk. Zeker met het warme weer hier, is de Frappuccino precies wat je nodig hebt. Dit zal vast niet de laatste zijn die ik deze vakantie neem.

We gaan ook nog even naar Arizona Mills, een mall in Tempe. Dit is ook een mooie mall en bij Old Navy koop ik aantal T-shirts. Daarna rijden we terug naar Chandler Fashion Center omdat we daar bij Famous Dave's gaan eten. De spareribs zijn bijzonder lekker hier en de bediening is reuze vlot. Na het eten gaan we terug naar Daniëlle en Jim's huis.

Om ongeveer 19.45 uur gaan we weer op pad. Het lijkt mij namelijk wel leuk om Phoenix vanaf de bergen te bekijken in het donker. Hiervoor moeten we een stukje de bergen in. Als we bijna bij de bergen zijn, blijkt de weg er naartoe afgesloten te zijn. Dat is heel jammer want het is de enigste weg die we kunnen nemen naar het punt waar we heen willen. Het is niet anders en onverrichte zaken gaan we terug naar Chandler. Thuis praten we nog even bij en neem ik alvast afscheid van Daniëlle. Zij staat morgen al vroeg op om naar haar werk te gaan en zal daarom al vertrokken zijn voordat ik opsta. Ook ik ga naar bed want ik heb met Jim afgesproken morgenvroeg ergens te gaan ontbijten. Hoewel ik Daniëlle en Jim nog niet zo goed kende, hebben we een hele gezellige middag en avond gehad. Omdat ik 4 weken lang van motel naar motel reis, is het ook leuk om eens te zien hoe men hier woont. Dat zie je niet zo vaak tijdens de vakanties in Amerika.

Motel

Brandstof Mijlen
- - 175
- -  
  -  

 

Dag 5 - maandag 13 juni - Chandler - Tucson

Route dag 5

Het is nog vroeg als ik vandaag opsta. De reden daarvoor is dat ik rond 08.00 uur wil vertrekken richting Kitt Peak National Observatory. Maar voordat ik vertrek, ga ik eerst samen met Jim nog ontbijten bij het vliegveld van Chandler. Daniëlle is al op weg naar haar werk. In Jim's Corvette gaan we even na 06.30 uur op weg voor ons ontbijt. Bij het restaurant kunnen we buiten zitten we en hebben een prachtig uitzicht op het vliegveld. Op dit vroege uur is er al veel bedrijvigheid op het vliegveld. Mijn eerste echte Amerikaanse ontbijt dit jaar smaakt voortreffelijk.

Na het eten rijden we terug naar het huis van Daniëlle en Jim. Op een rustig stuk weg laat Jim even zien wat voor acceleratie de Corvette heeft. In luttele seconden zitten we al boven de 90 Mph en worden we helemaal weggedrukt in de stoelen. Het geluid van de motor van de Corvette klinkt geweldig. Wat een power heeft deze auto! Weer een leuke ervaring rijker, zijn we rond 08.00 uur terug bij Daniëlle en Jim's huis. Aan mijn bezoek aan Jim en Daniëlle is nu alweer een eind gekomen. Omdat ik hen enkel nog maar via internet kenden, was het heel leuk om ze ook in levende lijve te ontmoeten.

Kitt Peak National ObservatoryVia de I-10 South rijd ik richting Tucson voor een bezoek aan Kitt Peak National Observatory. Nabij Marana neem ik de afslag. Via een aantal binnenwegen kom ik ook nog door Saguaro National Park. Hier stop ik even om wat foto's te maken. De temperatuur is hier nu heel aangenaam. Vorig jaar toen ik hier ook was, stond de thermometer ruim boven de 100°F. Omdat ik het park vorig jaar reeds uitgebreid bezocht heb, ga ik na een kleine 20 minuten weer verder.

Via de SR-86 en SR-386 kom ik rond 11.30 uur aan bij Kitt Peak National Observatory. Daar kan ik nog net mee met de tour die juist begonnen is. Eerst krijgen we binnen uitleg over Kitt Peak. Daarna gaan we één van de telescopen bezichtigen. Het is een leuke tour en ik verbaas me over het groot aantal telescopen dat hier opgesteld staat. Na de tour ga ik nog naar de McMath-Pierce Solar Telescope. Je mag hier vrij rondlopen over het terrein van Kitt Peak Nationale Observatory. Heel anders dan bij Mt. Graham waar alles heel goed beveiligd was. Even na 13.00 uur heb ik alles gezien en ga ik naar Tucson.

Enkele van de vele vliegtuigen die ten zuiden van Tucson gestald staan.Eenmaal in Tucson rijd ik eerst even naar het Pima Air & Space Museum. Morgen wil ik graag de AMARC Tour doen en ik kijk of ik alvast een kaartje kan kopen of een reservering kan maken. Helaas gaat de eerste tour morgen pas om 11.30 uur. Vandaag is de laatste tour net een half uur geleden om 14.00 uur vertrokken. Ik besluit dan maar van de tour af te zien omdat de tour morgen om 11.30 uur mij wat te laat is. Om toch wat van de vliegtuigen te zien die hier in de omgeving opgesteld staan, ga ik zelf op zoek naar een plek om ze te bekijken. Met enige moeite kan ik enkele plekken vinden waar ik ze van heel dichtbij kan bekijken. Nadat ik de nodige foto's hiervan genomen heb, ga ik naar de Extended StayAmerica in Tucson waar ik vannacht zal slapen.

Nadat ik ingecheckt heb en de spullen naar mijn kamer gebracht heb, ga ik naar Park Place Mall hier in Tucson. Bij deze mall is een grote bioscoop en net als vorig jaar heb ik wel even zin om vanavond naar de film te gaan. Ik koop alvast een kaartje voor de film Mr. and Mrs. Smith die juist dit weekend hier in Amerika in première is gegaan en een heel goed openingsweekend heeft gehad. Ik loop nog een ronde door de mall, en ga dan nog even terug naar het motel. Vanmiddag had ik op weg naar het motel een Tony Roma's gezien en voor de derde achtereenvolgende dag ga ik voor de Spare Ribs. Vorig jaar heb ik ook bij een Tony Roma's gegeten en uit ervaring weet ik dat de Spare Ribs hier erg lekker zijn. Even na 18.00 uur ben ik bij het restaurant en geniet wederom van overheerlijke Spare Ribs.

Rond 19.00 uur ben ik terug bij de mall voor de film die om 19.45 uur begint. De zaal is redelijk gevuld en gewapend met een grote zak popcorn en dito beker Coca Cola neem ik plaats in de bioscoop. De film is heel leuk en grappig. Een goede keuze dus. Ik geniet weer volop van een avondje Amerikaanse bioscoop. Even na tienen is de film afgelopen en ga ik terug naar mijn motelkamer. Terwijl Jay Leno op de tv is, werk ik het verslag voor vandaag weer even bij. Door de film is het wat later geworden vanavond. Tegen 00.00 uur ga ik naar bed. Maar eens zien of ik vannacht wat beter kan slapen dan de afgelopen nachten. Tot nu toe ben ik steeds voordat de wekker ging, wakker geworden.

Motel

Brandstof Mijlen
Extended StayAmerica Bapchule, AZ - Shell 245
$ 51,17 $ 32,66  
  $ 2,199 p/g  

 

Dag 6 - dinsdag 14 juni - Tucson - Silver City, NM

Route dag 6

De IHOP tegenover het Extended StayAmerica motel in Tucson.Vandaag word ik voor het eerst deze vakantie door de wekker gewekt. Nadat ik opgestaan ben, een douche genomen heb en de spullen alvast weer ingepakt heb, ga ik naar de IHOP die tegenover het motel zit. Hier neem ik mijn ontbijt dat weer overheerlijk smaakt. Na het ontbijt ga ik terug naar de motelkamer om mijn spullen op te halen en uit te checken. Vlakbij het motel zit een Dunkin' Donuts, één van de weinige hier in het zuidwesten. Hier haal ik koffie voor onderweg en een pak koffie om mee naar huis te nemen, kan ik er na de vakantie ook nog van genieten.

Dan is het tijd om op weg te naar Tombstone, een oud wild west stadje in het zuiden van Arizona. Via de I-10 en de SR-80 rijd ik in een uur en een kwartier naar Tombstone, waar ik rond 10.00 uur aankom. Net voor Tombstone ligt Boothill Graveyard, een kerkhof waar mensen uit de tijd van het wilde westen begraven liggen. Hier ga ik eerst even kijken. Op de grafstenen, waarvan de meeste trouwens van hout zijn, staan aparte teksten, zoals: "Here lies George Johnson hanged by mistake 1882. He was right we was wrong but we strung him up and now he's gone..." of "Here lies Lester Moore four slugs from A44. No les no more...". Na dit bijzondere bezoek ga ik naar Tombstone Courthouse State Historic Park. De oude rechtbank is nu een museum. Het is allemaal erg interessant om te bekijken. Na een half uurtje ben ik uitgekeken en ga ik het stadje zelf verkennen. Hoewel het erg toeristisch aandoet, is het toch wel leuk om te bekijken. Veel toeristen zijn er nog niet en er vinden op dit moment ook nog geen shows plaats.

Tomstone Courthouse State Historic ParkRond 11.30 uur heb ik alles wel bekeken. Het is jammer dat ik geen shows heb kunnen meemaken, maar ik wil eigenlijk niet langer wachten en ik ga daarom weer verder. Ik was van plan om weer in Safford te overnachten, maar besluit de route enigszins te wijzigen en naar Silver City in New Mexico te rijden. Omdat de klok een uur vooruit gaat in New Mexico, scheelt dat morgen weer. Onderweg op de I-10 stop ik twee keer bij een restarea, die er goed en verzorgd uitzien, voor een sanitaire stop. Rond 14.00 uur kan ik weer een staat aan mijn lijstje toevoegen als ik New Mexico binnenrijd. Na een paar mijl kom ik bij een visitor center waar ik even stop. Omdat ik de komende 3 of 4 nachten in New Mexico slaap en deze nog niet gereserveerd heb, ga ik op zoek naar couponboekjes voor motels. Die hebben ze hier genoeg. Maar liefst 5 verschillende kan ik meenemen. In één van de boekjes vind ik een coupon voor een Super 8 Motel in Silver City. Straks maar eens zien of ik daar terecht kan. De rit gaat nog een stukje verder via de I-10 en bij Lordsburg neem ik de NM-90 die uitkomt in Silver City. Na een uurtje rijd ik het stadje al binnen.

Door het tijdsverschil is het nu inmiddels al 16.30 uur geweest. Het is druk in Silver City en bij het Super 8 motel moet ik geruime tijd wachten voordat ik aan de beurt ben. Gelukkig hebben ze nog een kamer over voor mij. De prijs valt reuze mee, met de coupon kan ik de kamer voor $ 45,44 krijgen. Geen gekke prijs, temeer omdat ik later op de avond zie dat ze de normale prijs van $ 49,99 naar $ 59,99 (excl. TAX) verhoogd hebben, wellicht door de grote toeloop. Voor het avondeten kies ik vandaag voor een makkelijke hap bij Taco Bell. Na de uitgebreide maaltijden van afgelopen dagen is dit ook wel weer eens lekker. De avond besluit ik met wat tv kijken. Ik zal het vanavond niet te laat maken zodat ik morgen weer vroeg op pad kan.

Motel

Brandstof Brandstof Mijlen
Super 8 Motel Tucson, AZ - Coxco  Silver City, NM - R and L 268
$ 45,44 $ 29,84 $ 36,44  
  $ 2,169 p/g $ 2,269 p/g  

 

Dag 7 - woensdag 15 juni - Silver City - Socorro

Route dag 7

Deze ochtend sta ik weer heel vroeg op. Om 05.30 uur gaat de wekker al. Buiten is het zelfs nog donker. Vandaag staat een flinke rit op het programma. Niet zozeer qua afstand als wel de tijd die het in beslag neemt. Via de US-180 en SR-12 ga ik een bezoek brengen aan The Very Large Array (VLA), nabij Magdalena hier in New Mexico. Het motel biedt een gratis ontbijt aan, maar het smaakt mij niet. Ik houd het enkel op een kop koffie en jus d'orange. Onderweg maar eens uitzien naar een ontbijt.

Het Golden Girls Cafe in GlenwoodHet is tegen zevenen als ik het motel verlaat. Op de US-180 is het erg rustig zo vroeg op de ochtend. De weg gaat door een mooi landschap en ik geniet volop van de rit. Als ik het Gila National Forest binnenrijd, stop ik even op een parkeerterrein dat een stukje van de weg af ligt. Er is hier niemand en je hoort alleen de vogels. Na een kwartiertje rijd ik weer verder en rond 08.30 uur ben ik in het plaatsje Glenwood. Bij een postkantoor stop ik om postzegels te halen en vraag of er hier in de buurt een restaurant is. Er blijkt enkele honderden meters verderop een restaurant(je) te zijn, genaamd "Golden Girls Cafe". Je kunt het nauwelijks een restaurant noemen, zo klein is het. Het lijkt wel een voormalige woning dat omgebouwd is tot restaurant. Van buiten ziet het gebouwtje er ook niet uit. Het ziet er vervallen uit en is helemaal begroeit met klimop. Toch heeft het wel wat om in zo'n eetgelegenheid te eten. Het ontbijt smaakt overigens prima en voor $ 5,00 kan ik mijn buik weer vol eten.

Na het eten ga ik op zoek naar .... ? Tja, hoe heette dat ook alweer? Tijdens de planning van de reis was ik een trail bij Glenwood tegengekomen. Om de één of andere reden heb ik het helaas niet genoteerd en nu ik hier ben kan ik niet meer op de naam komen. (Achteraf bleek dit de Catwalk Trail te zijn). Het zou hier ergens in de buurt moeten zijn en ik weet zo ongeveer de locatie. Na een paar mijl sla ik een weggetje in, de SR-159, ervan uitgaande dat dit de weg ernaar toe is. De weg gaat een eind de bergen in en er lijkt geen eind aan te komen. Op een gegeven moment wordt de weg zelfs zo smal dat auto's elkaar hier slechts met moeite kunnen passeren. De hele rit naar boven kom ik echter geen auto tegen. Na ongeveer 10 mijl kom ik in het plaatsje Mogollon aan, een piepklein dorpje. De weg gaat nu onverhard verder en even later mag ik niet verder, getuige het bord "No Trespassing". Dit kan niet de goede weg zijn en ik besluit maar terug te gaan naar de US-180. Daar aangekomen probeer ik een stukje terug nog een andere weg. Ook nu weet ik niet zeker of ik wel goed zit. De weg gaat ook nog over in een stuk privé land en ik geef het maar op. Achteraf had ik hier thuis wat beter naar moeten kijken op het internet. Bovendien is het inmiddels 10.00 uur geweest. Helemaal voor niets is het niet geweest, ik ben in ieder geval weer door een mooi stukje natuur gereden. 

Ik rijd weer verder naar het noorden via de US-180 tot de kruising met de SR-12. Hier ga ik via de SR-12 naar het oosten. Al van ver af kun je de 27 grote radioantennes zien staan, maar het duurt nog geruime tijd voordat ik ter hoogte van de antennes ben. Om 12.45 uur ben ik eindelijk bij de VLA. Hier stop ik om de 27 immens grote radioantennes van afstand te bewonderen en te fotograferen. Een paar mijl verder gaat een weggetje naar het visitor center. er zijn slechts een drietal bezoekers. Nadat ik een korte film gezien heb ga ik verder langs de expositie hier in het vistor center. In het gastenboek schrijf ik mijn naam bij en ik zie dat Raymond (van de discussiegroep) dat op 6 juni ook gedaan heeft. Hij heeft enkele weken voor mij ook een tour door Amerika gemaakt en is hier 9 dagen geleden ook geweest.

Radioantennes bij de Very Large ArrayBuiten doe ik de self-guided tour. Bij deze korte tour kom je heel dicht bij één van de radioantennes en nu kun je pas goed zien wat voor afmetingen zo'n radioantenne heeft. De film Contact is hier ook deels opgenomen en deze radioantenne is gebruikt bij de scène waar Dr. Eleanor "Ellie" Arroway (Jodie Foster) tekst en uitleg gaf aan een schoolklas. Deze groep kinderen kwamen overigens van een school in Magdalena, hier vlakbij in de buurt. De radioantennes kunnen via rails verplaatst worden en kunnen zo een maximale diameter van 20 mijl halen. Samen kunnen de 27 radioantennes dan als één grote radiotelescoop dienen om zo het heelal af te speuren naar radiogolven. De VLA is de meest krachtige radiotelescoop van de wereld. Het is reuze interessant allemaal en ik ben blij dat ik hier naartoe ben gegaan. Het was de omweg meer dan waard. Terug in het visitor center zie ik nog een fotocollage hangen van de filmopnamen van de film "Contact".

Tegen drieën verlaat ik de VLA om weg te gaan naar Socorro. Rond 16.00 uur ben ik daar en ik ga eerst maar weer eens op zoek naar een onderkomen voor vannacht. De Days Inn wordt verbouwd en lijkt gesloten te zijn. Daarom probeer ik het eens bij de Holiday Inn Express. De prijs van $ 90,00 die ze voor een kamer vragen is me teveel en zelfs als ze 10% korting bieden, vind ik het nog teveel. Bij het Super 8 Motel is het beter, voor $ 55,80 kan ik hier terecht. De kamer ziet er zeer goed uit en is ruim genoeg. 's Avonds eet ik bij een K-BOB'S Steakhouse naast het motel. Terug op de kamer schrijf ik de kaarten voor het thuisfront en werk ik mijn verslag weer bij. Opnieuw een dag met mooie natuur en een heel leuk bezoek aan de VLA.

Motel

Brandstof Mijlen
Super 8 Motel - 286
$ 55,80 -  
  -  

 

Dag 8 - donderdag 16 juni - Socorro - Alamogordo

Route dag 8

Net als de afgelopen dagen, sta ik ook vandaag weer vroeg op. Het vroege opstaan bevalt me prima. Rond 07.00 uur check ik uit bij het Super 8 motel hier in Socorro. Voor het ontbijt ga ik naar een Denny's, de eerste keer deze vakantie, en ik geniet van mijn favoriete ontbijt, de All American Slam. Na het ontbijt ga ik naar de Wal Mart om het ijs voor de koelbox aan te vullen. Ook de auto heeft weer dorst. Bij Premier Food Store gooi ik de tank weer vol voor $ 2,139 per gallon. Dan ga ik op weg naar Alamogordo via de I-25, US-380 en de US-54.

White Sands National MonumentEven na 11.00 uur ben ik in Alamogordo en ik rijd gelijk door naar White Sands National Monument. Ik bezoek als eerste het visitor center en ga dan het park in. Het is een prachtig gezicht al die duinen. Het zand is zo wit dat je wel een zonnebril op moet hebben. Ik stop enkele malen om een korte wandeling door de duinen te maken. Daarna verlaat ik het park om vanavond weer terug te keren voor de Sunset Stroll Nature Walk om 19.00 uur.

Terug in Alamogordo ga ik naar The New Mexico Museum of Space History. Bij The IMAX Dom Theater, dat naast het museum zit, koop ik een kaartje voor de film van 14.00 uur. Omdat het nog drie kwartier duurt voordat de film begint, ga ik eerst naar het museum. Het is een leuke tour door het museum die bovenin begint en waar je, al lopend, uiteindelijk beneden weer uitkomt. Daarna is het tijd om naar het IMAX-theater te gaan voor de film Cosmic Voyage. De film gaat over de vraag: "Waar precies staan wij in de uitgestrektheid van het heelal?" Met behulp van computertechnieken wordt dat in de film heel mooi uitgebeeld en het sluit ook nog eens mooi aan op mijn bezoeken aan  Mount Graham International Observatory, Kitt Peak International Observatory en The Very Large Array van de afgelopen week.

COSMIC VOYAGE begins on Earth, firmly grounded in human perspective, and asks a fascinating question: Where exactly do we stand in the vastness of the cosmos? Where, between quark and quasar, is our place in space and time? You depart from Venice, where Galileo first demonstrated the use of the telescope. In 26 "powers of ten" stages, you ascend through our solar system and the Milky Way to the outer edges of the observable universe. Returning to Earth, you enter a drop of water and descend through sixteen ever-diminishing circles to the universe's tiniest particle, a quark. The film features a "cosmic zoom" as viewers are transported across millions of years as galaxies collide, the solar system forms and life begins on a young planet Earth. Bron: http://www.spacefame.org/movie.html

De film duurt zo'n 40 minuten en is heel interessant. Je krijgt een aardige indruk hoe groot het heelal wel niet moet wezen, voor zover je je daarbij een trouwens voorstelling van kunt maken, en dat de aarde in het niet valt bij de omvang hiervan.

Ondergaande zon in White Sands National Monument...Na de film ga ik op zoek naar een motel. Hoewel het nog vroeg is, besluit ik dat nu alvast te doen. Bovendien moet er nodig gewassen worden. Bij Motel 6 kan ik terecht voor slechts $ 37,94. Nadat ik de spullen op de kamer gebracht heb, draai ik twee wasmachines. De rest van de middag doe ik het dan ook rustig aan. Na een volle week constant op pad te zijn geweest, is dit een welkome rustmiddag. Voor het avond eten haal ik een makkelijke hap bij de White Sands Mall dat ik op de motelkamer op eet. De was is dan inmiddels weer schoon en droog en ik neem nog even een duik in het zwembad bij het motel.

Ondergaande zon in White Sands National Monument...Rond 18.15 uur ga ik weer naar White Sands National Monument voor de Sunset Stroll Nature Walk. Als ik bij Sunsett Stroll aankom staan de Parkranger en enkele bezoekers reeds te wachten. We wachten nog even en er verzamelen zich steeds meer mensen. Uiteindelijk bestaat de groep uit ruim 40 mensen. Om 19.00 uur vertrekken we te voet voor een korte tocht door de duinen en we krijgen uitleg over hoe de planten hier kunnen overleven. In een uur tijd maken we een interessante tocht door de duinen. Even na 20.00 uur verdwijnt de zon achter de bergen in de verte en dat is hier, vanaf de duinen, een prachtig schouwspel. De temperatuur is nu heel aangenaam en ik geniet volop van alles. De tour is inmiddels afgelopen en de meeste mensen zijn alweer weggegaan. Met slechts een handjevol mensen blijft de rest kijken hoe de zon uiteindelijk helemaal achter de bergen verdwenen is en de lucht nu helemaal oranje/rood gekleurd is. Rond 20.30 uur verlaat ik het park weer en rond 20.45 uur ben ik weer terug op de motelkamer.

Vandaag was een dag dat ik het rustig aangedaan heb, niet onverstandig met een temperatuur van 104°F. Het hoogtepunt was wel de tocht van vanavond door de duinen. Ik ben dan ook heel gelukkig dat ik deze tocht gemaakt heb, een aanrader voor iedereen die naar White Sands National Monument gaat.

Motel

Brandstof Mijlen
Motel 6 Socorro, NM - Premier Food St 242
$ 37,94 $ 33,74  
  $ 2,139 p/g  

 

Dag 9 - vrijdag 17 juni - Alamogordo - Carlsbad

Route dag 9

Ook deze ochtend sta ik weer vroeg op. Vannacht heb ik heel goed geslapen. Nadat ik uitgecheckt heb bij Motel 6, rijd ik naar de Denny's vlakbij het motel. Ik laat mij de All American Slam weer goed smaken. Na het eten gooi ik de tank van de auto weer vol bij een Shell tankstation voor slechts $ 1,999 per gallon. Zo goedkoop heb ik het deze vakantie nog niet gezien.

Het International UFO Museum & Research Center in RoswellDan ga ik op weg naar mijn eerste doel van vandaag, Roswell. Via de US-54/US-70, US-70 en US-380/US-70 rijd ik in enkele uren naar Roswell. De rit voert door een prachtig landschap en 10.00 uur ben ik in Roswell. Bekend om een al dan niet neergestorte UFO in 1947, "The Roswell Incident". Dat is dan ook de reden dat ik dit stadje bezoek. In het International UFO Museum & Research Center bekijk ik alles over wat er destijds is voorgevallen. Het is allemaal reuze interessant en je kunt voor zelf uitmaken welke kant van het verhaal je wilt geloven. Het verhaal wordt je niet opgedrongen, men probeert alleen met feiten te komen.

Na het bezoek aan het museum haal ik een Starbucks koffie en een Caramel Frappuccino bij een Albertsons. Terwijl ik geniet van de Frappuccino bel ik even naar mijn broer in Nederland met behulp van een zogenaamde Prepaid Phone Card. We kletsen even gezellig bij. Daarna ga ik op weg naar mijn tweede bestemming en tevens einddoel van vandaag, Carlsbad en Carlsbad Caverns National Park. Rond 13.00 uur ben ik in Carlsbad waar ik alvast een motel opzoek, zodat ik straks alle tijd heb om naar Carlsbad Caverns National Park te gaan. Voor een redelijke prijs kan ik terecht bij Days Inn. Het motel ziet er heel mooi uit en ook de kamer is dik in orde.

Carlsbad Caverns National ParkEven na 14.00 uur ga ik op weg naar Carlsbad Caverns National Park om de grotten te bezoeken. In het park kies ik voor de Natural Entrance Route. Dit is een self-guiding tour van 1 mijl waarbij je via Natural Entrance de grotten in gaat en via een mooie trail, 750 feet naar beneden afdaalt. Dit kan tot 15.30 uur en ik ben dus mooi op tijd hiervoor. Ik heb mijn statief meegenomen zodat ik beter foto's kan maken in het donker. Het is niet druk op dit tijdstip en ik heb alle ruimte en tijd om foto's te maken. Het is een bijzonder leuke tocht naar beneden en ik ben diep onder de indruk van al het moois. Als ik helemaal beneden ben, is het schouwspel zowaar nog mooier. Carlsbad Caverns National ParkIk maak dan ook vele foto's  van al het moois. Hier beneden kun je nog een 1 mijl lange trail lopen die ik helemaal uitloop. De tijd vliegt voorbij en het is inmiddels 17.30 uur geweest als ik via de lift weer naar boven ga. Het was een onvergetelijke tocht die ik niet graag had willen missen. Boven aangekomen merk je pas goed hoe warm het buiten is. In de grotten was het slechts 56°F / 13°C en hierboven 102°F / 39°C. Toch heb ik het totaal niet koud gehad beneden in de grotten, ondanks dat ik in een korte broek en T-shirt rondliep. In het restaurant bij het visitor center neem ik mijn avondeten zodat dat straks niet meer hoeft.

Rond 18.15 uur ga ik weer terug naar het motel. Eenmaal terug bij het motel kan ik in de lobby van het motel even internetten. De rest van de avond besteed ik weer aan het bijwerken van het verslag en wat tv kijken. Ook zet ik, net als de vorige avonden, de foto's op mijn Mobiele Jukebox, een MP3-speler die tevens dient voor opslag van foto's, met een capaciteit van 20Gb. Zo begin ik elke dag met een lege geheugenkaart in mijn fotocamera, een Fuji FinePix S-7000 die ik speciaal voor deze reis aangeschaft had en waar heel tevreden over ben. Tot nu toe heb ik zo'n 640 foto's gemaakt in 9 dagen tijd.

Motel

Brandstof Mijlen
Days Inn Alamogordo, NM  Shell 260
$ 73,16 $ 23,41  
  $ 1,999 p/g  

 

Dag 10 - zaterdag 18 juni - Carlsbad - Arlington, TX

Route dag 10

Deze dag sta ik extra vroeg op. Er wacht mij een lange rit naar Arlington, TX en in Texas gaat de klok ook nog een uur vooruit. Het is dan ook nog maar 04.30 uur als de wekker gaat. Nadat ik een douche genomen heb, belt mijn broer uit Nederland mij op de motelkamer. Gisteravond heb ik hem het telefoonnummer van het motel en het kamernummer gemaild. De receptie verbond hem eerst door naar de verkeerde kamer. De mensen in die kamer zullen daar wel niet zo blij mee geweest zijn op dit vroege tijdstip... We praten even bij in een kleine 20 minuten. Stipt om 06.00 uur ga ik naar de lobby van het motel voor het gratis ontbijt. Het smaakt weer prima.

Rond 06.45 uur check ik uit en vertrek ik naar alweer een nieuwe staat voor mij: Texas. Tom Tom USA leidt mij via de US-285 eerst naar het zuiden. Na ruim 85 mijl kom ik uit bij de I-20. Ik ben inmiddels in Texas en de klok is dus een uur vooruit gegaan. Als ik de I-20 East oprijd, geeft de PDA aan dat de volgende afslag over 377 mijl is... De rit verloopt voorspoedig, bijna overal mag je 70 Mph. Ik stop een paar keer voor een sanitaire stop en bij een Subway haal ik een 6" Sub voor later onderweg. Ongeveer 200 mijl voor Arlington houd ik even pauze bij een rest area en eet ik op mijn gemak de lekkere sub op.

Het is 16.10 uur als ik het parkeerterrein van StudioPLUS in Arlington oprijd. Als ik de auto uitstap merk ik dat de luchtvochtigheid hier in Texas heel hoog is en bij een temperatuur van 100° F voelt het klam aan. De kamer is heel ruim en ziet er prima uit. Er is een apart slaapgedeelte, een woonkamer, een keuken (compleet met vaatwasser en een supergrote koel/vriescombinatie) en natuurlijk een eigen douche en toilet. Omdat ik hier de komende drie nachten blijf is al die luxe wel fijn.

Ameriquest Field in ArlingtonRond 17.40 uur ga bij het naastgelegen Grand Chinese Buffet eten. Daarna ga ik naar het hoogtepunt van vandaag en één van de hoofdredenen om naar Texas te gaan. Vlakbij het motel ligt Ameriquest Field, de thuisbasis van het baseballteam van de Texas Rangers. Ik ga daar een wedstrijd bijwonen tegen de Washington Nationals. Hier heb ik al maanden naar uitgekeken. Al twee keer eerder heb ik een baseballgame bijgewoond in Amerika en het is ontzettend leuk om zo'n wedstrijd en de hele entourage eromheen mee te maken. Het stadion ziet er prachtig uit en heeft 49.115 zitplaatsen. De wedstrijd van vanavond is helemaal is helemaal uitverkocht. Mijn ticket heb ik reeds in maart van dit jaar via internet besteld. Ik heb een plaats in sectie 25, rij 18 en op stoel 5. Deze sectie zit recht achter de slagplaat. Hier heb je een fantastisch uitzicht op het speelveld en de rest van het stadion.

The Texas Rangers vs Washington NationalsEven voor 19.00 uur begint men met het Amerikaanse volkslied en precies om 19.05 uur begint de wedstrijd. In de 1e en 2e inning is het gelijk goed raak. Twee keer vlak achter elkaar wordt er door de Texas Rangers een homerun geslagen en het stadion gaat helemaal uit z'n dak. Bij elke homerun wordt er ook gelijk vuurwerk de lucht in geschoten. De wedstrijd is reuze leuk om naar te kijken en ik geniet volop van deze op en top Amerikaanse happening. Later volgen er nog enkele homeruns van de Washington Nationals. Even na 21.30 uur is de wedstrijd afgelopen en hebben de Texas Rangers met 7-4 gewonnen. Het publiek wordt gevraagd nog even te blijven zitten. Ter afsluiting van de avond is er even voor 22.00 uur een nog vuurwerkshow. Het is een prachtige show en op sommige momenten vliegt het vuurwerk letterlijk vanuit alle hoeken van het stadion de lucht in. Een geweldig slot met heel veel vuurwerk tegelijk en luide knallen maakt om 22.15 uur een einde aan deze fantastische avond. Dit was de derde keer dat ik een baseballgame gezien heb en elke keer geniet ik meer van een baseballwedstrijd. Volgende week zal ik nog een baseballgame in Denver bijwonen.

Even na 22.30 uur ben ik terug op de motelkamer. Alweer is er een geweldige dag voorbij die ik, ondanks de rit van ruim 500 mijl, niet graag had willen missen.

Motel

Brandstof Brandstof Mijlen
StudioPLUS Carlsbad, NM - Chevron Tye, TX - Flying J 515
$ 67,84 $ 29,94 $ 33,60  
  $ 2,169 p/g $ 2,019 p/g  

 

Dag 11 - zondag 19 juni - Arlington - Dallas - Allen - Arlington

Route dag 11

Vanochtend ga ik wat later van bed af dan de afgelopen dagen. Omdat ik in de buurt blijf vandaag, kan ik het rustig aan doen. Tegen achten verlaat ik de motelkamer en ga ik op zoek naar een restaurant. Ik rijd wat door de buurt en ontdek een Waffle House. Deze eetgelegenheid heb ik al vaker gezien hier in Amerika maar ik heb er nog nooit gegeten. Tijd om daar eens verandering in te brengen. Het ontbijt smaakt prima hier. Zeker een restaurant om eens vaker te gaan eten.

Sixth Floor Museum in DallasNa het eten stel ik Tom Tom USA in voor een rit via de I-30 East naar het Sixth Floor Museum in Dallas. Op 22 november 1963 werd vanuit dit gebouw president John F. Kennedy vermoord door Lee Harvey Oswald toen hij voorbij reed in een open limousine samen met zijn vrouw Jaqueline en de gouverneur van Texas, John Connolly en zijn vrouw. Niet iedereen gelooft dat Lee Harvey Oswald het gedaan heeft. Hij zou in de zes seconden dat de president voorbij reed, niet drie keer kunnen hebben geschoten. Bovendien denken sommigen dat de aanslag op de president ook vanuit andere hoeken kan hebben plaatsgevonden. Het gebouw dient nu als museum en de self-guided tour is indrukwekkend met veel beeldmateriaal en foto's. De expositie is op de verdieping vanaf waar geschoten zou zijn. Bij het bewuste raam is alles zo opgesteld zoals dat op 22 november 1963 aangetroffen werd. Ik neem ruim de tijd om alles te bekijken en rond 11.00 uur sta ik weer buiten en neem nog enkele foto's van de omgeving.

Southfork Ranch in AllenNa dit indrukwekkende bezoek ga ik naar iets heel anders, Southfork Ranch uit de overbekende tv serie Dallas. Het ligt even ten noorden van Dallas in het plaatsje Allen en via de US-75 en de FM-2514 ben ik even voor 12.00 uur bij de Southfork Ranch. Er vertrekt net een tour en ik kan gelukkig nog mee. We worden met een open wagen naar het huis van de Ewings gebracht. Hier krijgen we een korte uitleg over het huis, dat overigens alleen diende voor de buitenopnamen. De opnamen binnen vonden allemaal plaats in een studio in Los Angeles. Van binnen hebben ze het huis zo ingericht zoals het zou kunnen zijn geweest. We mogen vrij door het huis lopen. Ook nu neem ik weer de tijd om alles te bekijken en foto's te nemen. De serie Dallas liep van 1978 - 1991 en werd in ruim 60 landen uitgezonden. Binnenkort starten de opnamen voor de film "Dallas".

Even na 13.00 uur heb ik alles bekeken en zoek via de PDA een shoppingmall op. Die is hier niet zo ver vandaan. De mall stelt echter niet zoveel voor en ik ga op zoek naar een andere mall. Met de PDA vind ik een outletcenter hier in de buurt, Allen Premium Outlets. Het blijkt een hele grote outletcenter te zijn. Zo te zien is het nog niet eens zo lang open want er wordt nog een hele vleugel bijgebouwd. Als die klaar is staan alle winkels om het grote parkeerterrein heen. Bij Tommy Hillfinger koop ik een korte broek en enkele poloshirts. Ik ben eigenlijk nog niet uitgeshopt en zoek via de PDA Collin Creek Mall op, een grote mall in Plano. Hier koop ik bij Champs Sports twee mooie shirts van de Texas Rangers en de LA Dodgers. Omdat het inmiddels aan het eind van de middag is, haal ik bij de Panda Express in de mall mijn eten en eet dat in de food court op. Daarna ga ik nog naar een Best Buy vlakbij de mall en daar koop ik 24, Season 3. Een spannende serie met Kiefer Sutherland. De vorige twee seizoenen heb ik de afgelopen twee jaar ook al in Amerika gekocht.

Nu ben ik wel zo'n beetje uitgeshopt voor vandaag en ik ga via de US-75 en I-30 weer terug naar het motel. Als ik de tv aanzet op de kamer begint er op Discovery Channel toevallig net een documentaire over de moord op J.F. Kennedy. Juist omdat ik vanochtend nog op de bewuste plek geweest ben, is het reuze interessant deze documentaire te bekijken. De rest avond breng ik ook op de kamer door, bijkomen van een dag vol met nieuwe indrukken.

Motel

Brandstof Mijlen
StudioPLUS - 115
$ 67,84 -  
  -  

 

Dag 12 - maandag 20 juni - Arlington (Six Flags over Texas)

Route dag 12

Vanochtend slaap ik eerst eens uit. Om 09.00 uur rijd ik naar een tankstation in de buurt om alvast te tanken voor de rit van morgen. Ook haal ik hier een kop koffie en een muffin als ontbijt. Ik ga nog even terug naar de motelkamer en rond 10.00 uur ga ik naar Six Flags over Texas, dat hier op slechts 3 mijl vandaan zit.

De entree voor het park is ruim $ 45,00. Als ik in de rij voor het loket sta, vind ik een kortingsbon van $ 15,00. Nu kan ik voor iets meer dan $ 30,00 het park in. Zo heb ik toch maar mooi $ 15,00 bespaard. Het is nog rustig in het park. Als eerste ga ik naar Runaway Mountain als opwarmertje. Het is een rollercoaster in het donker en daarom toch wel leuk omdat je totaal niet ziet waar je heengaat. Dan wil ik naar Texas Giant, een grote houten rollercoaster. Deze is echter nog gesloten tot 12.00 uur. Ik besluit naar de andere kant van het park te gaan. Hier ga ik in Batman The Ride, een mooie achtbaan waar de zitplaatsen onder de rails zitten. Een hele mooie en gave achtbaan. Daarna is het tijd voor wat verkoeling in Splash Water. In deze attractie blijf je niet droog. Dat geeft ook niet want de temperatuur is inmiddels rond de 100°F. Vervolgens ga ik naar Titan, een achtbaan je eerst een heel stuk omhoog gaat en vervolgens bijna loodrecht naar beneden suist. Deze achtbaan is heel erg snel en heeft veel scherpe bochten. De leukste attractie die ik vandaag gedaan heb.

Hierna ga ik weer naar Texas Giant, de houten rollercoaster. Deze attractie leek mij heel erg leuk maar blijkt een grote tegenvaller te zijn. De rit is zo ruw dat je echt helemaal door elkaar geschut wordt. Echt op een onprettige manier. Zo erg heb ik dat nog nooit meegemaakt in een houten roller coaster. Omdat ik nu even genoeg heb van de achtbanen, ga ik het park verder verkennen en haal ik wat te eten. Later ga ik nog enkele keren in Splash Water om af te koelen. Het is inmiddels bijna 16.30 uur en ik besluit het park te verlaten en terug te gaan naar het motel.

Terug in het motel draai ik nog twee wasmachines en doe het de rest van de avond lekker rustig aan. Morgen wacht weer een flinke rit.

Motel

Brandstof Mijlen
StudioPLUS Arlington, TX - Quiktrip 6
$ 67,84 $ 35,16  
  $ 2,049 p/g  

 

Dag 13 - dinsdag 21 juni - Arlington - Oklahoma City, OK - Salina, KS

Route dag 13

Om 05.00 uur gaat de wekker alweer vanochtend. Ik heb weer een flinke rit voor de boeg en wil op tijd vertrekken. Even na 06.00 uur check ik uit en zet ik koers richting Oklahoma via de I-30 West en I-35W North. Gelukkig heb ik geen last van files en na een kleine drie kwartier ben ik de stad uit en zoek ik een eetgelegenheid op. In Denton zie ik een Denny's waar ik ga ontbijten.

Oklahoma City National MemorialNa het eten ga ik via de I-35 North verder en rond 10.30 uur ben ik in Oklahoma City waar ik het Oklahoma City National Memorial bezoek. Een monument ter nagedachtenis aan de 168 slachtoffers van de aanslag op het Alfred P. Murrah Federal Building. Op 19 april 1995 parkeerde Timothy McVeigh een gehuurde Ryder truck, vol met explosieven, aan de noordkant van het gebouw en bracht deze om 09.02 uur tot ontploffing. Het is een indrukwekkend monument bestaande uit een twee grote wanden met daartussen water en een eigen monument voor elk van de 168 slachtoffers in de vorm van stoelen. Er is ook een museum naast het monument. Het museum toont het hele gebeuren van deze tragische dag. Een dag die begon als alle andere dagen. Er zijn brokstukken en persoonlijke bezittingen van de slachtoffers tentoongesteld. Ook het bezoek aan dit museum laat een diepe indruk achter.

De monumenten voor elk van de 168 slachtoffers in de vorm van stoelenRond 12.00 uur ga ik verder. De rit van vandaag gaat naar Salina in Kansas en ik moet nog een flink stuk. In Oklahoma City kan ik langs de snelweg bij Love's tanken voor $ 1,919 per gallon. De goedkoopste sinds Carlsbad. Onderweg is er af en toe oponthoud door wegwerkzaamheden. Men is trouwens op heel veel plaatsen met wegwerkzaamheden bezig heb ik de afgelopen dagen gemerkt. In de regel is het oponthoud minimaal. In Kansas gaat de I-35 even over in de Kansas Turnpike waar tol voor betaald moet worden. Bij een vistor center stop ik even en daar vind ik een brochure van Traveler's Lodge in Salina. Het ziet er niet onaardig uit en ik besluit daar eerst eens te kijken. In Wichita ga ik verder via de I-135 die ik helemaal tot Salina zal volgen.

Tegen 17.00 uur ben ik in Salina en ik rijd gelijk door naar de Traveler's Lodge. Het valt mij niet tegen en ik besluit hier vannacht te slapen. Voor $ 40,32 kan ik hier terecht. Het is allemaal wat minder luxe dan de afgelopen drie nachten, maar voor deze ene nacht kan het prima. De avond breng ik op de kamer door. Uitrusten van de lange rit van vandaag. Vandaag kan ik opnieuw twee staten aan mijn lijstje toevoegen, Oklahoma en Kansas. Later op de avond begint het plotseling hard te regenen. Met bakken komt het uit de lucht. Na een kwartiertje is het echter alweer droog en is het buiten heerlijk opgefrist.

Motel

Brandstof Mijlen
Traveler's Lodge Oklahoma City, OK - Love's 473
$ 40,32 $ 25,52  
  $ 1,919 p/g  

 

Dag 14 - woensdag 22 juni - Salina - Colorado Springs, CO

Route dag 14

Na een goede nachtrust sta ik vandaag weer lekker vroeg op. De derde lange rit van de vakantie staat op het programma. De rit van vandaag zal zo'n 450 mijl zijn, schat ik zelf. Even na 06.00 uur zit ik al in de auto. Via een klein stukje I-135 kom ik op de I-70 uit die ik helemaal tot Limon, CO zal volgen. Na een uurtje ben ik bij Bunker Hill. Daar stop ik om te tanken en om mijn ontbijt te nemen in het truckerscafé. Het smaakt prima en de service is vlot. Na een half uurtje rijd ik weer verder.

Garden of the GodsDe I-70 gaat door een vlak landschap en ik kan met een gangetje van ruim 70 Mph aardig doorrijden. Onderweg stop ik enkele malen om de benen te strekken. Even voorbij Colby, KS gaat de klok weer een uur terug. Gek genoeg zit de tijdzone niet op de grens van Kansas en Colorado. Even na 10.00 uur rijd ik de vierde nieuwe staat voor mij binnen, Colorado. Na ongeveer 11 mijl stop ik bij een visitor center voor wat foldermateriaal. Iets na 13.00 uur ben ik in Colorado Springs waar ik vannacht zal slapen bij Extended StayAmerica. Ik kan al inchecken en krijg alweer een mooie kamer. Eerst rekenen ze een prijs van $ 58,00 voor de kamer. Ik heb echter korting gekregen via internet en ze crediteren mijn Creditcard gelijk voor $ 21,00. Zo zit ik hier dus voor slechts zo'n $ 37,00, een koopje als je ziet wat voor mooie kamer je krijgt. Nadat ik de spullen op de kamer gebracht heb ga ik eerst even uitrusten van de lange rit.

Garden of the GodsUitgerust ga ik om 14.45 uur naar Garden of the Gods. Het park is vlakbij het motel en is vooral bekend om zijn prachtig rood gekleurde rotsen. Als eerste ga ik naar het visitor center waar ik een korte film bekijk over het ontstaan van deze prachtige rotsen. Daarna ga ik het park in en loop een trail door het park tussen de rotsen. Er zijn op dit tijdstip nog aardig wat bezoekers. Ook zijn er enkele mensen druk bezig met het beklimmen van de rotsen. Nadat ik de trail gelopen heb, ga ik met de auto nog een ronde door het park maken en stop ik af en toe om wat foto's te maken.

Dan is het bijna weer etenstijd en ik heb wel zin om vanavond bij een Applebee's te eten. Via de PDA zoek ik er één op in Colorado Springs. Het eten smaakt er prima. Voor de verandering eet ik weer eens spareribs. Na het eten haal ik bij een Starbucks weer een lekkere Frappuccino als toetje. Ik ben helemaal verslaafd geraakt aan deze lekkernij. Even na 19.00 uur ben ik weer terug op de motelkamer. Het is weer een hele leuke dag geweest en ondanks de flinke rit van vandaag, voel ik mij nog helemaal fit.

Motel

Brandstof Brandstof Mijlen
Extended StayAmerica Bunker Hill, KS - Total Limon, CO - Conoco 460
$ 36,85 $ 33,11 $ 37,92  
  $ 2,099 p/g $ 2,239 p/g  

 

Dag 15 - donderdag 23 juni - Colorado Springs - Canon City - Aurora

Route dag 15

Extended StayAmerica motel in Colorado SpringsHet is iets voor 07.00 uur als ik uitgecheckt ben bij het Extended StayAmerica motel. Als eerste ga ik op zoek naar een restaurant. Na enig zoeken vind ik een Perkins Restaurant & Bakery hier in Colorado Springs. Bij dit restaurant heb ik nog niet eerder gegeten. Het ontbijt smaakt ook hier overheerlijk, weer een restaurant om te onthouden. Daarna haal ik bij de nabij gelegen Safeway weer een voorraadje water voor onderweg. Door het warme weer drink ik dit veel onderweg.

Dan ga ik naar Canon City via de I-25, SR-115 en US-50 om een bezoek te brengen aan de Royal Gorge Bridge. Het is niet zo heel ver rijden, maar toch is het al 10.00 uur geweest als ik aankom bij Royal Gorge Bridge and Theme Park. Mijn bezoek richt zich voornamelijk op de Royal Gorge Bridge, "world's highest Suspension Bridge". Er is veel te doen rondom de brug. Men heeft er een thema park van gemaakt. Je moet dan ook entree betalen om bij de brug te komen en om gebruik te kunnen maken van de Incline Railway en de Aerial Tram (kabelbaan). Dat er entree zou worden geheven had ik wel verwacht, maar niet dat dat maar liefst $ 20,00 zou zijn. Toch wil ik de brug graag zien en ik ben hier nu toch. Voor mij alleen is dit $ 20,00 makkelijk op te brengen, maar ik zie gezinnen die ook schrikken van de toegangsprijs. Voor die $ 20,00 mag je overigens overal gebruik van maken en hoef je straks niet meer apart kaartjes te kopen.

Royal Gorge Bridge in Canon CityHet is nog vrij rustig in het park en als eerste ga ik met de Incline Railway naar beneden, 's werelds meest steile Incline Railway die je in 6 minuten 1550 ft. naar beneden brengt bij de Arkansas River. Het is een aparte ervaring als de Incline naar beneden gaat. Je staat rechtop in een kooi, wel heel leuk om mee te maken allemaal. Beneden maak ik wat foto's van de rivier, de Royal Gorge Bridge die je nu van beneden af mooi kunt zien en de spoorlijn die hier door deze smalle kloof gaat. Na een kleine 20 minuten ga ik weer met de Incline omhoog. Boven aangekomen ga ik naar de Royal Gorge Bridge. Op de brug heb je een fantastisch uitzicht naar Royal Gorge Bridge in Canon Citybeneden. De brug gaat wel wat heen en weer, wellicht door de wind en de enkele auto's die er overheen. Toen ik naar de brug liep sprak ik met iemand die de brug niet op durfde te gaan. Ook nu ik op de brug sta, zie ik verschillende mensen die volgens mij het liefst zo snel mogelijk de brug weer willen verlaten. Als je op het midden van de brug staat en naar beneden kijkt, zie je een enorme diepte onder je. Geen wonder dat er mensen zijn die niet durven. Zelf heb ik die angst gelukkig niet en ik geniet volop van het uitzicht. Het is ook nog eens schitterend weer hier. Als ik de brug over ben, bekijk ik een korte film over de brug. Daarna loop ik naar het station van de kabelbaan aan deze kant van de brug. Het is een steile klim naar boven en je kunt goed merken dat je hier op ruim 6800 ft. hoogte zit. Met de kabelbaan ga ik weer terug naar de andere kant van de brug. Tijdens de oversteek heb je een prachtig uitzicht op de brug. Als ik terug ben bij de ingang van het park, waar de kabelbaan uitkomt, zie ik dat het inmiddels 13.00 uur is geweest. Het bezoek aan deze toeristische attractie heeft wat langer geduurd dan ik gedacht had maar was zeker de moeite waard.

Ik ga nu naar Aurora, nabij Denver, voor een bezoek aan Loek en Gepke die ik ken via de discussiegroep en het AllesAmerika.com Forum. Je kunt merken dat dit een toeristisch gebied is want het is superdruk op de weg. Het stuk tussen Colorado Springs tot Denver neemt daardoor wat meer tijd in beslag. Onderweg stop ik nog even om de benen te strekken. Rond 16.00 uur ben ik in de buurt van Aurora maar het is nog wat te vroeg om naar Loek en Gepke te gaan. Ik vermaak me daarom voorlopig eerst even bij een Barnes & Noble in Aurora bij shopping center en geniet alweer van een lekkere Frappuccino bij Starbucks. Even voor 17.00 uur ga ik naar Loek en Gepke. De PDA is weer heel behulpzaam en brengt mij keurig bij hun huis. Loek en Gepke zijn nog niet thuis van hun werk, maar Loek had al aangegeven dat dat zou kunnen gebeuren. Ik wacht daarom tot ze er zijn. Na een tijdje komen ze thuis en kan ik eindelijk in het echt met ze kennismaken. Ze krijgen regelmatig bezoek uit Nederland over de vloer, zo is enkele weken geleden Ronald hier nog geweest die een schitterende reis van de westkust naar de oostkust heeft gemaakt. Het is een leuke ontmoeting met Loek en Gepke. De avond vliegt voorbij en het is alweer tijd om naar bed te gaan. Vannacht zal ik hier blijven slapen en zaterdagavond ga ik nog met ze naar een baseballgame. Nadat ik het verslag heb bijgewerkt is het inmiddels alweer 00.00 uur geweest.

Motel

Brandstof Mijlen
- Colorado Springs, CO - Diamond 226
- $ 28,13  
  $ 2,039 p/g  

 

Dag 16 - vrijdag 24 juni - Aurora - Estes Park

Route dag 16

Loek en Gepke gaan al vroeg naar hun werk en daarom ben ik ook al vroeg op. Rond 07.45 uur neem ik afscheid van Loek, Gepke is dan al naar haar werk. Morgen zal ik ze weer ontmoeten tijdens de baseballwedstrijd waar we met z'n drieën naar toe zullen gaan.

United States Mint in DenverIk ga naar Denver om een bezoek aan de United States Mint te brengen. In heel Amerika zijn er 4 United States Mint, in Philadelphia Denver, San Francisco en West Point, NY. In Philadelphia en Denver worden onder andere de munten geslagen die in circulatie gaan. Aan de kopzijde van een munt kun je zien of ze in Denver (D) of Philadelphia (P) geslagen zijn. In San Francisco worden onder andere proof sets geslagen en in West Point onder andere munten die niet in circulatie gaan. Verder zit in Washington, DC het hoofdkwartier van US Mint en in Ford Knox, KY ligt de goudvoorraad van Amerika.

Het is druk op de weg op dit vroege tijdstip. Via Colfax Ave (I-70) en tevens de langste straat van Amerika, rijd ik naar de US Mint. Rond 08.30 uur ben ik daar en ik parkeer de auto bij een public parking vlakbij de US Mint. Ik loop naar het gebouw van de US Mint en ik zie dat het daar al behoorlijk druk is met bezoekers. Als ik informeer of ik ook nog met de tour mee kan, krijg ik te horen dat alle (gratis) kaartjes al vergeven zijn voor vandaag. Dat is een flinke tegenvaller. Op de website had ik niets kunnen vinden over het van te voren reserveren. Het blijkt echter dat je slechts enkele dagen van tevoren kaartjes kunt reserveren. Hiervoor moet je persoonlijk naar de US Mint toe komen en ik had daar natuurlijk niet de gelegenheid voor. Een beetje teleurgesteld loop ik weer naar buiten en maak een praatje met een agent die iedereen controleert die naar binnen gaan voor de tour. Ook hij bevestigt dat alles al vergeven is voor vandaag. Ik blijf nog even in de buurt en kijk bij een muntenhandelaar die hier buiten allerlei bijzondere munten verkoopt. Plotseling komt de agent op me af en vraagt of ik ook legitimatie bij me heb. Dat heb ik en ik mag toch nog mee met de tour die zodadelijk gaat beginnen. Mijn dag is weer helemaal goed. Als laatste schuif ik aan bij de groep en de tour gaat beginnen. Per keer mogen er 45 personen mee.

United States Mint in DenverHier in Denver worden enkel munten gemaakt die in roulatie gaan en we krijgen een hele leuke rondleiding. We kunnen van achter het glas meekijken hoe duizenden munten geslagen worden. Er staan tientallen grote kisten met ongeslagen munten klaar. Verder krijgen we nog uitleg over het 50 State Quarters Program. Vanaf 1999 tot 2009 worden er elk jaar van 5 staten (om de tien weken) een speciale Quarter uitgegeven. Ik had hier al eerder van gehoord maar was zelf deze Quarters nog niet aan het sparen. Aangestoken door de tour besluit ik deze munten vanaf nu ook te gaan sparen. De tour gaat weer verder en we krijgen alle gelegenheid tot het stellen van vragen. Na een kleine drie kwartier is de tour weer afgelopen. Het was reuze interessant en ik ben blij dat ik toch nog mee kon. In de giftshop koop ik een bewaarmapje voor het 50 State Quarter Program en een 2005 United States Mint Uncirculated Coin Set, bestaande uit een set van Denver en een set van Philadelphia, tezamen 22 munten. De sets bestaat uit the Lincoln Cent, the American Bison Nickel, the Ocean in view Nickel, the Roosevelt Dime, all five 50 State Quarters 2005, the Kennedy Half-Dollar en the Golden Dollar. Deze laatste 2 munten krijg je eigenlijk nooit in handen. De American Bison Nickel en de Ocean in view Nickel komen uit de Westward Journey Nickel Serie ter ere van de Louisiana Purchase en de Lewis and Clark expeditie. Al deze munten zijn nieuw en nog niet in roulatie geweest.

Hierna haal ik bij Quiznos Sub, vlakbij de US Mint, een lekkere sub als ontbijt. Het is inmiddels al 10.45 uur en ik heb wel zin in wat. Ik zit tijdens het eten te bedenken wat ik zal doen voordat ik naar Estes Park ga voor een bezoek aan Rocky Mountain National Park. In een informatiegids over Denver zoek ik een mall op. Hier niet zover vandaan zit het Cherry Creek Shopping Center. Ook de PDA "kent" deze mall en met behulp van Tom Tom USA rijd ik naar de mall. Vooral in drukke steden is het navigatiesysteem een uitkomst. Cherry Creek Shopping Center is een hele grote mall en ik vermaak me hier de komende twee uur prima. De mall is zo groot dat ik even moeite heb om de juiste uitgang te vinden als ik weer weg wil. Inmiddels is het bijna 13.00 uur en ik besluit naar Estes Park te gaan.

Nog volop sneeuw bij Emerald Lake in Rocky Mountain National ParkHet plaatsje Nederland ligt hier vlakbij en ik maak daarom een kleine omweg om ook even dit plaatsje aan te doen en wat foto's te maken. Toeval of niet, ze hebben hier zelfs een rotonde, de eerste die ik in Amerika zie. Naar Estes Park is het nu niet zo heel ver meer en even voor 15.00 uur ben ik bij Peak to Peak Lodge in Estes Park. Hier heb ik voor twee nachten gereserveerd. Omdat ik morgenavond naar een baseballwedstrijd in Denver ga en daarna weer terug zou moeten rijden, vraag ik of ik de tweede nacht kan annuleren. Loek en Gepke hebben aangeboden dat ik morgennacht weer bij hen kan slapen. Het motel had ik al, voordat ik besloot naar nog een baseballwedstrijd te gaan, besproken en is ook al deels betaald. Annuleren kon volgens de internetsite niet zonder kosten. Toch wordt er niet moeilijk gedaan. De tweede nacht kan kosteloos geannuleerd worden. Dat scheelt mij weer $ 80,00. Op de motelkamer rust ik even uit en rond 16.15 uur ga ik er weer opuit. Omdat ik morgen, door de baseballwedstrijd, minder tijd heb voor Rocky Mountain National Park, wil ik nu alvast een deel van het park bezoeken.

Wildlife langs de kant van de weg...Via Beaver Meadows Entrance rijd ik naar Bear Lake. Van hieruit kun je verschillende trails lopen. Hoewel het inmiddels 17.30 uur geweest is, heb ik nog wel zin om een trail te lopen. Ik kies voor de trail naar Emerald Lake, een trail van 3,6 mijl (heen en terug). Het is een leuke trail om te lopen, eerst over een verhard pad en na Dream Lake moet er over rotsen geklauterd worden. Men is bezig een pad aan te leggen maar dat is nog niet klaar. Door de werkzaamheden is de trail momenteel overdag afgesloten en is pas om 17.30 uur weer open. Onderweg kom ik bijna geen mens tegen wat zo'n trail nog leuker maakt. Na een kleine drie kwartier ben ik bij Emerald Lake. Het uitzicht is fantastisch. Een prachtig meer met op de achtergrond Hallett Peak (12.713 ft/3.875 m). Zelf zit ik hier ook al op bijna 10.000 ft hoogte. Desondanks heb ik totaal geen moeite met het klimmen en lopen in de ijlere lucht. Op deze hoogte is nog veel sneeuw waardoor het allemaal nog mooier lijkt. Door het tegenlicht van de zon kun je nu helaas niet zulke mooie foto's maken. Daarvoor zou je hier 's ochtends vroeg moeten zijn. Na een kwartiertje begin ik aan de terugtocht. Op de terugweg begint het plotseling te onweren en wat te regenen. Het blijft bij enkele druppels en ook het onweer zet gelukkig niet door. Rond 19.30 uur ben ik weer bij de auto.

Een prachtige vrouwtjes ElkAls ik bijna terug ben in Estes Park, zie ik allemaal herten lopen. Zoals altijd stopt al het verkeer gelijk om foto's te nemen. Ik kan gelukkig ook enkele mooie foto's maken. Even later, als ik Estes Park in rijd, staat er nog een mooie Elk langs de kant van de weg. Met de auto kan ik naast het dier stoppen en de Elk laat zich rustig door mij fotograferen. In Estes Park eet ik bij The Other Side Restaurant. Rond 21.00 uur ben ik terug op de kamer. Het is weer een hele interessante en vooral leuke dag geweest. Morgenochtend zal ik weer vroeg opstaan voor een tweede bezoek aan Rocky Mountain National Park. Ik zit inmiddels op de helft van mijn vakantie maar het lijkt alweer zo lang geleden dat ik hier kwam op 9 juni. Dat zal wel komen omdat ik zoveel zie en 's ochtends steeds al heel vroeg op pad ga.

Motel

Brandstof Mijlen
Peak to Peak Lodge Estes Park, CO - Conoco 145
$ 80,77 $ 33,19  
  $ 2,349 p/g  

 

Dag 17 - zaterdag 25 juni - Estes Park - Rocky Mountain National Park - Denver - Aurora

Route dag 17

Rond 05.00 uur loopt de wekker alweer af deze ochtend. Ik wil vandaag vroeg in het Rocky Mountain National Park zijn omdat ik vanmiddag terug naar Denver rijd om vanavond samen met Loek en Gepke een wedstrijd van de Colorado Rockies tegen de Kansas City Royals bij te wonen.

Een Yellow Bellied Marmot in Rocky Mountain National ParkEven na 06.00 uur verlaat ik het motel. Ik ga eerst naar een Safeway voor een kop koffie van Starbucks en ontbijt voor straks. De subs en sandwiches die ze daar kant en klaar hebben liggen zijn echter allemaal voorzien van kaas. Omdat ik geen kaas lust, maakt men voor mij een sub zonder kaas. Het duurt even en dan zie ik waarom, dit is een echte reuzensub. Zo groot, daar kan ik de hele dag wel van eten. Daarna vertrek ik naar Rocky Mountain National Park waar ik even voor 07.00 uur ben. Het is nog heel rustig in het park op dit vroege tijdstip. Mijn plan is om naar het Alpine Visitor Center te rijden. Ik stop regelmatig om van het uitzicht te genieten. Het is echt een schitterend gezicht al die bergen die nog volop met sneeuw bedekt zijn.

Onderweg zie ik veel herten en ook enkele Yellow Bellied Marmots. Bij eentje kan ik op slechts een meter afstandEen prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen bij de Tundra Communities Trailhead foto's maken. Naarmate ik hoger kom, zakt de temperatuur ook. Op een gegeven moment is het nog maar 44°F. Bij Rock Cut maak ik een flinke wandeling naar boven via de Tundra Communities Trailhead. Omdat het nog zo vroeg is, is hier nog niemand en kan ik optimaal van de natuur genieten. Gelukkig heb ik een warme fleecetrui aan want door de harde wind voelt het aan alsof het vriest. En ik loop hier in de korte broek... Na een klein uurtje ben ik terug in de auto en kan ik weer wat opwarmen. Ik rijd verder en rond 09.00 uur ben ik bij het Alpine Visitor Center. Ik bezoek eerst het visitor center en ga dan terug naar de auto om te ontbijten. Ik blijf geruime tijd hier bij het visitor center en geniet ook hier volop van het prachtige uitzicht. In de verte in het dal kun je een heel stel Elk's zien lopen.

Rond 10.00 uur ga ik weer beginnen aan de terugtocht. Het is nu veel drukker op de weg. In lange stoeten rijden de auto's nu allemaal naar boven. Ook de parkeerplaatsen waar ik vanochtend stond en waar het toen nog helemaal leeg was, staan nu vol. Ik ben dan ook blij dat ik zo vroeg vertrokken ben, zo kon ik in alle rust van alles genieten. Ook terug in Estes Park is het zeer druk. Dit is echt een toeristisch stadje waar in het weekend veel bezoekers komen. Ik rijd daarom maar gelijk door richting Denver. In Boulder kom ik langs een autowasserette en ik laat mijn auto maar eens schoonmaken. Die is er de afgelopen twee weken niet schoner op geworden.

Colorado Rockies vs. Kansas City Royals, de Rockies zijn aan slagIk had met Loek en Gepke om 16.30 uur in Denver afgesproken, vlakbij het Coors Field, het stadion van de Colorado Rockies. Omdat het nog vroeg is, besluit ik nu alvast naar Loek en Gepke te rijden. Rond 14.30 uur ben ik daar en ze zijn gelukkig thuis. Vanavond kan ik hier weer blijven slapen en we hebben nu nog even tijd om gezellig bij te praten. Rond 16.30 uur gaan we met één auto naar Denver. Voordat de wedstrijd begint, willen we eerst nog even ergens gaan eten. Dat wordt Rodezio Grill in downtown Denver. Een heel leuk restaurant waar vlees de hoofdmoot is. Er is een uitgebreide saladbar en elke 5 minuten komt er een serveerder voorbij met een selectie vlees variërend van top sirloin, pork tenderloin tot kip, turkey, ham met ananas en dergelijke op een grote spies. Daar wordt dan op jouw verzoek een stukje voor je afgesneden. Zo kun je heel veel soorten vlees proberen. Het eten smaakt hier prima en dit restaurant is zeker een aanrader voor wie eens in Denver is.

Dan is het inmiddels bijna 18.00 uur en lopen we naar het Coors Field dat hier vlakbij is. Het is een vrij nieuw stadion dat er zeer mooi uitziet. De wedstrijd is heel leuk om naar te kijken en ik geniet weer volop van de baseballgame. Het stadion is redelijk gevuld. We zitten, net als mijn vorige wedstrijd in Arlington bij de Texas Rangers, achter de slagplaat en hebben zo een uitstekend zicht op het spel. De Colorado Rockies winnen de wedstrijd met 4-2. Na de wedstrijd gaan we weer naar Loek en Gepke's huis. Daar bekijken Loek en ik de film I, Robot in Loek's mini bioscoop. Rond 23.30 uur ga ik naar bed.

Motel

Brandstof Mijlen
- - 138
- -  
  -  

 

Dag 18 - zondag 26 juni - Aurora - Scottsbluff, NE - Custer, SD

Route dag 18

Vandaag sta ik wat later op. Rond 08.00 uur ontbijten we gezamenlijk. We praten nog even gezellig bij en even na 09.00 uur neem ik afscheid van Loek en Gepke. Het was reuze gezellig bij ze. Ik heb een flinke rit voor de boeg. Vanuit Aurora wil ik vanavond uitkomen in Custer, SD.

Scotts Bluff National MonumentEerst zet ik koers naar Scottsbluff, NE om het Scotts Bluff National Monument te bezoeken. Een rit van iets meer dan 200 mijl. Het is rond 13.20 uur als ik in Scottsbluff aankom. Het Scotts Bluff National Monument is bekend van onder andere de Pony Express die hier langskwam. Je kunt met de auto een korte rit in dit kleine park maken. Het uitzicht boven op de berg is geweldig. Vele mooie rotsen die door weer en wind door erosie prachtig gevormd zijn. Ik neem de tijd om van alles te genieten en maak boven op de berg een korte wandeling.

Carhenge bij Alliance, NEEven voor 14.30 uur ga ik verder. Na een uurtje rijden kom ik door Alliance en even buiten dit plaatsje is Carhenge. Omdat het nog niet zo laat is, ga ik daar even langs. Carhenge is de tegenhanger van Stonehenge in Engeland maar dan van auto's. Na een kleine 20 minuten heb ik alles wel bekeken en ga ik verder. Rond 16.45 ben ik in Chadron en besluit nu alvast mijn avondeten te nemen bij Country Kitchen. Dit restaurant ben ik ook al vaker tegengekomen maar ik heb er nog nooit gegeten. Het eten smaakt er goed en rond 17.15 uur ga ik op weg voor het laatste stuk vandaag.

Ter hoogte van Hot Springs, SD kom ik door Wind Cave National Park. Hier zie ik de eerste bizons in het wild rondlopen en even later tientallen prairie dogs. Als ik stop en uitstap om foto's te nemen, waarschuwen ze elkaar gelijk op de manier zoals prairie dogs dat doen. Staande op een heuveltje "roepen" ze naar elkaar via een high-pitched geluid dat wel een beetje op het blaffen van een hond lijkt.

Prairie Dog in Wind Cave National Park Ik ga weer verder en even na 19.00 uur ben ik bij de Days Inn in Custer waar ik voor 2 nachten gereserveerd heb. Het is een keurig en netjes motel en ook de kamer is dik in orde. Het plan was om vanavond nog naar Mount Rushmore National Memorial te gaan. Omdat het al wat later is en ik bovendien een lange rit achter de rug heb, stel ik dat tot morgenavond uit. Ik draai nog een was en terwijl ik dit verslag bijwerk kijk ik naar Fox News die dagelijks over de verdwijning van Nathalee Holloway bericht. Sinds de eerste dag van mijn vakantie is de verdwijning van deze jonge vrouw op Aruba constant in het nieuws. Nu, na bijna vier weken vermist te zijn, is zij nog steeds niet teruggevonden. Vandaag is juist één van de Nederlandse verdachten vrijgelaten. Zijn zoon zit nog steeds vast, evenals 2 broers, vrienden van de zoon.

Even na 23.00 uur ga ik naar bed. Het is weer een leuke dag geweest en ik heb weer veel nieuwe indrukken opgedaan. Morgen ga ik hier in de buurt de omgeving verkennen met als hoogtepunt het bezoek aan Mount Rushmore National Memorial.

Motel

Brandstof Mijlen
Days Inn Kimball, NE - Kwik Stop 436
$ 76,51 $ 38,12  
  $ 2,199 p/g  

 

Dag 19 - maandag 27 juni - Custer - Mount Rushmore National Memorial - Custer

Route dag 19

Vandaag zal ik in de buurt van Custer blijven. Het is rond 06.45 uur als ik het gratis ontbijt hier in het motel neem. Het smaakt prima en ik probeer eens een warme wafel, die je hier zelf kunt maken. De waffel is erg lekker.

Op de Needles Highway, zou ik door de smalle tunnel kunnen...???Na het ontbijt ga ik op weg om als eerste de Needles Highway te nemen. Het is nog rustig op deze weg. Op de route zijn enkele tunnels die zo smal zijn dat mijn auto er nog maar net doorheen kan. Ik stop diverse keren om van de omgeving te genieten. Ook bij Lake Sylvian stop ik even. Het levert enkele prachtige foto's op. Als ik de Needles Highway verlaten heb, zet ik koers richting Mount Rushmore National Memorial. Op weg er naartoe laat Tom Tom USA mij over een dirt road rijden. Die heb ik deze vakantie nog niet zo veel gereden en met een 4x4 is het natuurlijk wel leuk zo'n weg te rijden. De wasbeurt van zaterdag is wel teniet gedaan, maar dat geeft niets. Zo kun je tenminste zien dat er mee gereden is. Op de tv zag ik al dat je zelfs modder in een spuitbus kunt kopen hier in Amerika. Speciaal voor de mensen die niet over dirt roads kunnen of willen rijden. Het lijkt dan net alsof ze een woeste rit hebben gemaakt. Het moet ook niet gekker worden...

Mount Rushmore National MemorialEven na 10.00 uur ben ik bij Mount Rushmore National Memorial. Het was al een jarenlange wens van mij om deze prachtige, uit een berg gehouwen, hoofden van de presidenten George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln te bezoeken. Het is, zoals ik al verwacht had, druk hier. Dat is ook niet zo verwonderlijk. Dit monument vertegenwoordigt voor veel Amerikanen hét vaderlands gevoel. Ik loop een korte trail langs de voet van de berg. Tijdens deze trail heb je steeds vanuit een andere hoek een mooi zicht op de hoofden. Ik neem ruim de tijd om van alles te genieten en neem veel foto's.

Rond 12.00 uur ga ik weer verder. De volgende bestemming is Bear Country U.S.A. Een park waar je doorheen rijdt met de auto en zo midden tussen de beren, wolven, bizons, herten en andere dieren zit. De beren zijn vooral nieuwsgierig en mijn auto wordt grondig door één van de beren geïnspecteerd. Na deze leuke rit door het park kun je nog een mini dierentuin bezoeken met nog veel meer dieren. De baby beren, 13 stuks op dit moment, trekken de meeste aandacht.

Crazy Horse MemorialNa dit leuke park ga ik terug richting Custer om het Crazy Horse Memorial te bezoeken. Dit beeldhouwwerk wordt ook uit een berg gemaakt en is vele malen groter dan het Mount Rushmore National Memorial. Het is nog lang niet af maar toch kun je er al veel van herkennen. Wanneer het klaar is, is niet bekend. Het hangt vooral van de financiën af die opgebracht worden door de bezoekers en van giften van derden. Het visitor center mag er wezen. Een prachtig gebouw waar veel hout in verwerkt is. Vooral van binnen ziet het er heel mooi uit. Als ik naar binnen ga, begint er juist een korte film over het hele gebeuren. Na deze film neem ik de tijd om het visitor center van binnen beter te bekijken. Daarna loop ik buiten nog wat rond om Crazy Horse te bekijken van afstand. Nadat ik alles bekeken heb, ga ik terug naar het motel om even uit te rusten.

Mount Rushmore National Memorial bij nacht...Rond 18.30 uur ben ik weer helemaal uitgerust en zoek ik een restaurant op. In Custer vind ik een klein restaurantje, genaamd The Steak & Rib Place. De Spare Ribs smaken weer prima. Na het eten ga ik weer even terug naar het motel en om 20.00 uur ga ik weer naar het Mount Rushmore National Memorial. Nu om de avondceremonie bij te wonen. Elke avond wordt met veel eerbetoon de dag afgesloten. Heel patriottisch allemaal, maar ik vind dit echt op en top Amerika en geniet volop van het hele gebeuren. Om 21.00 uur begint de ceremonie en de hoofden van de presidenten worden nu verlicht door grote schijnwerpers wat een prachtig schouwspel oplevert. Om 21.45 is de ceremonie weer afgelopen. Ik blijf nog even om te genieten van de prachtig verlichte hoofden. Rond 22.15 uur ga ik weer terug naar het motel. Het is weer een hele mooie dag geweest met als hoogtepunt de twee bezoeken aan Mount Rushmore National Memorial.

Motel

Brandstof Mijlen
Days Inn Custer, SD - Freshstart 140
$ 76,51 $ 27,79  
  $ 2,159 p/g  

 

Dag 20 - dinsdag 28 juni - Custers - Devils Tower, WY - Lovell

Route dag 20

Rond 06.00 uur deze ochtend sta ik alweer naast het bed. Ondanks dat het gisteren wat later is geworden, voel ik mij helemaal fit. Nadat ik alles weer ingepakt heb voor de rit van vandaag, neem ik weer een ontbijt in het motel. Om 07.45 uur ga ik op weg naar Devils Tower in Wyoming via de US-16, US-85, WY-85, een klein stukje I-90, US-14, WY-24 en WY-110. Deze rots is bij het grote publiek vooral bekend geworden door de film Close Encounters of the Third Kind.

Devils Tower, let vooral op de mysterieuze wolken rondom Devils Tower, speelde de film "Close Encouters of the Third Kind" zich hier niet af...?Even na 09.30 uur ben ik bij de ingang van het park. Vanaf de ingang is het nog ongeveer 3 mijl naar het visitor center, waar ik als eerste een bezoek aan breng. Hier aan de voet van deze markante rots kun je enkele trails lopen en ik loop de Tower Trail, een wandeling van 1,3 mijl rondom Devils Tower. Het is een leuke wandeling. Onderweg neem ik diverse foto's en bekijk de rots van alle kanten. Na iets meer dan drie kwartier ben ik terug bij de auto. Dan ga ik weer verder. De bestemming is Sheridan.

Via de WY-24 en US-14 rijd ik naar de US-90. Als ik daar aankom, heeft de auto weer dorst en ik heb zelf ook wel trek in wat eten. Het is inmiddels al bijna 12.00 uur. In Moorcroft stop ik bij een Conoco om te tanken. Er is hier ook een Subway waar ik een lekkere Sub haal. Even na 12.30 uur ga ik verder voor het laatste stuk naar Sheridan via de I-90, een rit van zo'n 128 mijl. Het is niet druk op deze snelweg en met een gangetje van tegen de 80 Mph kan ik flink doorrijden. Het is net 14.00 uur geweest als ik al in Sheridan ben. Hier bezoek ik een visitor center en bel ik even naar mijn broer in Nederland.

Omdat het nog vroeg is, besluit ik vast richting Bighorn Canyon National Recreation Area te rijden. Zo kan ik het morgen allemaal wat rustiger aandoen. Ik ga nog een stukje verder via de I-90 en ga vervolgens via de US-14 en de US-14A door een prachtig berglandschap. Het valt mij op dat het hier heel groen is en dat de bomen er hier heel gezond uitzien. Ik kan bijna geen dode bomen ontdekken. Schijnbaar heeft men hier geen last van zure regen en is het hier een gezond klimaat. Tijdens de rit door de bergen stop ik diverse malen. Het is een leuke rit door de bergen en veel auto's kom ik niet tegen. Naarmate ik meer naar het westen rijd, wordt de lucht steeds dreigender. Op een gegeven moment is de lucht bijna zwart. Een flinke regenbui kan dan ook niet uitblijven.

Roadblock !!Vlak voor Lovell rijd ik ineens midden tussen de koeien die over de weg, door een stel echte cowboys, voortgedreven worden naar een ander stuk land. Luid loeiend lopen de koeien langs de auto. Voorzichtig doorrijdend passeer ik de kudde. Even na 17.00 uur ben ik in Lovell vlakbij de ingang van Bighorn Canyon National Recreation Area. Ik besluit hier een motel op te zoeken. Het plaatsje stelt niet zoveel voor, maar toch zijn er enkele motels. Ik neem een kamer bij het Horseshoe Bend Motel. Naast het motel zit een Taco John's waar ik enkele taco's als avondeten haal. De rest van de avond doe ik het rustig aan met tv kijken. Als ik langs de zenders zap, zie ik ineens dat de film Close Encounters of the Third Kind uitgezonden wordt. Al heb ik deze film vaker gezien, het is nu wel leuk om de film nogmaals te zien, juist omdat ik vandaag in het gebied geweest ben waar deze film zich afspeelt. Ik maak het niet te laat vanavond, morgen wil ik vroeg op om Bighorn Canyon National Recreation Area te bezoeken.

Motel

Brandstof Mijlen
Horse Shoe Bend Motel Moorcroft, WY - Conoco 390
$ 62,06 $ 38,23  
  $ 2,199 p/g  

 

Dag 21 - woensdag 29 juni - Lovell - Bighorn Canyon National Recreation Area - Cody - Yellowstone National Park

Route dag 21

Vanochtend ben ik er even na 06.30 uur uit. Als ik de deur van de kamer open doe, zie ik dat het buiten regent. De eerste keer in drie weken tijd dat ik de dag begin met regen. Ik doe het rustig aan en nadat ik uitgecheckt ben, ga ik rond 07.45 uur op weg naar Bighorn Canyon National Recreation Area.

Bij Barry's Landing in Bighorn Canyon National Recreation AreaBij het visitor center, dat in Lovell gevestigd is, haal ik eerst een kaartje van het gebied. Het visitor center is nog gesloten op dit tijdstip, maar buiten in de rekken kun je gelukkig enkele folders meenemen. Via de US-14A en de WY-37 rijd ik naar het park. Op dit vroege tijdstip is het nog heel rustig op de weg. Slechts enkele auto's kom ik tegen. Ondertussen is het ook al weer droog geworden. Ik rijd eerst helemaal door naar Barry's Landing. Dit ligt in de staat Montana, kom ik daar dus ook nog tijdens deze vakantie en zal het aantal staten bezocht op deze trip op 11 uitkomen. Het uitzicht is geweldig. Bergen in diverse kleuren, groen, geel, rood, het ziet er allemaal prachtig uit. Ik neem de tijd om alles rustig te bekijken. Dan ga ik weer terug en rijd ik naar Horseshoe Bend. Hier zijn de rotsen onderaan dieprood gekleurd en boven lichtgeel/grijs van kleur. Het geeft een heel mooi effect in de omgeving. Bij Horsehoe Bend zijn volop recreatiemogelijkheden. Op dit vroege tijdstip is er echter nog niemand. Het is dat ik meer op het programma voor vandaag heb staan, maar anders had ik hier wel een tijdje kunnen doorbrengen aan het water en was ik even gaan zwemmen. Het bezoek aan dit park, al was het maar kort, was heel bijzonder.

Buffalo Bill Historical CenterIk ga weer terug naar Lovell en tank daar nog eens. De volgende bestemming is Cody, vooral bekend van William F. Cody beter bekend als Buffalo Bill. Onderweg naar Cody stop ik nog even bij een Subway. Het ontbijt bestond vanochtend slechts uit een kop koffie en een muffin. In Cody aangekomen ga ik naar het Buffalo Bill Historical Center. De entree van $ 15,00 is niet gering, maar het is het absoluut waard. Het centrum is prachtig opgezet en bevat verschillende musea. Het Buffalo Bill Museum en het Draper Museum of National History spreken mij het meeste aan. Geruime tijd blijf ik in hier om alles te bekijken. Het is even na 14.00 uur als ik het Buffalo Bill Historical Center verlaat. Een echte voor wie ook in Cody komt.

Dan ga ik op weg naar Yellowstone National Park. Als ik Cody bijna uit ben, zie ik een grote Wal Mart. Hier koop ik wat eten en spullen voor de komende dagen. Even na 14.30 uur rijd ik Cody uit de bergen in. Het is een mooie rit zo door de bergen. Onderweg regent het weer af en toe. Ik kom Yellowstone National Park binnen via de East Entrance. In het park is men met de weg bezig. Deze weg is daarom ook afgesloten van 20.00 uur tot 08.00 uur. Bij de ingang ben ik al gewaarschuwd voor oponthoud. De weg is op een gedeelte zelfs helemaal opgebroken. Met de regen is de onverharde weg in een grote blubber weg veranderd. De auto wordt nu pas echt smerig. Hij rijdt er gelukkig niet minder om. Na een stukje gaat de weg weer over in een asfalt weg en kan de lange stoet met auto's weer wat beter doorrijden. Onderweg zie ik de eerste geisers en bizons al.

Even na 17.00 uur ben ik in Canyon Village waar ik voor drie nachten een cabin gereserveerd heb via Xanterra. De cabin is sober ingericht maar het kan er mee door. Veel zal ik toch niet in de cabin zijn de komende dagen. Nadat ik de spullen in de cabin gebracht heb, ga ik naar het nabij gelegen restaurant voor het avondeten. Zoals verwacht is het er druk en ik krijg een pager mee. Na een klein half halfuurtje is er een tafel voor mij beschikbaar. Na het eten ga ik terug naar de cabin. Het regent inmiddels weer en warm is het ook niet. In de cabin doe ik daarom voor het eerst deze vakantie de kachel aan in plaats van de airco. De cabins hebben geen tv. Dat is niet zo'n ramp. Ik ga vroeg naar bed om morgenochtend weer voor dag en dauw op te kunnen staan.

Motel

Brandstof Mijlen
Canyon Lodge & Cabins Lovell, WY - Sinclair 207
$ 65,88 $ 37,68  
  $ 2,169 p/g  

 

Dag 22 - donderdag 30 juni - Yellowstone National Park

Route dag 22

Om 05.00 uur gaat de wekker al deze ochtend. Ik wil graag vroeg op pad om optimaal van Yellowstone National Park te genieten. Even voor 06.00 uur zit ik dan ook al in de auto.

Een bizon in de mist...Vandaag ga ik de zuidelijke route doen. Het doel is om te beginnen met de Upper- en Lower Falls. Omdat het nu nog vrij mistig is in dit gedeelte van het park, zal ik deze watervallen bewaren tot vanavond. Ik rijd verder en kom een hele kudde bizons tegen. Ze lopen midden op de weg en door de mist is het uitkijken geblazen. Ondanks de mist kan ik toch enkele mooie foto's van ze maken. Bij Sulphur Caldron en Mud Volcano stop ik om deze beter te bekijken en foto's te nemen. Omdat het zo koud is, het is slechts 41° F / 5° C, lijkt de stoom van deze geisers nog mooier. Op dit vroege tijdstip is het bovendien nog heel erg rustig. Ik rijd verder en kom langs Lake Yellowstone. In dit gebied ben ik nog niet eerder geweest. Hier is het prachtig weer en met enkele wolken in de lucht die weerkaatsen op het water is het hier adembenemend mooi. Ik ga weer verder en onderweg stop ik regelmatig. Per slot van rekening heb ik de hele dag de tijd om het rondje vol te maken.

Een prachtig uitzicht bij Yellowstone LakeEven na 08.00 uur ben ik bij Old Faithful. Omdat ik wel trek in wat eten heb, ga ik naar het restaurant van Snow Lodge. Als ik het restaurant binnen wil lopen, gebeurt waar ik altijd bang voor ben met mijn lenzen. Tijdens het afzetten van de zonnebril kom ik per ongeluk met één van de stangetjes in mijn rechteroog en valt de lens eruit. De lens valt precies door een rooster in de grond hier voor de ingang van het restaurant. Het rooster alleen verwijderen lukt niet vanwege de omvang en de zwaarte en ik vraag een medewerker van het restaurant om hulp. Die laat enkele mannen opdraven met een grote koevoet. Omdat het even gaat duren, neem ik alvast mijn ontbijt. Veel kan ik nu toch niet doen. Na een tijdje komen er twee mannen aan met een grote koevoet en met moeite kunnen we het rooster met z'n drieën verschuiven. Nu kan ik tussen het stof op zoek naar de lens. Door het vele stof is het moeilijk iets van een lens te ontdekken. Het lijkt erop dat ik de rest van de vakantie met één lens moet doen, een reserve set of een bril heb ik niet bij me. Maar dan, na enkele minuten turen, zie ik ineens iets blauws en jawel, het is de lens. Ik kan mijn geluk niet op. Ik bedank de mannen hartelijk en ga gauw verder met mijn ontbijt dat ondertussen koud geworden is. Noodscenario's over hoe ik aan een andere lens kan komen, kunnen weer van tafel.

Old FaithfulNa dit onverwachte avontuur loop ik naar Old Faithful maar ik zie dat ik net te laat ben. Old Faithful heeft om 09.00 net z'n stoom afgeblazen en zal nu pas weer over 90 minuten actief zijn. Omdat ik toch wel graag een eruptie wil meemaken, besluit ik de 90 minuten te overbruggen met het lopen van enkele trails nabij Old Faithful. Om 10.10 uur ben ik weer terug en ik zoek vast een plaatsje op voor de eruptie die over een kleine 20 minuten kan beginnen. Het begint nu druk te worden met mensen en iedereen is in afwachting van wat komen gaat. Klokslag 10.30 uur begint Old Faithful hevig te stomen en begint de show. Het is een prachtig gezicht om te zien hoe de hete stoom meters omhoog gestuwd wordt. Het geheel duurt slechts enkele minuten maar ik ben blij dat ik hier op gewacht heb.

Norris Geyser BasinHierna rijd ik verder naar Midway Geyser Basin en de Great Fountain Geyser. Bij Midway Geyser Basin maak ik een korte wandeling over de aangelegde paden. Bij de Great Fountain Geyser zie ik dat het nog even kan duren voordat deze zijn stoom gaat afblazen. Bovendien is het slechts een schatting. In het uiterste geval moet ik tot 16.00 uur wachten. Dat wil ik niet en ik ga daarom verder naar de Lower Geyser Basin. Ook hier maak ik een wandeling over de aangelegde paden. Na een half uurtje ga ik weer verder om bij Gibbon Falls even te stoppen voor wat foto's. Het is 13.45 uur als ik bij Norris Geyser Basin ben. Die heb ik de vorige keer niet bezocht. Het ziet er prachtig uit met als die pruttelende poelen. Ik loop hier twee trails, een trail bij Porcelain Basin en een trail bij Back Basin. Hoewel het parkeerterrein vol met auto's staat, is van drukte weinig te merken door de uitgestrektheid van het gebied hier. Tijdens de trail om Back Basin heen kom ik slechts enkele mensen tegen. Ik eindig deze trail bij Steamboat Geyser. De mooiste en grootste geiser hier. Zo af en toe blaast de geiser flink wat stoom af, maar is volgens mij nog niet op volle kracht. Toch blijf ik het een prachtig gezicht vinden al die geisers.

The Lower FallsOmdat het inmiddels al rond 15.30 uur is, besluit ik even terug te gaan naar de cabin om een korte pauze in te lassen. Ik ben per slot van rekening alweer vanaf 06.00 uur onderweg. Ook heb ik alweer trek in eten gekregen en bij het cafetaria in Canyon Village neem ik om 16.30 uur alvast mijn avondeten. Daarna ga ik weer terug naar de cabin voor een kort dutje. Even na 17.30 uur ben ik alweer onderweg voor het laatste gebeuren deze dag. Ik bezoek de Upper- en de Lower Falls. Ook deze had ik nog niet eerder bezocht. Ik bezoek ze aan de west- en oostkant van de Yellowstone River. Het uitzicht op de watervallen is geweldig. Ook loop ik Uncle Tom's Trail. Op het bovenste gedeelte heb je een prachtig uitzicht op de Lower Falls, maar het allermooiste is toch wel de tocht langs de trappen naar beneden waar je een nog veel beter uitzicht op de waterval hebt. Een hele mooie afsluiting van deze bijzondere dag.

Als ik terug naar Canyon Village rijd, grazen er drie prachtige herten langs de kant van de weg. Ze trekken zich niets aan van de vele mensen die foto's nemen en grazen rustig door. Het levert weer een aantal mooie foto's op. Rond 19.30 uur ben ik weer terug bij de cabin. Ik werk mijn verslag bij en duik dan snel het bed in. Morgenochtend wil ik namelijk nog vroeger op pad dan vanochtend.

Motel

Brandstof Mijlen
Canyon Lodge & Cabins Old Faithfull, WY - Conoco 124
$ 65,88 $ 32,16  
  $ 2,459 p/g  

 

Dag 23 – vrijdag 1 juli – Yellowstone National Park

Route dag 23

Een prachtige Elk op de vroege ochtend in Yellowstone National ParkVandaag ga ik erg vroeg van bed af. Om 04.30 uur gaat de wekker al. Ik ben zo vroeg omdat ik eerst helemaal naar Tower-Roosevelt ga rijden. Omdat de weg van Canyon Village naar Tower-Roosevelt gesloten is, moet ik via Norris Geyser Basin en Mammoth Hot Springs rijden om in Tower-Roosevelt te komen.

Rond 05.30 uur zit ik al in de auto. Ondanks het vroege tijdstip kom ik toch nog enkele auto’s tegen. Het weer is prima en onderweg zie ik veel dieren. Ze laten zich echter nog niet zo gemakkelijk op de foto zetten. Het is ongeveer 06.45 uur als ik bij Petrified Tree, nabij Tower-Roosevelt, ben. Hier heb ik drie jaar geleden diverse beren gezien en ik hoop ze nu ook weer te zien. De beren zijn echter nog niet te zien en ik loop daarom eerst maar eens naar de Petrified Tree. Als ik terug bij de auto ben, zijn er nog steeds geen beren te ontdekken. Ik besluit daarom eerst maar eens een ontbijt bij de Roosevelt Lodge te nemen. Dat is hier vlakbij.

Een Black Bear nabij Petrified TreeAls ik weg wil rijden ontdek ik eindelijk een “black bear”. Het dier loopt rustig op enkele tientallen meters bij me langs. Met het fototoestel kan ik net niet ver genoeg inzoomen om hem heel duidelijk in beeld te krijgen. Toch lukt het om enkele mooie foto’s te maken. Met de videocamera kan ik wel goed inzoomen en ik kan zo mooie opnames van dit prachtige dier maken. De beer loopt een heuvel op en verdwijnt dan uit zicht. Juist als ik de auto weer wil instappen, zie ik black bear nummer 2 voorbij lopen. Zomaar twee beren achter elkaar is toch wel bijzonder. Als ook deze beer uit het zicht verdwijnt, ga ik naar Roosevelt Lodge voor het ontbijt. Het is inmiddels 07.30 uur geweest.

Het ontbijt smaakt prima bij Roosevelt Lodge en na het eten ga ik hier even op het deck zitten om van het prachtige uitzicht te genieten. Plotseling zie ik opnieuw een black bear. Deze loopt ook al op z’n dooie gemak vlak langs de Lodge. Als ik weer verder wil met de auto, zie ik bij het Ranger Station, hier vlakbij, diverse auto’s staan en ik vermoed dat er weer beren te zien zijn. Opnieuw lopen er twee black bears, niet dezelfde die ik al gezien had, langs de kant van de weg in het gras. Zo heb ik in korte tijd al vijf stuks gezien. Daar ben ik bijzonder gelukkig mee, want ik het er toch wel op gerekend minstens één te zien. Ik rijd nogmaals naar de Petrified Tree in de hoop nog meer beren te zien. Nu zijn ze echter in geen velden of wegen te bekennen en ik ga daarom richting Tower Falls, een prachtige waterval. Deze heb ik drie jaar geleden ook al bewonderd maar ik wil de waterval graag nog een keer zien. Het is een flinke wandeling naar beneden maar dat heb ik er graag voor over.

Als ik bij de waterval aankom, blijkt de wandelroute naar beneden deels onbegaanbaar te zijn door een aardverschuiving ten gevolge van overvloedige waterval eerder dit jaar. Dat is jammer maar gelukkig heb ik deze waterval al eens van dichtbij kunnen bewonderen. Ik ga daarom maar terug richting Mammoth Hot Springs. De weg is hier een paar mijl verderop afgesloten en ik kan dus niet verder. Bij Petrified Tree stop ik nog eenmaal in de hoop nog meer beren te zien. Ik ben echter net te laat. Hoog op een heuvel zie ik er net eentje in de verte verdwijnen. Toch ben ik niet ongelukkig met het aantal beren dat ik gezien heb vandaag.

Mammoth Hot SpringsAls ik bij Mammoth Hot Springs aankom, is het inmiddels al 12.00 uur geweest. De zon schijnt venijnig en ik ben dan, samen met het mooie weer van gisteren, ook al flink verbrand. Bij Mammoth Hot Springs loop ik een trail helemaal naar boven. Hier vandaan heb je een heel mooi zicht op de terraces en Mammoth Hot Springs. Als ik terug ben bij de auto, besluit ik rustig aan weer richting Canyon Village te rijden. Onderweg hoop ik nog wat bijzondere dieren te zien. Dat lukt gelukkig en ik zie onder andere een zevental Pronghorns. Die had ik hier nog niet in het wild gezien. Ik stop langs de kant van de weg en probeer een mooie foto van ze te maken. Dat is nog niet zo eenvoudig. Zodra ze mij in de gaten krijgen, gaan ze ervandoor.

Ik rijd weer verder en rond 15.15 uur ben ik weer bijna bij Canyon Village als ik plotseling mijn grote vriend, de Coyote, zie lopen. De eerste deze vakantie. Hij is, omdat hij op afstand loopt, niet goed te fotograferen maar filmen lukt heel goed. Nu is mijn dag natuurlijk helemaal goed. Terug bij de cabin rust ik eerst weer even uit, net als gisteren.

The Grand Canyon of the YellowstoneOm 16.30 uur ga ik alvast eten zodat ik er nog even opuit kan hier in de buurt. Ik ga naar de Grand Canyon of the Yellowstone. Als eerste rijd ik naar Inspiration Point. Het uitzicht hier overtreft alle verwachtingen, wat een prachtig uitzicht heb je hier. Helaas betrekt de lucht en ik ben bang dat het niet droog zal blijven. Toch kan ik nog wat mooie foto’s maken. Ik rijd verder naar Grandview Point en Lookout Point. Daar barst de bui los en begint het bovendien flink te onweren. Als ik verder wil rijden, wordt ik aangesproken door een Canadees die hier naartoe is gelopen met zijn gezin vanaf Inspiration Point toen het nog droog was. Hij vraagt mij of ik hem terug naar Inspiration Point wil rijden, daar staat hun camper. Natuurlijk ben ik hem behulpzaam. Het regent nog steeds pijpenstelen en het ziet er niet naar uit dat het op korte termijn droog wordt. Omdat dit een eenrichtingsweg is, moeten we eerst doorrijden en via de hoofdweg terug naar Canyon Village rijden en vanuit Canyon Village kunnen we dan weer naar Inspiration Point rijden. Dat is voor mij geen probleem en de Canadees is maar wat blij dat ik hem naar zijn camper wil rijden.

Een prachtige Bizon bij Canyon VillageNadat ik de Canadees bij zijn camper afgezet heb rijd ik nogmaals naar Grandview Point en Lookout Point. Het regent nog steeds en ik besluit terug naar de cabin te gaan. Onderweg staat het verkeer, zoals zo vaak hier, weer eens helemaal stil als er enkele herten langs de kant van de weg lopen. Ik maak ook maar van de gelegenheid gebruik ze eens goed op de foto te zetten. Nabij Canyon Village zie ik nog twee bizons. Ook die gaan nog even op de foto. Terug in de cabin besteed ik de rest van de avond aan het bijwerken van het verslag en luister ik naar muziek op de MP3-speler. Ook vanavond zal ik niet te laat naar bed gaan. Het zijn twee fantastische dagen hier in Yellowstone National Park geweest, die ook vermoeiend waren. Het geeft allemaal niets, Yellowstone National Park was zeker één van de hoogtepunten deze vakantie.

Motel

Brandstof Mijlen
Canyon Lodge & Cabins - 133
$ 65,88 -  
  -  

 

Dag 24 – zaterdag 2 juli – Yellowstone National Park – Grand Teton National Park – Jackson Hole

Route dag 24

Nadat ik de afgelopen twee dagen vroeg ben opgestaan, slaap ik vandaag uit. Hoewel, uitslapen? Het is even na 06.30 uur als ik opsta. Voordat ik vertrek, neem ik eerst een ontbijt in het restaurant van Canyon Village. Daarna check ik uit en rond 08.00 uur ga ik op weg naar Grand Teton National Park via de Grand Loop, de US-20 en de US-191.

Grand Teton National ParkDit nationale park heb ik nog niet eerder bezocht. Het is 09.30 uur als ik het park binnen rijd. De bergen steken prachtig af in het landschap. Op de toppen ligt nog sneeuw, wat het aanzicht alleen maar mooier maakt. Bij Jackson Lake Junction neem ik de Teton Park Road richting Jenny Lake. Via deze route heb je steeds een heel mooi zicht op de bergen. Bij String Lake stop ik om een wandeling langs het meer te maken. De String Lake Trailhead is een hele leuke tocht zo langs de rand van het meer. Na een uurtje ben ik terug bij de auto en zet ik koers naar Jenny Lake Visitor Center. Het toch niet zo kleine parkeerterrein van het visitor center is helemaal vol en auto’s blijven maar komen. Het lukt niet om een parkeerplek te vinden. Omdat ik toch niet van plan was een boottocht te maken over Jenny Lake, ga ik hier maar weer weg. Bij Moose Junction breng ik nog even een bezoek aan het Moose Visitor Center.

Genieten aan het water van Grand Teton National ParkIk rijd weer verder via de US-189 en om 13.30 uur ben ik al in Jackson Hole, een echt toeristisch stadje. Ik verken de stad wat en check dan alvast in bij Motel 6. Nadat ik de spullen naar de kamer gebracht heb, ga ik Jackson Hole in en vermaak me de rest van de middag met het bekijken van de vele souvenir shops. Je kunt hier zelfs opgezette dieren kopen. Variërend van $ 150,- tot maar liefst $ 20.000,- per stuk. Een Coyote kost bijvoorbeeld in één van de winkels $ 599,-. Helaas iets te groot om mee te nemen naar Nederland.

Dan is het 17.30 uur en ga ik eten bij The Gun Barrel. Dit restaurant werd me aangeraden toen ik incheckte bij Motel 6 en ik vroeg naar een goed restaurant hier in de buurt. Het is een prachtig restaurant met diverse opgezette dieren aan de wand of staande op de grond. Het eten smaakt hier overigens prima. Vanavond eet ik voor de verandering weer eens Spare Ribs. Rond 18.30 uur ben ik weer terug op mijn motelkamer en ik doe het de rest van de avond weer rustig aan met wat tv kijken. Ook ben ik wel benieuwd naar het nieuws. De afgelopen drie dagen heb ik dat niet kunnen volgen.

Motel

Brandstof Mijlen
Motel 6 Jackson Hole, WY - Conoco 140
$ 82,03 $ 40,52  
  $ 2,319 p/g  

 

Dag 25 – zondag 3 juli – Jackson Hole – Flaming Gorge National Recreation Area – Vernal, UT

Route dag 25

Het is bijna 06.30 uur als Marjan mij wakker belt vanuit Nederland. Ik had haar gisteren het telefoonnummer van het motel en het kamernummer ge-smst. We praten even gezellig bij over wat ik de afgelopen week beleefd heb. Hierna breng ik mijn spullen naar de auto en check ik uit. Bij Village Inn neem ik mijn ontbijt. Het smaakt weer goed en nadat ik bij Smith’s een lekkere kop koffie van Seattle’s Best heb gehaald, ga ik rond 09.00 uur op weg.

Het waterreservoir bij de Flaming Gorge DamDe rit gaat vandaag naar Vernal in Utah. Het is een leuke rit via de US-189 en US-191 door een afwisselend landschap. Rond 11.45 uur ben ik in Rock Springs waar ik even de benen strek. Daarna ga ik verder via de I-80, een kleine 13 mijl richting het westen, en neem ik de WY-530. Ik kom nu door Flaming Gorge National Recreation Area. Een schitterend rotslandschap in allerlei kleuren. Naarmate ik dichter bij Utah kom, betrekt de lucht. Als ik eenmaal in Utah ben, begint het flink te regenen en te onweren. Voordat ik naar Vernal ga, wil ik eerst een bezoek brengen aan de Flaming Gorge Dam.

Het is 13.45 uur als ik bij de dam ben. De dam en het meer worden naast de opwekking van stroom voornamelijk gebruikt als waterreservoir. De dam is 502 feet (ruim 150 meter) hoog en heeft een lengte van 1285 feet (bijna 400 meter). In 1958 is men begonnen met de bouw en in 1964 was de dam gereed. In 1978 en 1984 zijn er diverse aanpassingen aan de dam gedaan, onder andere om ervoor te zorgen dat het water via een ingenieus stelsel op kan warmen voordat het de Green River instroomt. Dit is gedaan voor de vissen in de rivier die in het koude water moeilijk konden leven. Na deze aanpassing is de vissenpopulatie weer toegenomen.

Flaming Gorge DamOm 14.15 uur kan ik mee met een tour over en in de dam. Het is een leuke en interessante tour die ongeveer een uur duurt. Na de tour rijd ik de dam over en stop ik op enkele punten om nog wat foto’s van de dam en de omgeving te maken. Daarna ga ik verder via US-191 naar Vernal. Even voor 17.00 uur check ik in bij het Super 8 motel. Vernal ziet er uit als een leuk stadje en ook het motel is prima. De kamer is zeer ruim. Voor het avondeten ga ik naar de Golden Corral Buffet & Grill. Daar heb ik nog niet eerder gegeten. Het is een buffetrestaurant en het eten smaakt er goed, al doet het naar mijn mening allemaal wat rommelig aan. Iets wat je toch al gauw hebt in een buffetrestaurant.

Nadat ik terug ben op de motelkamer, bedenk ik mij dat ik nog wel even naar de bioscoop kan hier in Vernal. De film War of the Worlds van Tom Cruise en Steven Spielberg is op 29 juni in première gegaan. De bioscoop ligt op een steenworp afstand van het motel vandaan. De film begint om 21.00 uur en duurt tot ongeveer 23.00 uur. Het is een leuke film over een aanval van buitenaardse wezens op de aarde. Niet de beste film van Tom Cruise en Steven Spielberg, het slot is naar mijn mening iets te gemakkelijk. De special effects maken het meer dan goed en ik heb weer genoten van een avondje film. Na de film ga ik weer terug naar de motelkamer. Het is weer een leuke en afwisselende dag geweest, hoewel het weer niet altijd mee zat. Tijdens de tocht door de bergen regende het veel, maar toen ik in Vernal aankwam was het daar zonnig en warm, ongeveer 85°F / 30°C. Ik werk het verslag weer even bij en ga rond 24.00 uur naar bed.

Motel

Brandstof Mijlen
Super 8 Motel Vernal, UT - Conoco 343
$ 52,82 $ 42,03  
  $ 2,259 p/g  

 

Dag 26 – maandag 4 juli (Independence Day) – Vernal – Moab

Route dag 26

Deze ochtend heb ik de wekker weer vroeg staan. Al voor 07.30 uur zit ik bij JB’s Restaurant in Vernal aan een “all you can eat breakfast”. Er is volop keuze en het smaakt heerlijk.

Een Pronghorn tijdens de rit over de SR139 in ColoradoRond 08.00 uur ga ik op weg naar Moab. Eerst een stukje via de US-40 en daarna via Colorado via de SR-64 en SR-139. De SR-139 is een hele leuke weg om te rijden. Af en toe stop ik even om foto’s te nemen. Zo zie ik plotseling een Pronghorn langs de kant van de weg. Het dier laat zich gewillig fotograferen maar begint met zijn voorpoten te stampen als ik dichterbij kom. Dan heeft ie er genoeg van en vlucht hij de weg over het struikgewas in. Verder zie ik hier veel Prairie Dogs. Omdat deze diertjes veelvuldig de weg oversteken, zie ik ook tientallen doodgereden Prairie Dogs langs de kant van de weg liggen. Het valt mij sowieso op tijdens deze vakantie hoeveel dode dieren ik langs de kant van de weg zie liggen. Aan het einde van de SR-139 liggen er zo vier wasbeertjes dood midden op de weg, alle vier op slechts enkele meters bij elkaar vandaan.

Het prachtige landschap met de roodgekleurde rotsen langs de SR-128In Loma, CO stop ik even voor een sanitaire stop en een kop koffie bij een plaatselijke supermarkt. Dan ga ik weer verder en draai ik de I-70 op richting het westen. Na een mijl of 40 ga ik via de US-6 de SR-128 op. Dit is een prachtige weg om te rijden, misschien wel één van de mooiste tijdens deze vakantie. De rood gekleurde rotsen zijn een voorproefje van wat mij de komende dag te wachten staat. Ook nu stop ik diverse malen om al het moois te bewonderen. Als ik in Moab aankom, ga ik eerst naar het visitor center van Arches National Park. Ik wil hier proberen mij in te schrijven voor de Fiery Furnace Walk die twee keer per dag gehouden wordt. Helaas zit men al tot woensdag vol. Tegen die tijd heb ik Moab alweer verlaten. Dit is wel jammer maar er is niets aan te doen. Je kunt je alleen via het visitor center tot een week van tevoren inschrijven. Ik was dus ook niet eerder in de gelegenheid om mij in te schrijven.

Het is inmiddels halverwege de middag en ik besluit alvast in te checken bij Motel 6 waar ik voor twee nachten gereserveerd heb. De rest van de middag breng ik bij het motel door omdat ik mij niet helemaal fit voel. ’s Avonds eet ik bij een restaurant in Moab. Later op de avond wil ik zien of ik het vuurwerk op deze 4th of July ook kan meemaken hier in Moab.

Motel

Brandstof Mijlen
Motel 6 - 248
$ 67,29 -  
  -  

 

Dag 27 – dinsdag 5 juli – Moab – Arches National Park – Moab

Route dag 27

Tja, en dan ben je ineens niet zo fit. Gistermiddag was het al begonnen. Nadat ik ingecheckt had bij het motel werd ik plotseling heel erg verkouden. Na een paar uur kwam daar nog een ontzettende hoofdpijn bij. Gisteravond ben ik nog wel naar het vuurwerk geweest, dat overigens prachtig was. Verder heb ik niet veel meer kunnen doen. Vanochtend ben ik, ondanks de zware verkoudheid en flinke hoofdpijn, toch vroeg opgestaan. Het doel is om naar Delicate Arch in Arches National Park te lopen. Ik zit daarom al vroeg bij Denny’s. Hoewel ik lang niet fit ben, heb ik toch wel trek in een ontbijt. Het wordt de vertrouwde All American Slam.

Delicate Arch in Arches National ParkNa het eten ga ik naar Arches National Park. Het is nog rustig in het park. Even voor 07.30 uur begin ik bij Wolfe Ranch aan de 1,5 mijl lange tocht naar Delicate Arch. Het zou een pittige toch moeten zijn, maar ondanks dat ik mij niet 100% voel, loop ik slechts in een half uurtje naar Delicate Arch. Even voor 08.00 uur ben ik er al. Wat ik al zo vaak op foto’s heb gezien, kan ik eindelijk van dichtbij bewonderen. De boog is nog groter dan ik dacht. Geruime tijd blijf ik hier en maak even een praatje met de weinige mensen die hier op dit vroege tijdstip ook zijn. Rond 08.50 uur ga ik weer naar beneden voor de 1,5 mijl lange tocht terug, onderweg de mensen aanmoedigen dat ze er bijna zijn of dat ze nog een heel stuk moeten. Even voor 09.30 uur ben ik weer bij de auto. De temperatuur is inmiddels flink gestegen, maar toch zijn er nog hele groepen mensen die nu pas aan de tocht beginnen. Hoewel men zegt dat je het mooiste lichtval effect hebt aan het eind van de middag, heb ik ervoor gekozen om ’s ochtends al te gaan.

Prachtige rotsformaties nabij Delicate ArchAchteraf is dat maar goed ook. Nadat ik terug ben bij de auto, voel ik mij een stuk minder dan vanochtend vroeg en ik besluit maar terug te gaan naar het motel. Op dit moment heb ik de puf even niet meer om verder van het park te genieten. Het bezoek aan Moab en dan met name Arches National Park valt nu wel wat in het water. Gelukkig was ik hier in 2002 ook al eens geweest en vanochtend heb ik in ieder geval de prachtige tocht naar Delicate Arch wel kunnen maken. Omdat het nog een lange rit naar Phoenix, AZ is, over drie dagen vertrek ik daar vandaan weer naar huis, kan ik het mij eigenlijk niet veroorloven om morgen nog steeds ziek te zijn. De rest van de dag lig ik dan ook in bed en slaap ik af en toe wat, in de hoop mij morgen weer beter te voelen.

Motel

Brandstof Mijlen
Motel 6 - 35
$ 67,29 -  
  -  

 

Dag 28 – woensdag 6 juli – Moab – Flagstaff, AZ

Route dag 28

De Mokee DugwayAls ik vanochtend opsta, voel ik mij alweer een stuk fitter. Hoewel ik nog steeds flink verkouden ben, is de hoofdpijn gelukkig weg. Al heel vroeg zit ik weer bij Denny’s, maar het ontbijt smaakt mij nog niet zo vandaag. Even voor 06.30 uur ga ik op weg richting Monument Valley via de US-191, nadat ik eerst nog even getankt heb in Moab. Rond 08.15 uur ben ik in Blanding waar ik even stop om de benen te strekken en een kop koffie neem bij de plaatselijke supermarkt.

Even voorbij Blanding neem ik de SR-95. Dit is een leuke route en na ongeveer 29 mijl neem ik de SR-261. Via deze weg kom je bij de Mokee Dugway uit. Een stuk weg dat onverhard is en waar je op een enorme hoogte zit. Op het hoogste punt heb je een prachtig uitzicht op de Valley of the Gods, een beetje te vergelijken met Monument Valley. Ik neem de tijd om van het uitzicht te genieten voordat ik met de afdaling van de 3 mijl onverharde weg begin. Deze 3 mijl overbrug je een hoogteverschil van 1100 feet, heb je veel scherpe bochten en kun soms slechts stapvoets rijden. Toch is het allemaal heel goed te doen.

Valley of the Gods RoadBeneden aangekomen kom ik bij de afslag van de Valley of the Gods Road die, zoals de naam al aangeeft, door de Valley of the Gods gaat. Ik heb de smaak van onverharde wegen nu toch wel te pakken en besluit ook de 17 mijl lange onverharde weg te rijden. Ik had al eens gehoord dat dit een schitterende route moest zijn, en inderdaad, het is een werkelijk prachtige weg om te rijden. In tijden van regen kan deze weg moeilijk begaanbaar zijn, maar het is nu mooi weer en de lucht is bijna wolkeloos. De weg is nu heel goed te rijden. Af en toe flinke heuvels maar volgens mij is deze weg op dit moment zelfs met een gewone personenauto nog best te doen. Regelmatig stop ik om van het uitzicht en de omgeving te genieten en ik maak talloze foto’s. Na een uurtje kom ik uit op de US-163 en zet ik koers naar Monument Valley.

Monument ValleyEven na 12.00 uur ben ik bij Monument Valley. Hier geniet ik bij het uitkijkpunt bij het visitor center eerst van het prachtige uitzicht. Daarna begin ik aan de tocht beneden langs de Mesa’s en Buttes. Dit is ook een 17 mijl drive. De onverharde weg is echter zo slecht dat ik bij Three Sisters omkeer en terug rijd. Deze weg is veel minder om te rijden dan de Valley of the Gods Road van vanochtend. Daar had je bovendien echt het gevoel in de middle of nowhere te rijden. Hier rijden vrij veel auto's. Even na 13.00 uur verlaat ik Monument Valley. Ik ben er nu twee keer geweest maar het blijft nog steeds even indrukwekkend als drie jaar geleden, toen ik hier voor het eerst was.

Omdat ik vanochtend vroeg vertrokken ben, lig ik flink voor op het schema van vandaag. Rond 14.00 uur ben ik al in Kayenta, AZ, mijn geplande eindbestemming van vandaag. Ik voel mij echter nog fit genoeg om nog een stuk te rijden ondanks de verkoudheid en ik annuleer daarom de overnachting bij Best Western Wetherill Inn hier in Kayenta. Dat kon ik tot 16.00 uur kosteloos doen. Bovendien spreekt Kayenta mij niet echt aan en voel ik mij er absoluut niet thuis. Als ik de auto uitstap word ik overduidelijk nagestaard door de lokale bevolking en komt er gelijk iemand naar mij toe, zogenaamd omdat hij hier gestrand is met zijn auto en geen geld heeft voor benzine. Jammer dat de bevolking hier zo is, het is voor mij een reden om hier niet langer dan noodzakelijk te blijven. Ik ben dan ook blij dat ik het motel heb kunnen annuleren.

Monument ValleyNadat ik nog eens getankt heb in Kayenta, zet ik koers richting Flagstaff. Dat is nog ongeveer 150 mijl rijden maar omdat het pas even na 14.00 uur is en de klok straks ook weer een uur terug gaat, moet dat geen probleem zijn. De rit via US-160 en US-89 verloopt voorspoedig. Het landschap is niet zo heel interessant en ik rijd dan ook in één ruk door naar Flagstaff. Rond 16.30 uur rijd ik Flagstaff al binnen. In feite is het nu nog maar 15.30 uur. Ik zie een Starbucks en trakteer mijzelf weer eens op een lekkere Caramel Frappuccino. Via de PDA zoek ik de Days Inn hier in Flagstaff op, die aan Route 66 zit en boek daar een kamer voor één nacht. Ik zit nu dicht bij het motel waar ik drie jaar geleden sliep. Dat was toen niet zo goed bevallen. De Days Inn is echter dik in orde.

Voor het avondeten ga ik naar Galaxy Dinner, het restaurant waar ik de vorige keer ook gegeten heb. Het is echt een typisch jaren 50 restaurant. Alleen daarom zou je er al heengaan. Het eten smaakt me hier dit keer helaas niet zo goed, kennelijk net het verkeerde gekozen. Drie jaar geleden smaakte het hier heel goed. ’s Avonds werk ik het verslag van twee dagen bij en toevallig of niet, op The History Channel is een leuke reportage over Route 66. De overbekende route tussen Chicago en Los Angeles en laat ik nu vanavond juist aan deze route slapen…

Motel

Brandstof Brandstof Mijlen
Days Inn Moab, UT - Maverick Kayenta, AZ - Conoco 407
$ 82,59 $ 36,24 $ 35,18  
  $ 2,269 p/g $ 2,399 p/g  

 

Dag 29 – donderdag 7 juli – Flagstaff – Phoenix

Route dag 29

Omdat ik gisteren al een flink stuk van de oorspronkelijke route van vandaag gereden heb, kan ik wat later opstaan. Maar alsof de duvel ermee speelt, ben ik om 04.00 uur al klaarwakker. Als ik de tv aanzet, zie ik op CNN dat Londen getroffen is door vier bomaanslagen, vermoedelijk het werk van Al-Quaida. Het afschuwelijke nieuws zal hier in Amerika de hele dag het nieuws overheersen.

Even na 06.00 uur ga ik naar de lobby van de Days Inn voor het gratis ontbijt. Ze hebben er veel zorg aan besteed en er is volop keuze. Na het ontbijt check ik uit en klokslag 07.00 uur ga ik op voor de laatste rit deze vakantie. Omdat ik de hele rit naar Phoenix via de I-17 rijd, ben ik om 09.00 uur al bij de stadsgrenzen van Phoenix. Als ik op de thermometer van de auto kijk, zie ik dat het nu al 103°F / 40°C is. Dat belooft nog wat voor vandaag.

Een gevechtsvliegtuig bij Luke Air Force BaseMeestal heb ik op de laatste dag van de vakantie weinig zin meer om iets te ondernemen, maar mede vanwege de hitte, besluit ik er een dagje shoppen van te maken. Lekker weg uit de warmte en in de koele winkels. Als eerste ga ik naar de Fashion Square Mall in Scottsdale, naast de Days Inn waar ik vier weken de vakantie begon. Wat is dit een prachtige mall, drie verdiepingen en heel veel winkels, voornamelijk kledingzaken. Nadat ik hier geruime tijd ben geweest, ga ik op weg naar Luke Air Force Base, even ten westen van Phoenix. Dit had ik nog op het programma van vandaag staan. Op weg er naartoe zie ik dat de temperatuur zelfs 112°F / 44,5°C is. Ik ga naar Luke AFB om naar de trainingsvluchten van de piloten te kijken. Dat kun je heel mooi zien omdat ze hier vrijwel de hele dag oefenen. Er zijn daarom constant gevechtsvliegtuigen in de lucht en die kun je vlakbij Luke AFB mooi volgen. Als ik dichterbij Luke AFB kom, zie ik de gevechtsvliegtuigen al af en aan vliegen. Omdat je niet zomaar een AFB mag bezoeken, zoek ik een leuke plek op nabij de start- en landingsbaan. Ik ben net op tijd want na een kwartiertje is het ineens rustig en vliegen ze niet meer.

117 F...warmpjes deze laatste dag in AmerikaIk ga weer richting Phoenix en zie een Best Buy vanaf de snelweg. Altijd één van mijn favoriete elektronica zaken hier in Amerika. Ik vermaak me hier het komende uur prima. Daarna ga ik naar een In-n-Out Burger, de eerste die ik deze vakantie tegenkom. Favoriet bij mij vanwege de vers gebakken friet en vers klaargemaakte hamburgers. Eigenlijk weet ik nu even niets meer te bedenken en ik ga daarom rond 15.00 uur naar het Super 8 motel, vlakbij het vliegveld en Dollar Rent a Car. Ook is de tank met benzine bijna leeg, die wil ik nu nog niet volgooien maar pas vlak voordat ik de auto inlever.

Het Super 8 motel ziet er prima uit. De kamer is heel ruim en ziet er netjes uit. Bij de receptie vraag ik hoe ver het is naar Dollar. Dollar zit zo’n beetje schuin achter het motel maar om er te komen moet je 1,5 mijl rijden. Omdat de temperatuur ondertussen gestegen is naar 117°F / 47°C, is mij dat net iets te ver om te lopen in deze hitte. Het Super 8 motel heeft een shuttle dienst naar het vliegveld en voordat ik er om kan vragen, biedt men aan mij op te halen bij Dollar als ik de auto ingeleverd heb. Daar ben ik natuurlijk heel erg blij mee.

Super 8 motel nabij Sky Harbor International Airport in PhoenixTegen 18.00 uur ga ik de auto weer inleveren, nadat ik eerst nog even in de buurt getankt heb voor $ 2,259 per gallon. De auto heeft dorst, 21,71 gallon / 82,2 liter gaat er dit keer in, de meeste gallons en tevens duurste tankbeurt van deze vakantie. Daarna rijd ik naar Dollar om de auto, met pijn in mijn hart, weer in te leveren. Wat heb ik van deze auto genoten en wat was het een fijne auto om in te rijden. Als ik de auto ingeleverd heb, blijk ik er maar liefst 6.629 mijl / 10.668 km mee gereden te hebben. De meeste mijlen tijdens een trip door Amerika van de tien keer dat ik nu in Amerika ben geweest. Vooraf had ik wel gerekend op een totale afstand van tussen de 5.000 en 6.000 mijl, maar hier kijk ik zelfs van op. En net als voorgaande jaren is het rijden mij totaal niet tegengevallen. Omdat ik vrijwel iedere dag vroeg op pad ging, was het allemaal heel goed te doen. Daar kwam natuurlijk bij dat het een heerlijke auto om in te rijden was. Geen enkele keer heb ik last van de rug of benen gehad na een lange rit. Het voordeel van een luxe auto.

’s Avonds eet ik bij Spinners Restaurant & Lounge dat bij het motel zit, een laatste maaltijd. Dit is ook typisch een jaren 50 restaurant, net als het restaurant van gisteravond. Terug op de motelkamer ga ik verder met het inpakken van de koffer en reistas, waar ik voor het eten al mee begonnen was. In tegenstelling tot vorig jaar zal ik deze avond niet extra vroeg naar bed gaan op deze laatste avond in Amerika. Vorig jaar kon ik niet in slaap vallen omdat ik nog klaarwakker was. Straks ga ik pas naar bed wanneer ik moe ben, net als de vorige avonden. De wekker is inmiddels gezet op 04.30 uur.

Motel

Brandstof Mijlen
Super 8 Motel Phoenix, AZ - Citco 229
$ 69,60 $ 49,05  
  $ 2,259 p/g  

 

Dag 30 en 31 – vrijdag 8 juli en zaterdag 9 juli – Phoenix – Amsterdam

Deze laatste ochtend in Amerika gaat de wekker al om 04.30 uur. Nog enkele uren en dan zit mijn vakantie er helaas alweer op. Terwijl ik douche en mij daarna aankleed, heb ik op de tv het nieuws aanstaan. Het nieuws bericht over een schietpartij vannacht op Sky Harbor International Airport, het vliegveld waar ik straks van vertrek. De verdachte is omgekomen en drie agenten zijn gewond geraakt. Ik ben benieuwd of ik hier straks wat van merk als ik op het vliegveld ben.

De pers doet verslag van het schietincident op Sky Harbor International Airport in PhoenixEven voor 05.30 uur sta ik klaar bij de receptie en wacht ik op de shuttle bus die mij naar het vliegveld brengt. Samen met de Days Inn die naast dit motel zit, wordt een gratis 24-uurs shuttle dienst naar het vliegveld onderhouden. Dat was één van de redenen waarom ik voor dit motel koos. Dan komt de shuttle bus er aan en ga ik in een nagenoeg leeg busje naar het vliegveld. Enkel een piloot en ikzelf zijn de passagiers. Na iets minder dan 10 minuten rijden, zijn we al bij het vliegveld en word ik bij de Terminal van United Airlines afgezet.

Men is bij United Airlines al begonnen met inchecken en ik ben vrijwel gelijk aan de beurt. Op de vlucht van Washington, DC naar Amsterdam, vlucht UA946 kan ik weer een plaatsje in de Economy Plus klasse krijgen, stoel 18C. Geen raamplaats dit keer, maar een plaats aan het gangpad. Tijdens de vlucht van Phoenix naar Washington, DC, vlucht UA234 krijg ik wel een plaats aan het raam, stoel 8A. Voor 06.00 uur ben ik al ingecheckt en ik ga nog even naar buiten. Daar zie ik een groot aantal busjes van tv-stations staan en allemaal verslaggevers die hier verslag uitbrengen van de schietpartij van vannacht. Afgezien daarvan merk je er eigenlijk niets van van wat zich hier vannacht afgespeeld heeft.

Buiten bij Sky Harber International AirportRond 06.20 uur besluit ik vast richting de gate te gaan. De rij met wachtenden bij de Security Check is vrij lang, maar toch loopt het allemaal gestaag door. Er staat een grote prullenbak waar ik mijn aansteker maar in deponeer. Duidelijk staat aangegeven dat die niet mee mogen het vliegtuig in. Naar de lucifers die ik in de rugzak heb, wordt niet gekeken. Rond 06.45 uur ben ik bij de gate en is het wachten op het boarden dat naar verwachting rond 08.30 uur zal beginnen. Omdat ik nog alle tijd heb, haal ik nog wat te eten en te drinken. Dat is er vanochtend bij ingeschoten.

Even na 08.30 uur begint het boarden en rond 09.00 uur vertrekken we richting Washington, DC. Aan boord koop ik weer een box met eten voor $ 5,00. De muffin op het vliegveld was toch niet voldoende. De vlucht verloopt voorspoedig en ik probeer wat te slapen. Even na 16.00 uur landen we op Dulles International Airport. Natuurlijk moet ik weer helemaal naar de andere kant van de terminal lopen voor mijn aansluitende vlucht naar Amsterdam. Bij Starbucks staat een lange rij en tijd om daar op te wachten heb ik niet. Een sigaretje kan nog net en dan moet ik naar de gate voor mijn vlucht naar Amsterdam. Als ik daar kom, is men al aan het boarden. Het vliegtuig is dit keer niet vol en rond 17.30 uur vertrekken we richting Amsterdam.

Ik zit naast een meisje dat oorspronkelijk uit Georgië komt en we praten gezellig met elkaar tijdens de vlucht. Zij woont al een tijdje in Amerika en gaat nu voor drie maanden naar haar familie in Roemenië. Verder kijk ik naar een tweetal films en probeer ik nog wat te slapen. Het eten smaakt weer goed deze vlucht. We krijgen eerst een warme maaltijd en vlak voor de landing een lichte lunch.

Om ongeveer 06.15 uur landen we op Schiphol. Ik wijs het meisje uit Georgië, dat naar het transit gedeelte moet, de weg en neem afscheid van haar. De douane is vlot gepasseerd en vervolgens is het wachten op de koffers. Zoals elk jaar, duurt het op Schiphol weer eens heel lang voordat de koffers over de band rollen. Eindelijk na bijna een uur wachten komt er beweging in de band. Gelukkig komen mijn koffer en reistas als één van de eersten de band af rollen. Dan kan ik op weg naar de aankomsthal waar mijn broer al staat te wachten. Alweer is er een onvergetelijke vakantie voorbij. Ik heb weer enorm genoten van alles en kan terugzien op een hele geslaagde reis. Waar de volgende reis naartoe zal gaan weet ik op dat moment nog niet.

Twee weken later heb ik echter mijn volgende trip naar Amerika alweer geboekt. Van 9 oktober t/m 24 oktober 2005 ga ik naar New England voor de Fall Foliage…

  Totalen  

Motel

Brandstof Mijlen
$ 1.641,71 $ 813,34 6.629

 

* * * E I N D E * * *